“รักแม่”

     อดีตวันผ่านมา            หยาดน้ำตารินหลั่งไหล

ก้อนเลือดแม่ยิ่งใหญ่         ก่อเป็นเราเป็นเราในวันนี้

     สำนึกระลึกคุณ           ผู้มีบุญต่อชีวี

แท้บุพการี                  อรหันต์ในบ้านเรา

     ก้มกราบคนทั้งโลก        แต่หมองโศกต้องอับเฉา

ลืมแม่ผู้คอยเฝ้า              ฝ่ารอยเท้าอย่าลืมดู

     รอยจูบกี่ครั้งเล่า          ใต้รอยเท้าเจ้ายืนอยู่

แม่สอนเราให้รู้             ประดุจครูคนแรกหนอ

     รักแท้คือแม่ข้า           รักมารดางามลออ

รักร้อยผูกถักทอ            รักแม่นี้สุดหัวใจ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

 

“รักแม่”        อดีตวันผ่านมา            หยาดน้ำตารินหลั่งไหล ก้อนเลือดแม่ยิ่งใหญ่         ก่อเป็นเราในวันนี้      สำนึกระลึกคุณ           ผู้มีบุญต่อชีวี แท้บุพการี                  อรหันต์ในบ้านเรา      ก้มกราบคนทั้งโลก        แต่หมองโศกต้องอับเฉา ลืมแม่ผู้คอยเฝ้า              ฝ่ารอยเท้าอย่าลืมดู      รอยจูบกี่ครั้งเล่า          ใต้รอยเท้าเจ้ายืนอยู่ แม่สอนเราให้รู้             ประดุจครูคนแรกหนอ      รักแท้คือแม่ข้า           รักมารดางามลออ รักร้อยผูกถักทอ            รักแม่นี้สุดหัวใจ   ขอน้อมคารวะจากใจ “ทรชนบ้านนอก”

..........................แม่

....เธอเป็น............แม่รัก.............แห่งลูก
พันผูก..................โอบเอื้อ.........เกื้อหนุน
ตั้งจิต..................จักสรรค์.........สร้างบุญ
แทนพระคุณ.........แด่ท่าน.........สราญรมย์

....เธอเป็น............แม่รัก............แห่งธรรม
ส่องนำ.................ชีพลูก...........สวยสม
บ่หวั่น..................สุขทุกข์.........ติชม
สรรค์"สังคม"........เปี่ยมรัก........นิรันดร์

โคลงสี่สุภาพ

....มอบใจมอบจิตซ้อง.................พระคุณ...แม่เฮย
อุ้ม ปลอบ ป้อง เกื้อหนุน..............ลูกนี้
ทุกข์ เจ็บ พลาด ค้ำจุน................บ หน่าย...หนีนา
รักลูกจวบจากลี้..........................ซาบซึ้งดวงแด

กาพย์ยานี ๑๑

....แม่รักแม่พันผูก.......................แม่รักลูกสุขปลอดภัย
จักแทนพระคุณไฉน.....................ขอรับใช้ชั่วชีวี

            พ่อแม่ ก็แก่เฒ่า

* พ่อแม่ ก็แก่เฒ่า           จำจากเจ้า ไม่อยู่นาน
จะพบ จะพ้องพาน            เพียงเสี้ยววาร ของวันวาน
* ใจจริง ไม่อยากพราก      เพราะยังอยาก เห็นลูกหลาน
แต่ชีพ มิทนนาน              ย่อมร้าวราน สลายไป
* ขอเถิด ถ้าสงสาร          อย่ากล่าวขาน ให้ช้ำใจ
คนแก่ ชะแรวัย                ผิดเผลอไผล เป็นแน่นอน
* ไม่รัก ก็ไม่ว่า               เพียงเมตตา ช่วยอาทร
ให้กิน และให้นอน            คลายทุกข์ผ่อน พอสุขใจ
* เมื่อยาม เจ้าโกรธขึ้ง      ให้นึกถึง เมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ ยามป่วยไข้           ได้ใครเล่า เฝ้าปลอบปรน
* เฝ้าเลี้ยง จนเติบใหญ่      แม้เหนื่อยกาย ก็ยอมทน
หวังเพียง จะได้ยล            เติบโตจน สง่างาม
* ขอโทษ ถ้าทำผิด         ขอให้คิด ทุกทุกยาม
ใจแท้ มีแต่ความ              หวังติดตาม ช่วยอวยชัย
* ต้นไม้ ที่ใกล้ฝั่ง             มีหรือหวัง อยู่นานได้
วันหนึ่ง คงล้มไป              ทิ้งฝั่งไว้ ให้วังเวง

อ.สุนทรเกตุ

....งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น..............ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทะนง...........วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย

....ณ มุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้านัก.............หญิงแก่หงัก นั่งหงอย และคอยหาย
โอ้วันนี้ ในวันนั้น อันตราย.........................แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์

....วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่..........เจ็บท้องแท้ เท่าไร ก็ไม่บ่น
กว่าอุ้มท้อง กว่าคลอด รอดเป็นคน...........เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร

....แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น...............กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็เหลิง ระเริงใจ.....................ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา

....ไฉนเรา เรียกกัน ว่า “วันเกิด”................“วันผู้ให้ กำเนิด” จะถูกกว่า
คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา..............ให้มารดา เป็นสุข จึงถูกแท้

....เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดนะ................ควรแต่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่
รำลึกถึง พระคุณ อันอุ่นแด........................อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว

.....................................นภาลัย สุวรรณธาดา

พบใน Secret ฉบับรับปีใหม่ 2554

กาพย์ห่อโคลง

....พระคุณพ่อพ่างพื้น.................พสุธา
ดุจเทพรักเมตตา.......................ปกป้อง
สาดแสงส่องมรรคา....................เห็นผิด....ชอบเฮย
น้อมจิตนบแซ่ซ้อง......................มั่นแท้แทนคุณ

....บุญใดลูกสร้างไว้...................เป็นพ่อได้ร่วมเกื้อหนุน
พลาดผิดพ่อค้ำจุน......................ไม่ว้าวุ่นซึ้งใจจริง

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๐ คือรุกขชาติร่ม      บรมนาถราชินี
เคียงคู่พระภูมี          ประดับด้าวไผทไทย

๐ แผ่พฤกษ์กรุณา      ทุกทิศาขจรไกล
พูนผลและต้นใบ       สถิตถ้วน ณ สาขา

๐ คุณค่าประดางาม      ยกสยามฉายา
วิจิตรลีลา         พระสิฟื้นพยุงพลัน

๐ ทรงนำพสกโศก      ตละพบหทัยทัณฑ์
ลืมโลกหฤหรรษ์      ธ เอื้อเฟื้อและเกื้อหนุน

๐ เครื่องถม..ลิเพา..ไหม   คณะไหนก็เจือจุน
เสพส้องประคองคุณ      อุระราษฎร์ระรื่นรมย์

๐ หนึ่งเร่งอนุรักษ์      หัตถศิลป์วิเศษสม
สืบสานประชาคม      มนแน่วผดุงไทย

๐ ขอร่มมหารุก         ขชาติชื่นนิราภัย
ปวงข้าถวายชัย      ศิระน้อมนิรันดร์กาล


ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม  ขอเดชะ
ระพี พชระ

...มารดาบิดานั้น                 ดุจสรรจะเปรยเปรียบ
สิ่งใดมิอาจเทียบ                ฤพระคุณและเมตตา
...แม้นถือสุราลัย                ก็มิใหญ่มิควรค่า
สุดที่จะสรรหา                    ฤจะเท่าพระคุณมี
...ยกยิ่งสุธาธาร                 ก็บ่ปานพระคุณนี้
ยากยิ่งมิอาจมี                    ดุจที่จะรำพัน
...แม้นห้วงมหรรณพ           ขณะภพ ณ เขตขัณฑ์
สุดเกินจะกางกั้น                ฤจะเปรียบจะเปรยมา
...ลูกนี้จะแทนทด               จะประณตนะเกศา
ก้มกราบ ณ บาทา               จะขมาคุณานันท์

ปาระ