.

ยังกะนิทานเรื่องเมืองลับแล ตอนเด็กๆ แม่เคยเล่าให้ฟัง

มีชายคนหนึ่งหลงทางเข้าไปในป่า ไปพบเมืองที่มีแต่ผู้หญิง ก็สบายตัวไปละ

อยู่มานานวันชักคิดถึงบ้านก็เลยจะกลับ หลังจากทนรบเร้าอยู่หลายวันบรรดาหญิงทั้งเมืองก็ใจอ่อนยอมให้กลับได้

ก่อนจากมีหญิงนางหนึ่งส่งย่ามใบใหญ่ ภายในมีแง่งขิงแง่งข่าเต็มไปหมด กำชับว่าให้เก็บรักษาให้ดี อย่าโยนทิ้งเสียกลางทางล่ะ

ครั้นเดินป่ามานานวัน ย่ามใบนั้นก็เริ่มหนักขึ้น หนักขึ้น จนกระทั่งทนไม่ไหว ก็เริ่มค่อยๆ หยิบเอาขิงข่าในย่ามโยนทิ้งไปทีละแง่ง

ท้ายที่สุดก็เหลือติดก้นย่ามอยู่แง่งนึง ก็เผอิญถึงบ้านพอดี

ภรรเมียที่แสนดีก็ค้นดูในย่าม (สงสัยจะค้นหากระสากินหญิงอื่นกระมัง) ก็เจอเอาแง่งทองคำแง่งนึง ก็โดดหอมแก้มสามี

ส่วนสามีนั้นก็เงียบงันไป ..... รู้งิ กูทนแบกมาให้หมดเลย....

พอเปรียบเทียบเปรียบเปรยกันได้ละนะ....

จะแต่งเป็นกลอนก็ได้แต่กลอนประตู เล่าให้ฟังเป็นข้อความเลยก็แล้วกัน....

ส.พิณแก้ว

.

๐ จริตเออเองตัดสิน
กวียินสำเนียงปราชญ์นานเนิ่น
มองหินกรวดธรรมดาผิวเผิน
ต่างก็เมินหมางต่างทางความหมาย

๐ ปุถุชนธรรมดา
หลงอัตตาเหล่าปราชญ์หนีหาย
พุทธองค์พบความจริงมากมาย
ก็ร่างกายมนุษย์ธรรมดา

๐ กวีชื่นชมกลิ่นอัตตา
ยกตีค่าตนเหนือกว่าใครฆ่า
เพชรมณีลิงวอกตีราคา
เท่าเทียมค่าหินกรวดหล่นกระจาย

๐ กวีกระวีกระวาด
ติดบ่วงทาสปราชญ์ก่อนเก่าความหมาย
ซีสันฤดูกาลวารทักทาย
กลอนกลายเป็นสุสานกวีบางคน

ขอน้อมคารวะจากใจ
“ทรชนบ้านนอก”

 สวัสดีทั้ง ๒ ท่านครับ สบายดีนะครับ

คงจะเป็นนิทานหรือเรื่องเล่าอมตะสำหรับลับแล เพราะผมก็เคยฟังแต่เล็กแต่น้อยมาเหมือนกันครับ หลายรอบทีเดียว,,

๐ แก่นกระพี้แกนกลางแท้โครงสร้าง

เปลือกบอบบางทำยาอย่าอับเฉา

ไม้หนึ่งต้นสรรพคุณหลากบรรเทา

เพียงเลือกเอาส่วนใดไปใช้งาน

๐ คนต่างคนมีดีชั่วมิแตกต่าง

แค่คำอ้างปากคนพล่ามไขขาน

ธาตุแท้ยากหยั่งลึกถึงสันดาน

อย่ามองผ่านแม้นยาจกพเนจร

๐ แวะทายทักเสวนาปราศรัย

คมในฝักเตือนใจเป็นอุทาหรณ์

มองแต่เปลือกเลือกคัดทิ้งตัดตอน

ย่อมร้าวรอนภายหลังพบเพชรมณี

๐ หนึ่งอย่างมีสองด้านแล้วแต่มอง

คิดไตร่ตรองพิจารณาบ่งชี้

ว่าดีเราเลวเขาก็มากมี

อยู่ที่จริตทาสสิงในใจตน

เจริญพร

อุตฺตโม

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"