จะตลกโปกฮา ก็ว่ากันไป                ไม่เห็นเป็นไร ถ้าอยากจักพร่ำ

สวัสดีครับ

 ขยันเขียนทุกวันเลยนะครับ

มีอาจารย์(เสมือน)ดีด้วย

คุณรัตนโกสินทร์ศกครับ ครูเสมือน เนี่ย ฟังเข้าท่าชะมัด Virtual Teacher จะเป็นโปรแกรมที่โด่งดังในอนาคตครับ (ฮา)

คุณทรชนบ้านนอกครับ ผมไม่ได้เข้าใจผิดหรอกครับ ในเมื่อคุณตั้งกระทู้มีคำว่า "ตัดพ้อ" ผมก็ลงกลอน "ตัดพ้อ" ให้แล้วยังไงครับ การตัดพ้อมันเป็นอย่างนี้แหละครับ ตัดพ้อเพื่อคนอ่านแล้วรู้สึกว่าตัวเองผิด หากคนอ่านไม่รู้สึกก็ใช้ไม่ได้ครับ ที่แสดงให้ดูนี่ก็เผยเคล็ดลับหลายประการแล้วนะครับ

บทกลอนบทกวีที่ดีต้องเขียนเพื่อให้คนอ่านครับ เมื่อเขาอ่านแล้วต้องรู้สึก หรือรับรู้ความรู้สึกที่คนเขียนใส่เข้าไป แต่ไม่ใช่ว่าเราจะระบายแต่ความรู้สึกของเราออกไป เราต้องเห็นใจคนอ่านด้วย ว่าความรู้สึกของเราไปก่อกวนหรือทำร้ายคนอ่านหรือไม่ ความเือื้ออาทรระหว่างคนเขียนกับคนอ่านจะต้องมี บทกลอนนั้นจึงจะกระทบกระเทือนอารมณ์คนอ่าน เป็นบทกลอนที่น่าจดจำ หากมีแต่อารมณ์คนเขียน คนอ่านจะอึดอัด ไม่น่าอ่าน ดังนี้แล้วคิดูว่าคนแต่งกลอนควรเสนออะไร เสนอมากน้อยแค่ไหน เหมาะสมเพียงใด นะครับ

กลอนแปดในสี่บทข้างบนนี้ แสดงให้เห็นว่าคุณทรชนฯ ได้ปรับปรุงกลอนให้ดีขึ้นมาก ขอชมเชยด้วยใจ

มีผิดเสียงที่เดียว, "แท้" เสียงตรีครับ, อาจเนื่องจากคุณเพิ่มจำนวนคำมากเกินไปทำให้เสียงออกมาอย่างนั้น คราวหน้าลองปรับปรุงอีกทีนะครับ

(สิบอกให่ อิอิ)

                         แวะมาเยี่ยมเยียน คุณทรชนบ้านนอก ครับ

                       คุณ ราศีพิจิก ครับ  อ่านข้อเขียนของคุณแล้วอิ่มในความรู้และแง่คิดจากทัศนะที่

               บอกกล่าว  มีประโยชน์มาก ชอบครับ

น้อมขอคารวะเช่นเคยครับท่านอ.ราศีพิจิก

ผมยอมรับผิดตรงๆเลยนะครับว่า "อารมณ์กลอนตัดพ้อ" ผมตัดพ้อตัวเอง ที่เบื่อกับการวนเวียน วนเวียน อยู่กับที่ีกับอารมณ์ตัวเอง แล้วสรรหาคำมาเพิ่มไม่ได้ ทั้งที่ค้นหา เพื่อที่จะเรียงร้อยบทกลอนใหม่ แต่สุดท้ายอารมณ์ มันก็ยังพัดเพไปเหมือนเดิม คำครูที่สอน ไม่ใช่ไม่ได้เก็บมาใส่ใจนะครับครู เพราะอารมณ์กลอนพาไป เวลาแต่งไม่ได้อ่านออกเสียงเป็นร้อยกรอง แต่งและอ่านเป็นร้อยแก้ว ทุกที ช่วงที่อารมณ์ไหลไปหมดแล้ว กลอนก็แต่งเสร็จแล้ว แต่พอมาทวนอ่านเป็นถ้อยทำนองเสนาะ กลับกลายเป็นว่า ผิดเสียงท้าย เสียงต่อ พยางค์ มั้ง ผมก็เลยตัดพ้อตัวเอง ที่ยังห่างไกล กับ ฉันทลักษณ์ น้อยใจที่ยังห่างไกล คำครูสอน แต่พอปล่อยอารมณ์ช่วงที่อยากเขียนออกมาแล้ว มาเห็นคำครู ในช่วงจังหวะหนึ่งที่ไม่มีอารมณ์เขียนกลอนพาไหล แต่เป็นความตั้งใจที่จะตอบคำถาม กลายเป็นว่า จังหวะกลอนไหลไปในทางที่ท่านครูสอน ตั้งแต่มีครูเข้ามาช่วยแนะนำผม และอ่านกลอนของแต่ละท่าน ผมชอบมากครับ สิ่งที่ผมเข้าใจ ว่าถูกผิดเช่นไร ตั้งแต่ผมได้ศึกษากับอาจารย์ และมองตนเองมา ว่าตัวผมเองมีข้อด้อยอยู่หลายเรื่องและรบกวนท่านอาจารย์โปรดชี้แนะที่ผมจะตั้งคำหน่อยนะ

 1.การหยุดอารมณ์ของกลอนพาไป จะทำยังไงดีครับอาจารย์

 2.ระหว่างที่อารมณ์พาไป จะเขียนสัมผัสให้รื่นไหล ไม่ผิดฉันทลักษณ์ จะแก้ยังไงครับ (คงคลังคำ ผมยังด้อยครับ ท่าน "กระบี่ ใบไม้" บอก แต่เรื่องการอ่านผมก็เป็นชอบอ่านบ้างครับ )

 3.การเรียงลำดับเรื่อง ผมให้ความสำคัญนะครับอาจารย์ แต่ว่าบางครั้ง ผมเขียนกลอนมากเกินไปทำให้ความสำคัญตรงนี้หายไป และ สุดท้ายก็ต้องหลุดไปกับอารมณ์กลอนพัดเพเหมือนเดิม ชี้แนะตรงนี้ด้วยครับท่านอาจารย์

 4.อะไรที่สอดแทรกเข้าไปได้บ้าง แม้ผิดฉันทลักษณ์ คำใดที่เหมาะสม ดูแล้วรื่นไหลเวลาอ่านทั้งร้อยแก้ว ร้อยกรอง อันนี้อยากรู้จริงครับ

 5.ในระหว่างช่วงเวลาที่ผมเดินทางและเห็นสิ่งต่างๆ อารมณ์กลอนพาไปได้ตลอดเวลา ผมกลอนทุกวันครับอาจารย์ แม้กระทั่งสนทนากับเพื่อนๆ ผมยังเรียงร้อยคำ ตอบโต้ ไปมากับเพื่อน ผมเองอยากหยุดอารมณ์ตรงนี้ ไว้  ทำไงเพื่อที่จะให้สิ่งที่เราคิด ไม่หายไป ถ้าจะย้อนกลับมาเขียนสิ่งที่เราเห็นครับครู

 6.ที่ผมเคยค้านอาจารย์ว่าผมไม่ได้เขียนมั่ว หรือสักกะแต่ว่าเขียน แต่ช่วงที่เขียนนั้นแค่เสี้ยวเวลานิดเดียวที่มองเห็นแค่สัมผัส จินตนาการขึ้นมา ก็เขียนผ่านมือถือไปเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ผมเขียนขึ้นตอนนั้นคือ อารมณ์ เพื่อให้ความรู้สึกคงอยู่และกลับไปทบทวนเรียงร้อยอีกครั้ง แต่อาจารย์บอกคนเราก้าวไปข้างหน้า และคิดว่าผมคิดผิด ที่จะกลับไปเกลากลอน แต่เป็นเพราะคงคลังคำผมยังด้อย ผมจึงอยากจะกลับไปแก้อารมณ์เพื่อถ่ายทอดและเรียบเรียงใหม่ ก่อนที่จะถ่ายทอดออกมา เป็นที่อาจารย์สอน อาจารย์สังเกตุไหมครับว่า ผมเองไม่โพสต์กระทู้ เป็นรายวัน เพราะเชื่อว่าหากได้รับคำชี้แนะจากอาจารย์มากขึ้น แล้วเกลากลอนใหม่คงจะงดงามและเพราะพริ้งมากขึ้น ใจจริง ผมลงกลอนกระทู้ด้านล่างแล้วให้อาจารย์ชี้แนะเหมือนเดิม ซึ่งผมเองก็มองภาพมาตลอด และก็แลเห็นหลายอย่างที่เป็นจุดด้อยของตัวเอง ซึ่งผมพยายามปรับปรุงแก้ไข

  7.ในข้อความบางครั้งเหมือนคำถาม บางครั้งเหมือนตอบเอง บางครั้งเหมือนขอคำชี้แนะ แต่ทั้งหมดนี้ ขอให้อาจารย์ช่วยแนะนำ เกลาใหม่และชี้แนะิิศิษย์อีกหน่อยครับ

น้อมคารวะทุกท่านที่เมตตาเข้ามาเยี่ยมเยือนครับ

    สวสดีครับ คุณทรชนบ้านนอก และ อ.ราศีพิจิก

        วันนี้ผมรู้สึกปิติมากจากการอ่านกระทู้นี้ ศิษย์อาจารย์แนะนำกันอย่างมีค่า  ครูแนะนำศิษย์ด้วยเมตา ศิาย์ก็แหม อาสาไปแก้กานท์

        อาจารย์ครับอย่าระแวงที่มาผมเลย ผมเป็นหนึ่งในกรรมการสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย เวลามีปัญหาในเวปผมไม่ได้เข้ามาเขียนอะไรเพื่อแก้ปัญหาแต่ผมเจรจาโดยตรงกับบุคคลเลยครับ กรณีคุรทรชนบ้านนอกผมก็ติดตามมาตั้งแต่ต้น จนดูแล้วว่าเหตุการณ์   

อาจลุกลามจึงติงสักหน่อย  แต่ได้รับความกรุณาชี้แจ้ง และยิ่งในกะทู้นี้การติติงเป็นไปอย่างน่ารักผมชื่นชม และกราบขอขมาอาจารย์ด้วยครับ

.

 เรียน คุณตาต้อม

 ครับ ตอนนี้บรรยากาศของเวบบอร์ดนี้ก็ดีขึ้นมากแล้ว แม้ยังมีผู้มาร่วมสร้างความครึกครื้นอยู่ไม่กี่เจ้า แต่ถ้าเรายังรักษาบรรยากาศนี้ไว้ มีความช่วยเหลือและเอื้ออารีต่อกัน อีกซักพักก็จะมีคนทยอยมาร่วมมากเองล่ะครับ ^^

ส่วนของคุณทรชนฯ ก็เหมือนอย่างที่ท่านอาจารย์ราศีพิจิกบอกนั่นและ เมื่อแต่งชิ้นงานได้แล้วอย่าเพิ่งรีบนำมาลง ลองทิ้งไว้ให้ใจสงบซักพัก แล้วลองอ่านแล้วขัดเกลาใหม่ อย่างงานของผมแต่ละชิ้นก่อนที่จะมาลง ต้องอ่านแล้วอ่านอีก อ่านทั้งภาพรวม แล้วเพ่งไปดูรายละเอียดทุกบรรทัด สรุปแล้วต่อหนึ่งชิ้นงาน ผมทวนไม่ต่ำกว่ายี่สิบถึงสามสิบรอบ ดังนั้นโอกาสที่จะมีความผิดพลาด หรือปล่อยไก่ออกมาจึงมีได้น้อย(ขนาดนั้นแล้วมันก็ยังดันเจือกมีโผล่ขึ้นมาได้T^T) ยกเว้นบทกวีบางบทอย่างเช่น "จะขอไปให้ถึง...ซึ่งพระเจ้า" ที่ต้องการจะแต่งแบบคลี่คลายฉันทลักษณ์ จึงต้องปล่อยให้มันหลุดออกมา(โดยเจตนา)

การแต่งร้อยกรองนั้นไม่เหมือนร้อยแก้วครับ มีคำน้อยกว่ากันมาก ดังนั้นคุณต้องใช้ถ้อยคำให้มีประโยชน์สูงสุด ปล่อยงานออกมาแล้วต้องมั่นใจว่าคนอ่านประทับใจ ต้องคำนึงถึงคนอ่านเป็นอันดับหนึ่งเสมอ อย่าเอาง่ายหรือไวเข้าว่าครับ งานทุกชิ้นคือเครดิตของตัวคนเขียน ถ้าปล่อยงานที่ละเอียดออกมา คนอ่านประทับใจก็จะตามไปอ่านผลงานชิ้นหน้าของคุณเอง แต่ถ้าปล่อยงานที่ไม่ละเอียดหรืองานที่ขัดเกลาน้อยออกไป คุณก็จะเสียเครดิต คนอ่านก็จะไม่ตามอ่านต่อให้งานชิ้นหน้าคุณแต่งได้ดีเยี่ยม แต่คนอ่าน(คนเดิม) เขาเห็นชื่อคุณเขาก็ไม่เปิดอ่านแล้วละครับ เพราะเขาไม่เชื่อเครดิตคุณแล้วนั่นเอง

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆๆ ^_^v

ขอน้อมคารวะทุกท่านที่เมตตาในตัวกระผมนะขอรับ

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"