จนกระทั่งทศวรรษที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ สถาบันวิจัย และหน่วยงานรัฐบาลต่างอาศัยเพียงระบบการควบคุมตนเองที่ยึดหลักจริยธรรมร่วมกันและหลักปฏิบัติการวิจัยที่เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป เพื่อรับประกันความสมบูรณ์ในกระบวนการวิจัย ในบรรดาหลักการพื้นฐานที่เป็นแนวทางให้นักวิทยาศาสตร์ ตลอดจนนักวิชาการอื่นๆ จำนวนมาก ได้แก่ หลักการที่แสดงถึงการเคารพในความสมบูรณ์ของความรู้ ความเป็นเพื่อนร่วมงาน ความซื่อสัตย์ ความเที่ยงธรรม และความใจกว้าง หลักการเหล่านี้ทำงานในองค์ประกอบพื้นฐานของวิธีการทางวิทยาศาสตร์ เช่น การกำหนดสมมติฐาน การออกแบบการทดลองเพื่อทดสอบสมมติฐาน การรวบรวมและตีความข้อมูล นอกจากนี้ ลักษณะเฉพาะของหลักการเฉพาะของสาขาวิชาทาง วิทยาศาสตร์ เฉพาะมีอิทธิพลต่อวิธีการสังเกต การได้มา การจัดเก็บ การจัดการ และการแบ่งปันข้อมูล การสื่อสารความรู้และข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ และการฝึกอบรมนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์1วิธีการใช้หลักการเหล่านี้แตกต่างกันไปอย่างมากในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ต่างๆ องค์กรวิจัยต่างๆ และผู้ตรวจสอบแต่ละคน