อาเฮียดื่มเบียร์เก่ง     คร่ำเขียนเคร่งรจนา

เมาค้างคล้ายสุรา       แถมยังเน้นเล่นวลี

ทั้งด่าแลทั้งแช่ง        คำว่าแม่งก็ยังมี

จัญไรตามทันที         เล่นก่นโคตรอย่างแค้นเคือง

สัมผัสถูกต้องหมด     แต่ควรงดเป็นบางเรื่อง

คำด่าอย่าใช้เปลือง   ติงเตือนตามที่ขอมา

   คุณมีลีลาการเขียนดีแล้ว แต่ควรหลีกเลี่ยงบางอย่างดังที่บอก จะดีมากเชียว.../ อย่าโกรธกันนะ...เพราะเห็นคุณเปิดโอกาสให้เตือนได้...

ปกติจะไม่เตือนใคร ถ้าเจ้าตัวไม่อนุญาต...เกรงจะเสียมรรยาท.

                          " ขอรับคารวะ"

รับน้อมคารวะ                       คุณเก่งนะสิบอกให้

ตอบรวดเร็วทันใด                ดูว่องไวไม่โกรธา

ผลงานคุณมากมาย            สุดบรรยายเคยพบมา

หมั่นเขียนเพียรตรึกตรา      ภายภาคหน้าคงเด่นดัง

อ่อนน้อมแลถ่อมตน             ทำให้คนไม่ชิงชัง

ขอให้สมวาดหวัง                 พ่อรูปหล่อ ทรชน ...

                    รับคารวะด้วยใจเช่นกัน        

                                  "รับจอกบอกน้อง"

มิอาจเป็นครูใคร                    เพราะมิได้เป็นครูบา

เพียงคนธรรมดา                   แต่ศรัทธาผู้หมั่นเพียร

ชื่นชอบอ่านกาพยฺ์กลอน     ม่ชอบสอนแต่ชอบเรียน

นานนานก็แวะเวียน              ฝากข้อเขียนเป็นครั้งคราว

ลูกเล่นยังไม่ลื่น                     เหมือนผู้อื่นที่ร่ายยาว

ไม่ถึงซึ่งดวงดาว                  จึงยังอยู่แค่ดูเดือน

ขอเป็นผู้หวังดี                      พอช่วยชี้ไม่แชเชือน

เหมือนพี่คอยติงเตือน         ดูแลน้องตามต้องการ... 

                    " รับคารวะ ด้วยความยินดียิ่ง"

                      "รับจอกบอกน้อง"

มิอาจเป็นครูใคร                    เพราะมิได้เป็นครูบา

เพียงคนธรรมดา                   แต่ศรัทธาผู้หมั่นเพียร

ชื่นชอบอ่านกาพยฺ์กลอน     ไม่ชอบสอนแต่ชอบเรียน

นานนานก็แวะเวียน              ฝากข้อเขียนเป็นครั้งคราว

ลูกเล่นยังไม่ลื่น                     เหมือนผู้อื่นที่ร่ายยาว

ไม่ถึงซึ่งดวงดาว                  จึงยังอยู่แค่ดูเดือน

ขอเป็นผู้หวังดี                      พอช่วยชี้ไม่แชเชือน

ดั่งพี่คอยติงเตือน                 ดูแลน้องตามต้องการ... 

                " รับคารวะจากใจ ด้วยความยินดียิ่ง"

             ทรชน บ้านนอก ยกจอกเหล้า

พี่ชักเมา ชักมึน เมื่อคืนค่ำ

กดเอนเตอร์ เผลอเล่น เป็นประจำ

ส่งผิดซ้ำ ให้น้อง เสียสองครา

           มิใช่ผู้ รู้รอบ เพียงชอบคิด

จึงพลาดผิด จึงพลั้ง เหมือนดังว่า

ผู้หวังดี พี่หวังดู โจมจู่มา

คงคราวหน้า ไม่ต้องแนะ...แค่แวะดู

           ก็น้องเก่งแล้วไง...

     รับคารวะเรียบร้อยแล้ว

“ยังไงก็แวะมาดูน้องบ่อยๆนะครับพี่ท่าน”

ไวไฟน้อง ก็ล่มบ่อย เป็นประจำ

ทุกคืนค่ำ ร่ำเบียร์ ก่อนหลับใหล

ไม่อยากโพสต์ ซ้ำซ้อน   ยอกย้อนไป

ตรวจทานไร้ ไม่อยากผิด ผิดอยู่ดี

มือถือน้อย ร้อยเรียงคำ ทวนตรองตรึก

จำผนึก คำครูสอน กลอนวิถี

หาที่ผิด แลมองแล แก้ทุกที

ทั้งความร้อย ถ้อยวจี มีหลงคำ

ทั้งท่านครู ท่านพี่ คอยชี้แนะ

คอยมาแวะ เหลียวมอง ประคองค้ำ

ทุกความข้อ  น้องนี้ จักน้อมนำ

พี่อย่าช้ำ ช่วยเตือนน้อง ต้องกานท์ดี

รากฐาน ชีวิต ลิขิตฝัน

เพียรมุ่งมั่น หาเลี้ยงตน ทุกทนที่

พเนจร ร่อนเร่  อยู่หลายปี

ไม่เคยมี คำคงคลัง ขลังปัญญา

เรียงร้อยพจน์ รจนา ประสากบ

ร้อง อ๊บ อ๊บ หวังพบ แสวงหา

จักเพราะหวัง ด้วยรัก และศรัทธา

เหล่าครูบา อาจารย์ ประสาทพร

ฯลฯ

ขอน้อมคาราวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”