"แผ่นดินถิ่นสูเกิด"

๑.     แผ่นดินถิ่นสูเกิด      มารละเมิดฮุบครอบครอง

ไทสกลทั่งผอง            น้ำตานองทั่วพารา

๒.    สิ้นเกาะดอนสวรรค์  หนองหารนั้นบ่งามตา

ไทสกลเพรียกหา          ยุติธรรมอยู่หนใด

๓.    เกิดในผืนดินธรรม      กลับชอกช้ำหฤทัย

สูเจ้าไม่ใส่ใจ             ใครจักตอบบรรพชน

๔.    กตัญญูถิ่นฐาน             จิตวิญญาณไทสกล

สมค่าคำว่าคน            ตายเป็นผีไม่อายใคร

๕.    สูเจ้าลืมแผ่นดิน           ศักดิ์ศรีสิ้นอย่าสงสัย

แม้ตายแล้วเกิดใหม่       ยากผู้ใดจะศรัทธา

๖.     ตัวกูยังคงสู้                   โลกรับรู้กูอาสา

บ้านเกิดกูโตมา           แม้ใครเมินแต่กูมอง

๗.    โดดเดียวหาเดียวดาย      แม้กูตายอย่าเศร้าหมอง

เกาะดอนสวรรค์ซ้อง      น้ำตานองรดศพกู

๘.    เอ่ยคำสัตย์สาบาน         ปณิธานกูจักอยู่

ผู้ใดบ่คิดสู้                ธรณีจงลงทัณฑ์

๙.     แม้นใครลืมบ้านเกิด      จำไว้เถิดทุกข์มหันต์

วิญญาณปู่ย่านั้น           คงสาปแช่งทรพี

๑๐. เอิ้นบอกไทสกล              เกียรติแห่งตนพร้อมศักดิ์ศรี

เมินเฉยเรื่องตรงนี้         หมดสิ้นค่าไทสกล

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”