จะจดจำ ใส่ใจ ไว้เสมอ

ว่าเธอมอบ ทุกอย่าง แม้ร่างนั้น

เธอยอมตัด เพื่อบัดพลี แม้ชีวัน

เพื่อให้ฉัน เดินทาง บนร่างเธอ....

อย่ายอค่าฉันสูงเพียงยูงสวย

อย่าหยิบฉวยสัมพันธ์ให้หวั่นไหว

อย่าได้มอบให้หมดทั้งหัวใจ

อย่ารักฉันมากไปจะช้ำทรวง

อย่าถึงกับสิ้นหล้ามหาสมุทร

อย่าต้องให้สิ้นสุดทั้งแดนสรวง

อย่าแม้สุริยันจันทราลับลาดวง

อย่าพันพ่วงห่วงหาให้อาลัย

โปรดจงจำใส่ใจไว้เสมอ

เรื่องที่เธอมอบทุกอย่างให้ฉันได้

ฉันทราบซึ้งตราตรึงในหทัย

ใช้ชีวิตถมทางใหม่ให้ฉันเดิน

ปล.สีสันน่ะ ฝีมือเทียบ ท่านจาตนิน ไม่ไหว แต่ชอบกลอนรักมาก

อยากมีส่วนร่วมครับ

อิอิ

เมื่อนึกชอบนอบใจโดยไม่คิด

เมื่อใกล้ชิดคราใดทำไมเขิน

เมื่อพบเธอเผลอไผลมันให้เพลิน

เมื่อถูกเมินทุกครั้งก็ยังมอง

เพียงแค่เห็นเป็นปลื้มไม่ลืมหลง

เพียงประสงค์มีเจ้ารวมเราสอง

เพียงแค่คิดนิดเดียวอยากเกี่ยวดอง

เพียงอยากจ้องอย่างนี้ทุกวี่วัน