“สกลนครวิปโยค”

๑.แผ่นดินธรรมภูพานป่าไร่นาหนอง

ห้วยบึงคลองแห้งเหือดจนเดือดไหม้

โศกโศกาอาดูรสุดอาลัย

เฉกไฉนใครกระทำการอัปรีย์

๒.แท้มารร้ายคราบอธรรมครองธรรมงาม

เถรเลวทรามชั้นสมภารทำบัดสี

อันผู้แทนทรงเกียรติที่เรามี

เมินหลบหนีหน้าหายอายประชา

๓.เสียงพร่ำเพรียกกู่ก้องร้องตะโกน

ไอ้ห้อยโหน โหง พราย ผีตายห่า

นักโทษร้ายอยู่เต็มเมืองเอือมระอา

เจ้าพระยาก็งามหน้ากับนารี

๔.วิปโยคโศกเศร้าเฉาดวงแด

รอยธรรมแปรผิดเพี้ยนเปลี่ยนวิถี

เปรียญธรรมแค่เปลือกนอกหลอกโลกีย์

ผ้าไตรสีเสื้อยึดงามจักถามใคร

๕.บ้านหลังใหญ่เงินใครทำบุญทาน

เบ๊นท์สมภารร้านค้าหอขอสงสัย

เขาภูพานสิ้นสูญป่าวนาลัย

วัดร้างใช่คือวัดใจใครบางคน

๖.สกลนครร้อนระอุปะทุเดือด

ต้องหลั่งเลือดน้ำตารินสักกี่หน

“เกาะดอนสวรรค์”คงคู่ไทสกล

อย่าฉ้อฉลยกเองอ้างวัดร้างครอง

๗.อย่าให้ผืนดินธรรมวิปโยค

อย่าให้โลกแห่งธรรมต้องมัวหมอง

อย่าให้ธรรมรอยเก่าผิดครรลอง

อย่าให้ผองไทสกลสิ้นขวัญเมือง

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"