คำสอนของแม่นก

เจ้านกน้อยคอยจ้องแหงนมองฟ้า
ว่าวสีสันงามตาพลิ้วไสว
หัวใจเจ้านกน้อยคงสงสัยใจ
เราทำไมไม่สวยสดและงดงาม?

แม่นกน้อยค่อยยิ้มออกบอกลูกว่า
“ก่อนที่เจ้าจะลืมตาตั้งคำถาม
เจ้าจงมองข้อเท็จจริงทุกสิ่งความ
ว่าวที่เจ้าคอยติดตามคือสิ่งใด?

ว่าวอาจงามด้วยเฉดสีสวยพิสุทธิ์
แต่มันงามด้วยแรงยุดจากจุดไหน
ถ้าไม่มีสายป่านถือจากมือไกว
หรือขาดลมที่พลิ้วไหวในนภา

ว่าวที่ร่วงลงสู่พื้นข้ามคืนนั้น
คงเป็นแค่แผ่นสีสันอันไร้ค่า
หากเจ้าไม่ตีตัวให้ไร้ราคา
ฟ้าไม่เคยสร้างเจ้ามาให้ท้อใจ

ฟ้าสร้างปีกเจ้าผกผินบินอย่างนก
เพื่อให้เจ้าได้เหินหกและยิ่งใหญ่
ให้เจ้าได้บินล่องท่องเที่ยวไป
ไม่เคยต้องใช้แรงใคร...ช่วยหากิน”

.................................................

ตราบที่แสงแห่งฟ้ายังปรากฏ
โลกยังคงงามงดไม่หมดสิ้น
ขอเพียงแค่มีดวงจิตคิดโบยบิน
โลกคงสวยด้วยดวงจินต์...ที่งดงาม