.

*** เวอร์ชั่นใหม่ครับ ***

ส่องกระจก วกวนเวียน ดูใบหน้า

กวาดสายตา หาเสี้ยนสิ้ว ริ้วรอยหลาย

ส่องส่องดู อย่างบ่อยบ่อย พลอยตาลาย

แสนเพลียใจ ใยสิวเสี้ยน จึงมากมี

สงสัยว่าจะไม่ใช่กลอนแปด ดูท่าจะเป็นกลอนเก้าซะละกระมัง อิอิ...

.

ส่องกระจกถึงใจจึงชัด

ที่ดูดี ที่ควรดัด ค่อยจัดใหม่

มองแต่หน้าถ้าไม่ซึ้งถึงหัวใจ

ขืนส่องไปก็ไร้ค่าอย่าส่องเลย

"
"ส่องกระจก บานใส ใจกระดาก
ตีนกามาก หน้าเรา เอาไงเหวย
เหมือนกลั่นแกล้ง ยิ้มยั่ว หัวร่อเย้ย
พุทโธ่เอ๋ย อนิจจัง สังขารคน 

ส่องกระจก ดูจิต พิศสังเกตุ
ถึงสาเหตุ ทำไม ใจสับสน
เหมือนลึกลึก นึกหวั่น สั่นระทน
นึกรำคาญ เหลือล้น ตนอัตตา

            ส่องกระจกยกลงปลงเสียเถิด

อะไรมันจะเกิดต้องตั้งท่า

จะใสเจีย เสียใจ ทำไมนา

นั่นใบหน้า ที่หมอง ของเราเอง...