“โคลงนิราศหริภุญชัย”ให้ซาบซึ้ง                 

โยงมาถึง “โคลงศรีปราชญ์”ศาสตร์ศึกษา  

สะท้อนโลก สะท้อนธรรมเป็นตำรา              

สะท้อนตา สะท้อนใจ ให้ติดตาม

ตามไปเสพ “ลิลิตพระลอ”เยินยอรัก              

ใจประจักษ์สิ่งใดใคร่สอบถาม

“กาพย์ห่อโคลง”เจ้าฟ้ากุ้งจรุงนาม                

ชมความงามธรรมชาติสะอาดอารมณ์

แล้วค้นพบ “เสือโค”โอ้คำฉันท์    

คุณอนันต์ท่านราชครูผู้สั่งสม

เรียงร้อยรัดอรรถรสแบบบทชม     

ควรผคมคำทั้งมวลถ้วนทิพย์ทอง

วิจิตรแจ่มวิจักษ์แจ้งแห่งความคิด

เสพ “ลิลิตตะเลงพ่าย”ในสิ่งผอง

“พระปรมานุชิตชิโนรส”บทร้อยกรอง                     

ท่วงทำนองผนึกแน่นแก่นแห่งคำ

กลอนตลาดสัมผัสในไว้ยอดเยี่ยม                      

สะอาดเอี่ยม “สุนทรภู่” ครูรินร่ำ

สัมผัสฟ้า สัมผัสดิน ไม่สิ้นจำ        

เวี่ยวัฒนธรรม คำกวี

“นิราศ นรินทร์” อินทร์พรหม  ยมโลก                  

สะท้อนสุขทุกข์โศกโลกถิ่นที่

“สามัคคีเภท” คำฉันท์ อันเด่นดี    

ถึงวันนี้ ถึงวันไหน ไม่เสื่อมคลาย

คำทุกคำประนมคำ นำต่อยอด       

ต่อตลอด ยอดกิ่งก้าน อันหลากหลาย

ใช่ลอกเลียน แต่เรียนรู้ อยู่มิวาย    

ใช่จะหน่าย แต่ได้แนว แพรวผจง

โลกยุคดิจิตอล สะท้อนภาพ        

เนื่องขนาบในหัวใจ ไว้สืบส่ง

อรรถกาลเวลา จะอัสดง                    

กวีคงเหลือกี่คน บนเส้นทาง                       

phoovadol2505@hotmail.com