สะท้อนความรู้สึกได้ดีทีเดียว  ชอบครับ

 คิดถึงใครกลับวนเวียนไม่เปลี่ยนคน

รักเดียวใจเดียว :-)

               "รักและคิดถึง"    

     ที่สุดของความคิดถึงก็พึ่งรู้
ว่ายังอยู่ด้วยชีวิตที่คิดถึง
ทุกเรื่องราวคนอดีตติดตราตรึง
แล้ววันหนึ่งเงียบเหงา...จึงเข้าใจ
     กอดเก็บเสี้ยวทรงจำจากบางที่
มาคิดถึงทุกทีที่เปลี่ยวไหว
โลกคืนวันวนเวียนแปรเปลี่ยนไป
คิดถึงใครกลับวนเวียนไม่เปลี่ยนคน

                                            รัตนโกสินทร์ศก

         ดุจสายใยเมื่อได้ผูกแล้วถูกผลัก
พอโดนชักกลับรู้สึกนึกฉงน
ด้วยปมเงื่อนเหมือนยิ่งรัดมัดแน่นจน
ร่างกายตนไม่ไหวติงนิ่งรอคอย
     ขยับซ้ายย้ายขวาก็พาคิด
เพียงเพราะจิตติดสุขทุกคำถ้อย
ภาพความหลังฝังในไม่เคลื่อนคล้อย
ใยไหมน้อยไยจึงเหนียวเหนี่ยวใจคน

                                                ปุณณมี 

       ความคิดถึงแค่ใจคิดก็ไปถึง
มอบให้ซึ่งคนที่รักทุกค่ำหน
ฝากสลักปักตรงกลางหว่างกมล
เกิดบันดลดวงจิตคิดว่า...คิดถึง
       โอบกอดรักด้วยอ้อมกอดที่คิดถึง
รัดตราตรึงเชื่อมสัมพันธ์นั้นสุดซึ้ง
ถักสายใจผูกสายใยไว้คลอคลึง
ประดุจหนึ่งเสน่หาไม่เปลี่ยนแปลงฯ

                                                “ทรชนบ้านนอก”

         เพียงคิดนิดหนึ่งก็ถึงแล้ว
อดีตแพร้วมาพานมานแสลง
เดินหน้าภาพหลังยังแสดง
ราวแห้งโหยหาอาลัยลึก
          มิพรากคงมิเพ้อละเมอถึง
คำนึงในเงาเช้ายันดึก
ขุดคุ้ยเงานวลเฝ้าหวนนึก
ท่ามผลึกน้ำตารอยอาลัย

(คิดถึงทุกท่านครับ)
 

        ตัดใจเลิกคิดถึงกลับตรึงหนัก

ดุจศรปักอุราเกินคว้าใฝ่

ความทรงจำก่อนเก่าเผาหทัย

ก็แล้วใครลืมเลือนไม่เหมือนเดิม

        พญาโศก ...ตอกย้ำพร่ำประสาน

เรื่องราวผ่านฤดีมีมาเพิ่ม

เพียงภาพฝันมายามาต่อเติม

เหมือนกลับเสริมแผลใจให้กร่อนทรวง

                 ( ยังคิดถึงทุกท่านเหมือนเดิมครับ )

สวัสดีครับ

ผมก็คิดถึงอาจารย์ทุกท่านตลอดเวลา โดยเฉพาะอ.ราศีพิจิก หายไปเสียนานเชียวครับ หวังว่าคงสบายดีนะครับ

ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมครับ

ยินดีที่ทุกท่านร่วมแสดงความคิดถึงครับ

                 "คิดถึงนะครู"

     ๑.  อย่าสงสัยว่าท่านครูหายไปไหน

คงหลงใหลอาโออิเพลินซิหนอ

นานเดือนเลือนห่างหายจากหน้าจอ

อกลออนวลนางงามติดตา

     ๒.  อยากจะใคร่ไถ่ถามสารทุกข์

อยู่ดีสุขซำบายนะอาจารย์จ๋า

ฝากคิดถึงตรึงสลักอักขรา

แด่ "อ.ราศีพิจิก" ผู้ปราณี

     ๓.  วันก่อนเก่าหวนความหลังยังคิดถึง

พระคุณซึ่งท่านเมตตาพาผ่องศรี

เตือนสอนสั่งนำส่องทางสู่กานท์ดี

ชี้วิธีแด่ศิษย์โง่ผู้หลงทาง

     ๔.  "สิบอกไห่" วาทะคมมิลืมเลือน

ยังคอยเตือนย้ำใจในสิ่งสร้าง

ต้องทวนทบจบกระบวนก่อนจัดวาง

แสงสว่างจากใจครูศิษย์ขอบคุณ

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

 สั้นๆ แต่สะเทือนอารมณ์จริงๆครับ ชอบมากครับ ^-^b

คิดถึงนัก รักหวาน พานให้คิด

โหยหวนชิดเชยชื่นคืนหวนไฉน

 ^.^