รอเรือลอยร่อนเร่

คลื่นซัดเซล่องลอยซ่าย

เกยตื้นขึ้นหาดทราย

เรื่องจุดหมายยังบ่มี

ลำเดียวแสนเดี่ยวโดด

เรือลำโสดขาดนารี

รอรักเนิ่นนานปี

ท่องนทีสุดระทม

คราใดคลื่นรุนแรง

เรือตะแคงจวนเจียนล่ม

หางเสือเรือหลุดจม

เรือซานซมไม่สร่างซา

จึงจอดเพื่อพักจิต

พรหมลิขิตลำนาวา

พานพบภูสุภา

ขอเมตตาดูแลเรือ...

                                          ไพเราะ งดงามทั้งคำและความ ชอบมากครับ

        “เมาคลื่น”

     เมาเรือ เวียนหัวนัก

เมารัก เสียหลัก ยิ่งแท้

เมาลวง เสียตัวแน่

เมาเมรัย สุขสบาย

     ร.เรือ รอรักเจ้า

ทุกค่ำเช้า รอแล้วหาย

จอดเรือ จอดแจวพาย

รักสลาย กลางทะเล

     ล่องเรือ ทะเลใจ

เศร้าอาลัย รักหวนเห

คลื่นรัก ลวงปนเป

ห่างฝั่งรัก ไร้ฝั่งใจ

ขอน้อมคาราวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

สวัสดีครับ

-รวมเล่มครับ! ^^

 รอเรือรอคนอ่าน                                   ตักน้ำตาลปรุงกาแฟ

       รอเรือเร่แรมรอน

กลางสาครจนคุ้นเคย

และแล้วค่อยล่วงเลย

นับผ่านไปหลายเพลา

      จอดรอผู้ดูแล

ใครกันแน่จะผ่านมา

พบครัว “ภูสุภา”

มากมายหลายเมนู

       กาแฟขนมเค้ก

อาหารเบรกเธอเชิดชู

อร่อยลองชิมดู

ปรุงรสหรูขอเชิญชวน

      แต่เพื่อน “ทรชน”

คงกังวลพอสมควร

เมรัยกลิ่นเย้ายวน

สำรวจถ้วนแล้วไม่มี

      ต้องพึ่งเพื่อนอยู่ใกล้

อ๋อนั่นไง “ราชาวดี”

แอบพก “ รีเจนซี่”

เปิดเร็วรี่…รินไว้รอ…

                     "เมา"

       ขนมหวาน คงไม่เหมาะ

จำจงเพาะ กับแกล้มเหล้า

"ทรชน" ขี้เมา

รอกับแกล้ม เป็นยาใจ

       "สุภาพ" คนไม่เมา

ปรุงบรรเทา อย่างเร็วไว

รสเด็ด ยิ่งกระไร

เติมแต่งสร้างจัดจานงาม

       "ภูสุภา" นกน้อย

ประดิษฐ์ดอยร้อยวาบวาม

น่ารักชมเกรงขาม

บ่มไวน์รอทุกคนชิม

       ขี้เมา พบเพื่อนเกลอ

"ถึงคุณ"เธอต้องลองลิ้ม

ต้องปะคราใดยิ้ม

"ราชาวดี" มีเรา

       สามเกลอ กำคอขวด

ทรชน ดวดอย่างเขลา

เย้ยจันทร์ ทุกค่ำเมา

แวะต้องกานท์เมายำเปฯ

ขอน้อมคาราวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

แก้ไข

"สุภาพชน" คนไม่เมา

ปรุงบรรเทา อย่างเร็วไว

รสเด็ด ยิ่งกระไร

เติมแต่งสร้างจัดจานงาม

ขอน้อมคาราวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

 เห็นด้วยกับท่าน ร.ศ.

รวมเล่มครับ ^^