ReadyPlanet.com


เปลวคำ


 

 

 

 เกินกว่าคำถ้อยคำเต็มสำนึก

 

 

 

มาจารึกลายรักผ่านอักษร

 

 

 

เหนือปัญญาเกล้ากระหม่อมน้อมคำกลอน

 

 

 

มาสะท้อนซาบซึ้งสักครึ่งเดียว

 

 

 


 

 

 

ขอถ้อยคำแห่งข้าพระพุทธเจ้า

 

 

 

ได้บอกเล่าความรักเพียงสักเสี้ยว

 

 

 

เป็นเทียนทองส่องแสงโหมแรงเรียว

 

 

 

เพื่อยึดเหนี่ยวปรารถนาเทิดพระองค์

 

 

 


 

 

 

กลางสายธารกาลเวลากระแสยุค

 

 

 

บางมุมโลก ทุกข์-สุข สนุก หลง

 

 

 

ฟ้าฟากนี้ที่ลมไหวโบกไตรรงค์

 

 

 

และสีหนึ่งแห่งธงยังทรงงาน

 

 

 


 

 

 

ทุกธุลีฝ่าละอองรองพระบาท

 

 

 

มหาราชมิใช่เสด็จผ่าน

 

 

 

หากแต่ทุกเถื่อนทางร้างกันดาร

 

 

 

พระภูบาลร่มเกศเสด็จไป

 

 

 


 

 

 

ไปเพื่อเป็นน้ำใสให้ปวงข้าฯ

 

 

 

เป็นน้ำฝนน้ำฟ้าราษฎร์อาศัย

 

 

 

เมื่อฝนโปรย -ดินพื้นต่างชื่นใจ

 

 

 

ฝนหนอไม่เคยนิ่งทอดทิ้งดิน

 

 

 


 

 

 

เขียวต้นไม้ใบหญ้าป่าขุนเขา

 

 

 

ลอยควันเตาเทาที่วิถีถิ่น

 

 

 

เหนือทุ่งนาก็นกโบกโบยบิน

 

 

 

อุดมสิ้นทุกธุลีรองฝ่าละออง ฯ

 

 

 


 

 

 

................................................

 

 

 


 

 

 

กลางแสงทองเทียนไขในวันนี้

 

 

 

ถูดจุดเพื่อสดุดี -พระเกียรติก้อง

 

 

 

กี่ล้านเล่มจนแผ่นดินเป็นสินธุ์ทอง

 

 

 

กี่เปล่งร้องกี่น้ำตา "ทรงพระเจริญ"

 

 

 


 

 

 

ถึงหลายผู้อยากเปล่งไปมากกว่านั้น

 

 

 

มากกว่าคำสั้นสั้นซ้องสรรเสริญ

 

 

 

แต่เต็มตันข้างในใจเหลือเกิน

 

 

 

มิอาจเกริ่นกลั่นไข ดั่งใจสะท้อน

 

 

 


 

 

 

เกินกว่าคำถ้อยคำเต็มสำนึก

 

 

 

มาจารึกลายรักผ่านอักษร

 

 

 

เป็นเทียนหนึ่งเล่มน้อยโหมเปลวกลอน

 

 

 

จุดถวายพระพรฯ "ทรงพระเจริญ"

 

 

 


 

 

 

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

 

 

 

ข้าพระพุทธเจ้า ผู้ใช้นาม รัตนโกสินทร์ศก

 

 

 


 



ผู้ตั้งกระทู้ รัตนโกสินทร์ศก :: วันที่ลงประกาศ 2012-12-05 14:26:00


[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2319269)

 เกินกว่าคำถ้อยคำเต็มสำนึก

 

มาจารึกลายรักผ่านอักษร

เหนือปัญญาเกล้ากระหม่อมน้อมคำกลอน

มาสะท้อนซาบซึ้งสักครึ่งเดียว

 

ขอถ้อยคำแห่งข้าพระพุทธเจ้า

ได้บอกเล่าความรักเพียงสักเสี้ยว

เป็นเทียนทองส่องแสงโหมแรงเรียว

เพื่อยึดเหนี่ยวปรารถนาเทิดพระองค์

 

กลางสายธารกาลเวลากระแสยุค

บางมุมโลก ทุกข์-สุข สนุกหลง

ฟ้าฟากนี้ที่ลมไหวโบกไตรรงค์

และสีหนึ่งแห่งธงยังทรงงาน

 

ทุกธุลีฝ่าละอองรองพระบาท

มหาราชมิใช่ทรงเสด็จผ่าน

หากแต่ทุกเถื่อนทางร้างกันดาน

พระภูบาลร่มเกศเสด็จไป

 

ไปเพื่อเป็นน้ำใสให้ปวงข้าฯ

เป็นน้ำฝนน้ำฟ้าราษฎร์อาศัย

เมื่อฝนโปรย -ดินพื้นต่างชื่นใจ

ฝนหนอไม่เคยนิ่งทอดทิ้งดิน

 

เขียวต้นไม้ใบหญ้าป่าขุนเขา

ลอยควันเตาเทาที่วิถีถิ่น

เหนือทุ่งนาก็นกโบกโบยบิน

อุดมสิ้นธุลีที่รองฝ่าละอองฯ

 

........................................................

 

กลางแสงทองเทียนไขในวันนี้

ถูกจุดเพื่อสดุดี -พระเกียรติก้อง

กี่ล้านเล่มจนแผ่นดินเป็นสีทอง

กี่เปล่งร้องกี่น้ำตา “ทรงพระเจริญ”

 

ถึงหลายคนอยากเปล่งไปมากกว่านั้น

มากกว่าคำสั้นสั้นส่งสรรเสริญ

แต่เต็มตันข้างในใจเหลือเกิน

มิอาจเกริ่นกลั่นไขดั่งใจสะท้อน

 

เกินกว่าคำถ้อยคำเต็มสำนึก

มาจารึกลายรักผ่านอักษร

เป็นเทียนหนึ่งเล่มน้อยโหมเปลวกลอน

จุดถวายพระพรฯ “ทรงพระเจริญ”

 

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

ข้าพระพุทธเจ้า ผู้ใช้นาม รัตนโกสินทร์ศก

 

ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-12-05 14:28:31



[1]


แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *
ผู้แสดงความคิดเห็น  *
อีเมล 
ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล



Copyright © 2010 All Rights Reserved.