.เขียนเป็นจริง เป็นจัง ฟังทางนี้

อ่านหนังสือ ดีดี ไม่หนีบิด

ได้คำความ ขยาย มากมายชนิด

อ่านให้ติด นิสสัย อาลัยวอน

..เขียนเล่นเล่น ทะเล้น เรื่องเปลืองเปล่าเปล่า

ใครกันเล่าเขา จะอ่านผ่านไปก่อน

ต้องเขียนเนียน คำนุ่ม คุมสุนทร

กรองเป็นกลอน ต่อถ้อย ร้อยพาที..

--เขียนยังไงกันละจึงเขียนเป็น

เขียนเล่นเล่นยังไงช่วยบอกดิ่

เขียนไปมาจนงงไม่เห็นดี

เขียนกี่ปีจึงได้เป็นกันเรา

--หนังสือไหนยังงงเป็นแบบไหน

ชื่อว่าไรมองหาได้กับเขา

อยากจะมีไม่รู้หรือให้เดา

ไม่บอกเล่าจะรู้ได้ไงล่ะ

(ขอบคุณป้าที่แนะนำแต่ยังไม่เห็นรู้เรื่องเลย)

.อ่านไปเถิด  เปิดอ่าน สำราญแน่

ขอเพียงแต่ เลือกเอา เฉลาปะ

พวกโป้โป้  ล่อกาม ห้ามอ่านนะ

เหมือนขยะ  วางลง จงชายตา..

..เข้าไปสิ ร้านหนังสือ ถือมาเลือก

ลองเถลือก ตาแล ชะแง้หา

มีมากมาย ชนิด พิจารณา

แล้วแต่ว่า ถูกจริต ชนิดใด

..อ่านหรือยัง ของ "เดลคาเนกี้"

แนะวิธี หลายเรื่อง ปราชญ์เปรื่องใส

มีตั้งหลาย เล่มวาง ชี้ทางไกล

อ่านแล้วได้ ปัญญา ป้าแนะนำ

(ป้า..ก็ป้าอ่ะ)..

--ไม่มีตังค์จะซื้อป้ามีไหม

ยืมมาใช้อ่านก่อนใช่ร้องร่ำ

นะหน่อยนะอย่าทำเป็นใจดำ

พอดื่มด่ำแล้วคืนถ้าไม่ลืม

--เอาเล่มที่อ่านแล้วฉลาดล้ำ

อ่านแล้วจำได้เลยไม่ต้องฝืน

หรือเล่มที่อ่านแล้วไม่ต้องคืน

เล่มอื่นอื่นไม่ต้องก็ได้นะ

(ขอขอบคุณล่วงหน้าที่ป้าให้ยืม)

.สอนอะไร ไหนเล่า เขลาไม่สอน

สอนต่อกลอน ปุจฉา ภาษาศิลป์

สอนให้ฟัง ดั่งผู้ รู้ยลยิล

สอนให้กิน ใจลึก ระลึกเอา.

..สอนได้แค่ นิดหน่อย ผู้น้อยนี่

สอนไม่ดี เพราะตัว ก็มั่วเขลา

สอนไปตาม ประสา อน่าว่าเรา

สอนให้เจ้า ไปคิด ประดิษฐ์เอง

ขอบคุณค่ะ

.สอนอะไร ไหนเล่า เขลาไม่สอน

สอนต่อกลอน ปุจฉา ภาษาศิลป์

สอนให้ฟัง ดั่งผู้ รู้ยลยิล

สอนให้กิน ใจนึก ระลึกเอา.

..สอนได้แค่ นิดหน่อย ผู้น้อยนี่

สอนไม่ดี เพราะตัว ก็มั่วเขลา

สอนไปตาม ประสา อย่าว่าเรา

สอนให้เจ้า ไปคิด ประดิษฐ์เอง

ขอบคุณค่ะ

--ความเขลาหนอใยเจ้ามาสิงหัว

  จนมืดมัวคิดไปร้องเอ๋งเอ๋ง

  ไม่มีใครเขาสนแล้วตัวเอง

  จะร้องเพลงอะไรกันละเรา

--เอากะลามาถือมือแบขอ

  คงต้องรอต่อไปในความเขลา

  หรือเรียกป้าว่าไปให้โกรธเอา

  คนอื่นเล่าเฝ้าเรียกหาว่า“คุณนาย”

 (เรียก“คุณนาย”ก็ได้อาจใจดีขึ้น)

.เรียกอะไร ก็ได้ ไม่สือสา

จะเป็นจ่า เป็นหมู่ รู้ความหมาย

ไม่ยึดติด ถือตน รนทุราย

จะเรียกเด็ก เลี้ยงควาย ยังได้เลย

.โกรธอะไร ทำไม ให้ใจงั่ง

โอ้ร้อยชั่ง  ระแวง แต่งเฉลย

คิดไปเอง นะตัว มั่วนิ่มเอย

คนคุ้นเคย ใช่ซ่อน  ขจรนาม..

..ไม่หลงยึด ขัวโขน ที่โยนใส่

ไม่หลงไหล ศักดิ์ศรี รี่หาบหาม

จะคุณนาย คุณนอน ไม่อ่อนตาม

มิยันหยาม  โกรธบึ้ง ตึงอะไร

ท่านเอยท่านเราทราบที่ใจเศร้า
ใช่ปลุกเร้าความซึมให้สืบเนื่อง
แต่ที่เห็นเกลื่อนกระดานอยู่เนืองเนือง
เพียงเป็นเรื่องวานทำการบ้านตน

ช่วยแยกแยะวานสอนใช่วานทำ
ต้องวางคำนิดหน่อยค่อยฝึกฝน
ดีไม่ดีก็มีกันทุกคน
ใครเล่าหล่นจากฟ้ามาเป็นทอง

ทองเงางามเพราะมือที่ร่อนแร่
ทั้งที่แค่เคยเป็นเศษมัวหมอง
ต้องผ่านร้อนผ่านหลอมผ่านทดลอง
จนช่ำชองทองค่อยงามเป็นเงา

เราผ่านเห็นเผ่นหายใช่ใจเหิ้ยม
บางครั้งเจียมไม่สนเพราะตนเขลา
แต่ไม่เคยสักนิดคิดจะเอา
ความของเขาที่เค้นเป็นของตัว

แนะนำเว็บร้อยกรองลองสืบค้น
เราเคยด้นดุ่มเดาเข้าไปทั่ว
ดารดาษดื่มด่ำดุจทริปทัวร์ (Trip Tour)
ใจระรัวแดนดินดาษดื่นคำ

ท่านเอยท่านเรามาดังหมู่มิตร
ใช่จะเผยที่ผิดมาตอกย้ำ
แค่เห็นท่านร้อยกรองเป็นลำนำ
ก็ได้ย้ำว่าท่านนั้นเขียนเป็น

ล้ออักษรชิงสัมผัสนั้นชัดยิ่ง
และบางสิ่งแกล้งบิดผิดให้เห็น
อาจสอดแทรกความมีและความเป็น
ของสังคมที่เว้นความอาทร

ดูกรท่านอากาศอ้าวอย่าร้าวเลย
จงเปิดเผยความมั่งคั่งที่สั่งสอน
บรรพชนหนนั้นลั่นบทกลอน
ให้อาวรณ์ถึงมิตรอย่างยินดี

--ล้ออักษรกลอนกานท์ไม่สานต่อ

  ก็คงพอต่อเติมเริ่มมานี่

  อย่าถือโทษโกรธกันจงฝันดี

  ขอโทษทีที่ล้อเล่นเป็นงานกลอน...

   (ขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมวง มีโอกาสพบกันใหม่)

อ่านบทกลอน อักษรสาน  วรรณศิลป์

จากหนังสือ ตำรา  ทั่วธาณินทร์

รู้ความหมาย ในคำสิ้น  ทุกถ้อยคำ

อยากเก่งกลอนท่องอ่านกลอนไว้ให้มาก

เก่งไม่ยากแม้นเรื่องไรใครอยากเก่ง

อยากเก่งกาพย์ก็อ่านกาพย์ทราบรู้เอง

อยากเก่งเพลงก็ฟังเพลงจนชี่ยวชาญ

อยู่ที่การฝึกฝนด้นฝึกหัด

ไม่จำกัดเวลาหรือสถาน

อยู่กระท่อมปลายนาหราวิมาน

อยู่ที่บ้านหรือที่ใดไม่สำคัญ

อ่านแล้วเขียนเวียนไปในทุกเมื่อ

อย่าได้เบื่อหากไม่ดีที่หมายมั่น

เมื่อวันหนึ่งความชำนาญประสานกัน

แล้ววันนั้นจะสมหวังดังตั้งใจ

สิ่งทั้งหลาย

ประยุทธ  สุดสูง