“สืบ นาคะเสถียร”

๑.     ตัวกูตายกายกูฝังยังผืนป่า

ดวงวิญญาจักรักษาป่าผืนนี้

แม้กูตายแต่กูอยู่คู่ไพรรี

กายใจพลีเพื่อแผ่นดินจวบจนตาย

๒.    หนึ่งกันยายนบนป่าห้วยขาแข้ง

ปืนไฟแสงกัมปนาทดับสลาย

เสียงสะอื้นร่ำไห้กับเรื่องร้าย

สืบสิ้นกายคล้ายแสงเทียนดับมอดลง

๓.    ปณิธานสานต่อตั้งสู่ผืนป่า

สืบศรัทธาถึงกายสิ้นเป็นผุยผง

แผ่นดินนี้ต้องงดงามเป็นป่าพง

ร้อยบรรจงสดุดีพี่สืบเรา

๔.    กี่อสงไขยเวลาป่าไม่สิ้น

ชีพดับดิ้นเพียงไพรงามทั่วขุนเขา

ห้วยขาแข้งยังคงอยู่เป็นลำเนา

สืบน้อมเอาพระเสาวนีย์แม่แผ่นดิน

๕.    ยี่สิบสองปีสืบสะท้อนเรื่องป่า

มรดกทรงคุณค่าพาถวิล

โลกรับรู้ประกาศก้องให้ยลยิน

แม้สืบสิ้นมิสิ้นชื่อจารึกนาม

๖.     จารสลักถักอักษรก้มกราบท่าน

วันผันผ่านสืบดำรงคงครั่นคร้าม

มรดกโลกแห่งนี้ยังงดงาม

ทุกค่ำยามป่าร่ำร้องสดุดี

๗.    สืบเอยสืบหลับเถิดเจ้าเราสานต่อ

เห็นคนดีไม่ย่อท้อแล้วสุขี

สืบสิ้นแล้วแต่วันนี้ยังคงมี

ผู้ยิ่งใหญ่ต่อหน้าที่อุดมการณ์

๘.    ป่าแผ่นดินสิ้นสูญเพราะนายทุน

พวกสถุลจ้างถากถางอย่างอาจหาญ

ยึดผืนป่าเผาทำลายจนแหลกลาญ

อันธพาลหนักแผ่นดินเข้ายึดครอง

๙.     จะกี่วันกี่ปีป่าร่ำไห้

พวกจัญไรมันกล้าบ้าจองหอง

ออกโฉนดแบ่งปันกันสุขสมปอง

น้ำตานองใครป้องป่าอย่าลืมแล

๑๐. สืบศรัทธาป่าดำรงคงสถิต

แม้นใครผิดต้องรับโทษโปรดจงแฉ

ตำแหน่งใหญ่หากโกงกินอย่าได้แพ้

ยึดคำแม่เราเป็นป่าคู่สายธาร

๑๑. “สืบ นาคเสถียร”เปลี่ยนสร้างทางวิถี

ห้วยขาแข้งคือศักดิ์ศรีต้องสืบสาน

อนุรักษ์ผืนป่าไว้ยาวนาน

เอ่ยขับขานเกียรติคุณสืบต่อไปฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”