ผ้าเช็ดหน้าไฮเทค

นั่น ! น้ำตาเธอไหลใช่ไหมนั่น

เจ็บปวดอะไรกันวันแสนสุข

โมเดิร์นเทคโนโลยีนี่คือยุค

อาจดับทุกข์ทั้งขั้วชั่วนาที

เห็นไหมร้อนรี่ก็มีแอร์

คนหรือจะพ่ายแพ้แก่วิถี

สนทนาไกลกันก็ทันที

มันยุคไหนเล่าพี่...เศร้าทำไม

แคร์อะไรกับปัญหาอุปสรรค

ความรักจะมีก็ไม่ใช่

สมมุติทั้งนั้นมันเป็นไป

เปลี่ยนเก่าเป็นใหม่ไม่คงทน

ไม่เที่ยงแท้แน่นอนสักอย่าง

ไม่คงร่างไร้รูปไร้หน

เป็นภาวะในกาลจักรกล

ไม่มีตนให้เห็นเป็นจีรัง

นั่น ! เธอ จะร้องไห้ทำไมล่ะ

น้ำตาก็ใช่จะเป็นความหวัง

เป็นของเหลวที่ขับออกบอกภวังค์

อาจเป็นจิตโง่งั่งยังไม่โต

นิ่งเสียเถิด...บอกจิตสนิทเงียบ

วางระเบียบ...ความหมองไหม้จะไม่โผล่

ฝึกปัญญา...ความคิดใดจะไม่โชว์

จะไม่ร้องไห้โฮเป็นงัวควาย

ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ที่ผลิต

ไมตรีจิตงดงามมากความหมาย

หากคิดเป็นคิดดีจักคลี่คลาย

ไม่ฟูมฟายเด็ดขาด...ฉลาดดู  ฯ

ปรัชญ์  วลีพร