ป ร า ร ถ น า

ป ร า ร ถ น า
... ขุนเขาตั้งตระหง่าน สูงเหยียดเสียดฟ้าท้าทาย สายลมอ่อนโยนผ่านสัมผัส กระซิบมอบความผ่อนคลาย ทั้งเม็ดฝนจนโตรกธาร คล้ายชำระภาระอันหนักอึ้ง บุปผชาติเบ่งบานบนชะง่อนผา ส่งกรุ่นกลิ่นไว้อาลัยแด่ความทุกข์ทรมาน อบอวลทั่วหุบเขา นักรบผู้หวังรอดกลับจากแนวรบ ฝันถึงรอยจุมพิตของหญิงรัก แม้จอมยุทธ์ผู้สันโดษเดียวดาย เดินทางร้อยสายหลายหมื่นลี้ ยังปรารถนาสหายและเมรัยเพื่อปลุกปลอบ ท่ามกลางรอยยิ้ม ลึกล้วนยังครวญหาแรงใจ มากล่อมประโลมดวงจิต และซับน้ำตาอันตกใน เช้าแล้ว !!! แสงอรุณส่องกระทบต้นไม้ใหญ่ ส่งราตรีสู่หลับใหลอยู่นิจนิรันดร์ ...
ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-08-05 06:19:56

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (3682069)

พอเปลือยตัวออกจากฝัก

เพลงกระบี่ก็ยิ่งงดงาม

ขุนเขากลับดูกระจ้อยร่อย

เหลือเพียงการค้นหากระบวนท่าให้ตัวเอง

พเนจรไปเถิด...จอมยุทธผู้ทรนง

ทางเบื้องหน้ายังท้าทายนัก

-----------------------------------------------------

ฝัก = ฉันทลักษณ์

ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-08-05 12:32:58

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล