แลหลัง

แลหลัง
แลหลัง หนูแลหลังยังห่วงดวงใจพ่อ น้ำตาคลอปิ่มร่วงเป็นห่วงแสน ไปทำงานอาจหมองไหม้ในต่างแดน ไหนแร้นแค้นไหนคิดถึงซึ่งครอบครัว หนูกำเงินสิบบาทมิอาจใช้ ใครถามว่าทำไมก็ยิ้มหัว “สงสารเงิน” จึงต้องยอมหมองมัว พ่อของตัวลำบากยุ่งยากใจ หนูเห็นแม่ร้องไห้ในวันหนึ่ง ก็รู้ซึ้งถึงกมลอันหม่นไหม้ จักทดแทนคุณแม่ได้แค่ใด ต่อนี้ไปลูกจะมั่นกตัญญู หนูแลหลังยังเห็นความเป็นห่วง มันคล้ายบ่วงคล้องคอให้ต่อสู้ มันคือแรงผลักดันนั่นแหละครู ให้หนูรู้สู้สร้างทางแห่งตน ฯ พีรมิตร พึ่งโพธิ์
ผู้ตั้งกระทู้ พีรมิตร พึ่งโพธิ์ :: วันที่ลงประกาศ 2012-07-09 10:13:42

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2285661)

ดีแล้วหนอที่หนูรู้สำนึก

ความรู้สึกยอดเยี่ยมเปี่ยมกุศล

จะมีหนูอย่างนี้สักกี่คน

ที่กังวลหนักหน่วงด้วยห่วงใย

สงสารพ่อสงสารแม่คอยแลหลัง

โดยระมัดระวังมิอ่อนไหว

หนูเตือนตนประจำอยู่ร่ำไป

หนูเติบใหญ่อนาคตคงงดงาม...

ผู้แสดงความคิดเห็น สุภาพชน คนในเมือง วันที่ตอบ 2012-07-09 22:01:08

ความคิดเห็นที่ 2 (2286064)

ร่วมด้วยช่วยกันจรรโลงสังคม

ก่อนครอบครัวจะล่มจมด้วยไหน่หนาม

ถ้าครอบครัวเข้มแข็งทุกเขตคาม

สังคมก็จะงามไปตามกัน

ภาพทั้งหมดเกิดจากจุดเล็กเล็ก

โดยเฉพาะเด็กเด็กต้องสร้างสรรค์

ช่วยปลูกฝังคุณธรรมเป็นสำคัญ

โลกจึงจะยืนยันความสวยงาม...

ผู้แสดงความคิดเห็น ปรัชญ์ วลีพร วันที่ตอบ 2012-07-11 11:23:57

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล