๐ เกิดเป็นคนอายสิ่งที่ตนมี
หมั่นทำดีประดับกายสหายเอ๋ย
ชีวิตรวยยากจนแค่เปรียบเปรย
สุดท้ายลงเอยนอนในโลงเช่นกัน

๐ หนึ่งชีวิตเกิดมาอย่าประมาท
แม้นพลั้งพลาดเพียงครั้งทุกข์มหันต์
ดีกับชั่วเพียงพริบตาไม่ห่างกัน
แต่ผลลัพธ์เกิดขึ้นนั้นต่างกันจริง

๐ มีสติตริตรองมองเหตุผล
คุณค่าคนอยู่ตรงไหนสำคัญยิ่ง
หลงยึดติดคิดแต่ได้คล้ายทากปลิง
นั่นแลทิ้งคุณค่าความเป็นคน

๐ เมื่อทำผิดอย่าเที่ยวคิดหลบหนี
ใครจะชี้หน้าด่าไม่เป็นผล
สำนึกผิดคิดแก้ไขในตัวตน
ต่างจากคนโกงแผ่นดินดิ้นหนีตาย

๐ เกิดเป็นคนอย่าอายสิ่งตนมี
ชีวิตนี้เพื่อชาติศาสน์กษัตริย์หมาย
เพียงน้อยนิดทำได้ไม่อับอาย
ยามเราตายเป็นผีไม่อายคน

ขอน้อมคารวะจากใจ
“ทรชนบ้านนอก”

  "เกิดเป็นคนอย่าหยามคน"

   ๐ เกิดเป็นคนมีดีคนละอย่าง
ต่างคนสร้างต่างคนทำใช่ไหม
อย่าดูถูกหมิ่นแคลนน้ำใจใคร
แม้นมีดีเป็นผู้ให้ใช่หยามคน

   ๐ ว่าตนดีแต่เหยียดหยามคนอื่น
ยิ้มเริงรื่นแต่ใจกลับสับสน
ชั่วด่าเขาแต่ดียกหางตน
ทั่วแห่งหนคนก่นด่าแค่หมาจร

   ๐ ถึงขอทานข้างถนนผู้จนยาก
เขาลำบากอย่าหมิ่นเขาพ่อพร่ำสอน
คนไร้หลักไร้ที่ซุกหัวนอน
จงอาทรเอ็นดูด้วยเมตตา

   ๐ คุณค่าคนอยู่ที่เมตตาจิต
ใช่อำนาจเหนือสิทธิ์ทั่วแผ่นฟ้า
ทุกสิ่งอย่างผันแปรตามเวลา
สักวันกาเป็นหงส์คงเข้าใจ

   ๐ เกิดเป็นคนอย่าหมิ่นหยามใครเขา
อย่าเอาเราข่มใครขึ้นเป็นใหญ่
สิ้นอำนาจบารมีวันใด
ต่างอะไรหมาขี้เรื้อนข้างทาง

ขอน้อมคารวะจากใจ
“ทรชนบ้านนอก”