ครูของฉันคือครูผู้สั่งสอน

ให้รู้ขั้นรู้ตอนรู้หน้าที่

รู้กาลเทศะประพฤติดี

สอนให้มีสัจจะรู้อภัย

      ครูของฉันเป็นครูผู้สั่งสม

ประสบการณ์อุดมเพาะบ่มให้

แสวงหาวิทยาคมอบรมใจ

เรืองวไลยอลงกรณ์สอนวิชา

      ครูของฉันคือผู้คนบนโลกกว้าง

เห็นแบบอย่างชั่วดีมากมีค่า

เห็นจุดจบเห็นเหตุเจตนา

จึงรู้ว่าสิ่งใดควรไม่ควร

      ครูของฉันคือดินฟ้าน้ำอากาศ

เมื่อมองโลกธาตุอย่างครบถ้วน

เหมือนวงเวียนแห่งวัยคิดทบทวน

ทุกสิ่งล้วนเกิดดับล่วงลับลง

      และชีวิตฉันเห็นจะเป็นครู

เพื่อเรียนรู้ รัก โลภ ความโกรธ หลง

บางครั้งดื้อรั้นครูผู้ซื่อตรง

บางครั้งปลงละวางตามอย่างครู

   มีสองมือปลุกปั้นปัญญายิ่ง
มีหนึ่งสิ่งคือความรักหลักแห่งผล
มีความรู้พร้อมความหวังใช้สร้างคน
มีหัวใจที่เปี่ยมล้นความเมตตา
  เหมือนแสงทองส่องสว่างทางทุกที่
มีศํกดิ์ศรีคือพื้นฐานการศึกษา
มีบทเรียนคือศีลธรรมนอกตำรา
มีศรัทธาสูงส่งดำรงงาม
   จากสองมือที่ปลุกปั้นจนวันนี้
สร้างคนดีไม่หวังผลคนมองข้าม
ถึงจะท้อแต่ยังกล้าพยายาม
ศิษย์ขอตามรอยก้าวจากเท้าครู

 ขออนุญาตแบ่งปันนะคะ

 ครูของฉันคือครูที่สอนเรามานานเป็นปีและคุณครูยังสอนเราอยู่ตอนนีและเราต้องตั้งใจเรียนขณะที่ครูสอนจนกว่าเราจะจบโรงเรียนนีและเราก็เรียนที่โรงเรียนอาสิทถานและเราเรียนไปเรื่อยจนจบในโรงเรียนนี