--กาลครั้งยังมีเศรษฐีใหญ่

มีหัวใจใคร่อยากมากตัณหา

ใจมักมากยากใหญ่ในพารา

เป็นที่มาพาตนจนเละเลือน

--หมอไหนดีมีอยู่เที่ยวดูหมด

ไม่เคยลดจดอยู่ดูลอยเลื่อน

ทั่วโลกกาว่าไปได้แวะเยือน

มีก่ายเกลื่อนเหมือนเห็นความเป็นไป

--แล้ววันหนึ่งถึงวันอันวิปริต

เกิดความคิดจิตเตลิดเกิดหวั่นไหว

มีหมอดูผู้แกร่งด้วยแรงใจ

ได้ทายไว้ให้คิดจิตลำพอง

--หมอดูร่ายว่ายวนบนความหวัง

ว่าแต่หลังครั้งเก่าเป็นเจ้าของ

บนแผ่นดินถิ่นนี้มีเจ้าจอง

มิเป็นลองมองเห็นเป็นเจ้าเมือง

--ยิ่งนึกเหิมเติมใจให้ผยอง

ใจลำพองจองไว้ให้เป็นเรื่อง

เมื่อลากลับนับวันอันรองเรือง

จิตประเทืองเครื่องของไว้รองรับ

--ฝ่ายลูกศิษย์คิดรู้อยู่ในจิต

อาจารย์คิดผิดไปหรือไรครับ

อาจารย์ตอบชอบใจให้โต้กลับ

อย่างกระชับฉับไว“ไอ้ตากแดด”

-----------------------------------