สัตวแพทย์มีบทบาทสำคัญไม่เพียงแต่ในการรักษาโรคเท่านั้น แต่ยังต้องดูแลม้าที่ติดเชื้อให้ห่างจากสัตว์อื่น ๆ จนกว่าพวกมันจะหายจากอาการป่วย การฟื้นตัวนี้ไม่ชัดเจนเสมอไป เนื่องจากสัตว์จำนวนมากยังคงเป็นพาหะของแบคทีเรีย แม้ว่าพวกมันจะดูแข็งแรงดีก็ตาม เพื่อช่วยเหลือสัตวแพทย์และเจ้าของในการทำความเข้าใจคำแนะนำทางคลินิกล่าสุดในการรักษาสัตว์รัดคอ แอชลีย์ บอยล์ รองศาสตราจารย์ด้านการแพทย์แห่งคณะสัตวแพทยศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย จึงเป็นผู้นำในการเขียนบทความใหม่ คำแถลงฉันทามติที่ออกโดย American College of Veterinary Internal Medicine เกี่ยวกับการรักษา ควบคุม และป้องกันการรัดคอในม้า คอ "จากมุมมองเชิงปฏิบัติ แถลงการณ์ที่เป็นเอกฉันท์ทำหน้าที่ให้คำแนะนำแก่สัตวแพทย์ทุกคนเกี่ยวกับสิ่งที่เราแนะนำเพื่อเป็นแนวทางในการรักษาและจัดการกับโรค" บอยล์กล่าว "ฉันเป็นอายุรแพทย์ที่มองว่าโรคนี้เป็นแพทย์ดูแลเบื้องต้นในฟาร์มม้าเช่นเดียวกับนักวิจัยภาคสนาม ผู้เขียนแถลงการณ์ที่เป็นเอกฉันท์คือการรวบรวมผู้เชี่ยวชาญในสาขาโรคสเตรปโตคอคคัสในม้า รวมถึงนักจุลชีววิทยาทางสัตวแพทย์ นักระบาดวิทยา และสัตวแพทย์ที่ทำการวิจัยโรคนี้ รวมถึงอายุรแพทย์ที่ต้องพบเจอกับโรคนี้บ่อยๆ" Boyle เขียนรายงานร่วมกับ John Timoney จาก Gluck Equine Research Center ที่มหาวิทยาลัย Kentucky, Richard Newton และ Andrew Waller จาก Animal Health Trust ในสหราชอาณาจักร, Melissa T. Hines จาก University of Tennessee และ Ben Buchanan จาก Brazo Valley Equine โรงพยาบาลในเท็กซัส แถลงการณ์ฉันทามติล่าสุดออกในปี 2548; ผู้เขียนหลักของรายงานคือ Corinne Sweeney ศาสตราจารย์ด้านการแพทย์และรองคณบดีที่ New Bolton Center ของ Penn Vet ตั้งแต่ประมาณปี 2012 Boyle เริ่มได้ยินจากเพื่อนร่วมงานว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องปรับปรุง สวีนีย์แนะนำให้บอยล์ทำโครงการนี้