[อธิษฐาน]

๐ แสงดาววิบวับระยับแสง
รักเราเริ่มโรยแรงอ่อนล้า
เดือนหลบซบซอกลืบเมฆา
เจ้าจากจรหนีหน้ามิอาลัย

๐ ลมละลิ่วผิวแผ่วแว่วสำเนียง
พรหมลิขิตลำเอียงเสียงร่ำไห้
หยาดหยดฝนซะล้างชโลมใจ
เพลิงสวาทเผาไหม้ในคืนลวง

๐ คลื่นลมเลเห่ห้อมอ้อมสมุทร
รักสิ้นสุดปรารถนาลาลับล่วง
เงาจำแลงแสงบุหลันตะวันดวง
ส่องมืดมนระคนทรวงห้วงดวงแด

๐ อ้อมกอดขุนเขาลำเนาไพร
อกอ้างว้างนางจากไปไม่แยแส
ฤดูกาลวันวานผ่านผันแปร
รักแท้คงเหลือแต่ความทรงจำ

๐ มรสุมรุมเร้าชีวิตรัก
โพระดกทักทายคล้ายตอกย้ำ
แก้วขุนทองร้องร่าเริงระบำ
รักช้ำน้ำตารินแทบสิ้นใจ

๐ อดีตกรีดใจให้เป็นแผล
ทิ้งไว้แต่ภาพมารยาสาไถย
บัดนี้รักที่เหลือทำเพื่อใคร
อนาคตรำไรไม่เห็นทาง

๐ แหงนมองดวงเดือนเพื่อนบนฟ้า
ซบอุราดาริกาพราวพร่าง
หมอกสลัวมืดหม่นซ้นอำพราง
คืนเหน็บหนาวอธิษฐานกลางสายหมอก

๐ คำร่ำลาแห่งรัก
ตัดหักรักร้ายเล่ห์ลวงหลอก
ติดตราตรึงซ่านซึ้งจึงช้ำชอก
ฝักตอกย้ำหยามใจให้ทรมาน

๐ คำอธิษฐานรัก
ฟากฟ้าประจักษ์เป็นพยาน
สดับรับรู้ถ้อยขับขาน
สิ่งบนบานสำเร็จได้ดั่งใจ

๐ รักจำแลงครอบงำ
ชีวิตเถลถลำไถล
แสงสว่างปลายอุโมงค์รำไร
จุดไต้ส่องสว่างหาทางออก

๐ คืนที่ฟ้าไร้ดาว
ยืนเหน็บหนาวท่ามกลางสายหมอก
สายลมเหงากระทบมาเป็นระลอก
น้ำค้างพรมดอกหญ้าน้ำตาร่วงริน

๐ คืนคำมั่นสัญญา
ลบรอยน้ำตาปรารถนาสูญสิ้น
เอ่ยร่ำลาสรวงสุดายุพิน
ตราบาปคราบมลทินฝังดินกลบ

๐ น้ำตาหยดสุดท้าย
ซะล้างรักสลายที่ผ่านพบ
รักเราเดินทางมาถึงจุดจบ
ความเงียบสงบรุมเร้าจิตใจ

๐ สิ้นสุดคำอธิษฐาน
ชั่วกัลปาวสานอสงไขย
ตัดสวาทขาดเยื่อไม่เหลือใย
รอยรักร้อยอาลัยจำใจจาก

ขอน้อมคารวะจากใจ

ทรชนบ้านนอก