มนุษย์นี้นี่นั้น        พรรณนา

เพี้ยนแผกปะปนมา   คละเคล้า

ดีบ้างชั่วบางครา      เป็นต่าง กรรมแล

สำนึกมโนเจ้า           ใช่แล้วตัวตน..

(ขอบคุณมากมายสำหรับบทกวีอันงดงาม

..ค่ะ คุณวฤก)

@   ดูดอกง้วน  ชวนคิด  เพราะพิษร้าย
แม้ต้องกาย คงยาก ลำบากแก้
เหมือนใจนาง ช่างมาก หลากดวงแด
พี่ยอมแพ้ แม้หวัง หยั่งใจเธอ...

@    มโนมนุษย์นี้       มีมาก
ครวญคิดจิตใจหลาก    มากล้วน
อยากจะหยั่งยังยาก      หากหยั่ง
ดูดั่งดังดอกง้วน          พิษร้าย ใบงาม...

๐๐มนุษย์สุดเลิศล้ำ            ปัญญา

     เช้าค่ำย่ำโลกา               แหลกแล้ว

     เหนือชั้นมั่นใจพา         ทุกสิ่ง   วิ่งเอย

    กระหน่ำจ้ำไม่แคล้ว     ไขว่คว้าแหลกลาญ

--มนุษย์สุดเลิศล้ำ..........ทุกเช้าค่ำย่ำโลกา

   เหนือชั้นมั่นใจพา.......วุ่นไขว่คว้าพาแหลกลาญ

๐๐มนุษย์หยุดขับข้อ           ควรคิด

     เติมต่อพอใจจิต             จ่อไว้

    ชนะปะทั่วทิศ                ไปทั่ว   โลกเอย

    แต่พ่ายขายหน้าให้         พ่ายแพ้ใจตน

--มนุษย์หยุดขับข้อ.........ควรเติมต่อพอใจจิต

   ชนะปะทั่วทิศ.............กลับพ่ายแพ้แก่ใจตน....