เกินกว่าคำถ้อยคำเต็มสำนึก

มาจารึกลายรักผ่านอักษร

เหนือปัญญาเกล้ากระหม่อมน้อมคำกลอน

มาสะท้อนซาบซึ้งสักครึ่งเดียว

ขอถ้อยคำแห่งข้าพระพุทธเจ้า

ได้บอกเล่าความรักเพียงสักเสี้ยว

เป็นเทียนทองส่องแสงโหมแรงเรียว

เพื่อยึดเหนี่ยวปรารถนาเทิดพระองค์

กลางสายธารกาลเวลากระแสยุค

บางมุมโลก ทุกข์-สุข สนุกหลง

ฟ้าฟากนี้ที่ลมไหวโบกไตรรงค์

และสีหนึ่งแห่งธงยังทรงงาน

ทุกธุลีฝ่าละอองรองพระบาท

มหาราชมิใช่ทรงเสด็จผ่าน

หากแต่ทุกเถื่อนทางร้างกันดาน

พระภูบาลร่มเกศเสด็จไป

ไปเพื่อเป็นน้ำใสให้ปวงข้าฯ

เป็นน้ำฝนน้ำฟ้าราษฎร์อาศัย

เมื่อฝนโปรย -ดินพื้นต่างชื่นใจ

ฝนหนอไม่เคยนิ่งทอดทิ้งดิน

เขียวต้นไม้ใบหญ้าป่าขุนเขา

ลอยควันเตาเทาที่วิถีถิ่น

เหนือทุ่งนาก็นกโบกโบยบิน

อุดมสิ้นทุกธุลีรองฝ่าละอองฯ

........................................................

กลางแสงทองเทียนไขในวันนี้

ถูกจุดเพื่อสดุดี -พระเกียรติก้อง

กี่ล้านเล่มจนแผ่นดินเป็นสินธุ์ทอง

กี่เปล่งร้องกี่น้ำตา “ทรงพระเจริญ”

ถึงหลายคนอยากเปล่งไปมากกว่านั้น

มากกว่าคำสั้นสั้นส่งสรรเสริญ

แต่เต็มตันข้างในใจเหลือเกิน

มิอาจเกริ่นกลั่นไขดั่งใจสะท้อน

เกินกว่าคำถ้อยคำเต็มสำนึก

มาจารึกลายรักผ่านอักษร

เป็นเทียนหนึ่งเล่มน้อยโหมเปลวกลอน

จุดถวายพระพรฯ “ทรงพระเจริญ”

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

ข้าพระพุทธเจ้า ผู้ใช้นาม รัตนโกสินทร์ศก