เวลานาที ไม่มีหยุด

แต่ละก้าว แต่ละจุดๆ รุดเดินหน้า

ทั้งดวงตะวัน เข็มนาฬิกา

หมุนไปตามเวลาทุกคืนวัน

ความเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนไปไม่หยุดย้้ง

ต่างประดัง ถาโถมไร้ขีดคั่น

แล้วร่างกายจะไม่แก่อย่างไรกัน

สังขารขันธ์มันก็เป็นดังเช่นเวลา...

            "เวลา" 

เห็นด้วยกับทุกบทกวีแฝงคติจากด้านบนครับ

     กลางขุนเขาลำเนาไพรในสายหมอก
อาทิตย์บอกเวลาสายปลายยอดเขา
ส่องสถูปรูปองค์ลงเป็นเงา
ระคนเคล้าสายลมพัดจากวัดมา
     ยืนพินิจอนิจจังดั่งโอวาท
แห่งพระศาสดาองค์ทรงอรรถา
ให้เห็นแจ้งแห่งพระธรรมพระสัมมา
อันเวลาย่อมกลืนกินหมดสิ้นกาล
     สิ่งใดเที่ยงเพียงธุลีมิปรากฏ
ย่อมต้องหมดสลายไปในสังสาร
ล้วนกำเนิดเกิดแล้วดับกับมือมาร
แม้อยู่นานก็ย่อมม้วยด้วยเวลา

เวลา มี ไม่มี พิสูจน์พจน์

เพียงกำหนด ช่วงกาล ประมาณหมาย

แม้แต่รูป กับนาม ยังกลับกลาย

เผยเยี่ยมกราย ชั่วคราว ราวกับมี

ปรัชญ์  วลีพร

 สี่

 สาม