หมั่นอดออมสินทรัพย์รู้จับจ่าย

จักสมหมายน้อมนำในคำกล่าว

ตัวอย่างชี้ให้เห็นเป็นเรื่องราว

วัยหนุ่มสาวพินิจคิดให้ดี

     พึงประหยัดบริหารการใช้เงิน

อย่ามัวเพลินจะติดลบสิ้นเสียศรี

อนาคตทำไฉนใคร่พาที

ออมวันนี้เพื่อวันหน้าพาสบาย

                  ดังตัวอย่างคำกลอนสุนทรภู่

บอกให้รู้นิยามสื่อความหมาย

ใครมองข้ามไร้ค่าน่าเสียดาย

ล้มละลายเข้าขั้นไม่มั่นคง

         " มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท

อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์

แม้มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง

อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน "

        คติพจน์ เปี่ยมคุณค่า สุภาษิต

พึงพินิจ คำพังเพย เอ่ยคำขาน

สอนให้รู้คู่กายตนดลสราญ

ครั้งโบราณล่วงลุปัจจุบัน

     อย่าละเลยจงสนใจใฝ่ศึกษา

หวังก้าวหน้าดังประสงค์จงยึดมั่น

มีปัญหาแก้ได้สมใจพลัน

พาชีวันพบสุขปราศทุกข์ภัย

        เชื่อโบราณมิบานบุรีหรอก

ล้วนคำบอกสำคัญทันสมัย

ภูมิปัญญาเลิศล้นของคนไทย

ซึ่งฝากไว้คงอยู่คู่สังคม

       สุภาษิตคำพังเพยเราเคยคุ้น

ผ่านหลายรุ่นไพเราะยังเหมาะสม

แม้แต่เพลงไม่น้อยล่องลอยลม

"ค่าน้ำนม"... ก็เพียงพอ ให้ข้อคิด

       ดาวแจ่มหล้า ถึงคุณ อบอุ่นขวัญ

ช่างเสกสรรค์คำกานท์ผสานสนิท

เป็นความสุขจากใจได้เชยชิด

ปิยมิตร กรองคำนำส่งมา

       หนึ่งร้อยสี่ ที่เสริมส่งจำนงหมาย

หนึ่งพันสองร้อยสามสิบสี่รายซึ้งคุณค่า

กด ถึงคุณ(สาม) ถูกใจได้ทัศนา

ร่วมสืบสานภาษาอย่าลืมเลือน

     ร่วมบรรเลงเพลงกังวานประสานศัพท์

ต่างร้องรับทำนองรวมผองเพื่อน

ค่าน้ำนม บ่มความรักปักใจเตือน

มิลืมเลือนพระคุณแม่แก่ลูกมา

     สายโลหิตกลั่นจากอกคอยปกป้อง

เฝ้าประคองลูกดื่มนมบ่มรักษา

จนเติบใหญ่พระคุณแม่แผ่เมตตา

ชั่วชีวาลูกจำจดเพื่อทดแทน

       แผ่นดินทองของไทยแผ่ไพศาล

คือถิ่นฐานพิทักษ์รักหวงแหน

เฉกขวานทองป้องถิ่นปกดินแดน

อันแว่นแคว้นอื่นใดไม่เทียมทัน

      สามัคคีเทิดชาติ ศาสน์ กษัตริย์

พร้อมกับรัฐธรรมนูญทูนเทิดมั่น

เอกลักษณ์ วัฒนธรรม สิ่งสำคัญ

ชนสุขสันต์ทั่วถิ่นแผ่นดินไทย

           แต่บัดนี้ที่ด้ามขวานร้าวรานเเหลือ

เพื่อนเป็นเหยื่อทุกวันสุดหวั่นไหว

คาร์บอมบ์กับระเบิดเกิดทั่วไป

เช่นหาดใหญ่ ยะลา ปัตตานี

        ทหารหาญ พระ ครู อยู่ลำบาก

ความทุกข์ยากขยายไปหลายที่

เสียงปืนดังปะปนเสียงดนตรี

จึงมักมี...ข่าวตาย เป็นรายวัน....

       ดอกไม้แห่งสันติมิผลิดอก

สัณญาณบอกภาคใต้ให้หวาดหวั่น

ช่างเหี้ยมโหดเกินมนุษย์สุดจำนรรจ์

จะฆ่ากันไปไยใคร่พาที

      ควรหันหน้าหากันสัมพันธ์เริ่ม

เหตุผลเสริมร่วมปรองดองฉันท์น้องพี่

ความเข้าใจต่อกันมั่นไมตรี

สุขย่อมมีสันติเกิดประเสริฐคุณ

              ดูเหมือนแดนวิปโยคสุดโศกเศร้า

ร่างคือเป้าชีวาห่ากระสุน

แม้ตึกรามเคยเห็นแหลกเป็นจุณฑ์

เจ้าหน้าที่่หัวหมุนปวดกระบาล

        ย่านชุมชนสาดใส่แบบไม่เว้น

เพื่อนหนีเผ่นกระเจิงถูกเพลิงผลาญ

พวกโจรใต้ไร้พันธุ์อันธพาล

จะระรานเพื่อนเราอีกเท่าไร...?

         โจรมันปิดปรองดองลั่นกลองรบ

เพียรนับศพประจานเป็นงานใหญ่

เจรจาเหตุผลมิสนใจ

ยิ่งทำให้ปมปัญหาดุจยาดอง

        สงสารเพื่อนถูกรังแกต้องแดดิ้น

บนแผ่นดินที่พวกเราเป็นเจ้าของ

เมื่อโจรป่วนรังควานด้ามขวานทอง

ผู้เกี่ยวข้องจะมีวิธีใด...?

          ยุทธการลั่นกลองรบ .... จบไปแล้ว

ไม่เหลือแววเข้าทำนอง หนอนบ่อนไส้

 คอรัปชั่นครอบครองต้องทำใจ 

จะหาใครรับผิดชอบ ... ช่วยตอบที

         เมื่อเลือดไทยปะปนจนสีเปลี่ยน

ชั่ววนเวียนย้อมจิตคิดกลายสี

จะเรียกร้องร่ำหาความปรานี 

คงไมมีเยี่ยมเยือนเพื่อนใต้ตรม

         ยุทธการลั่นกลองรบ .... จบไปแล้ว

ไม่เหลือแววเข้าทำนอง หนอนบ่อนไส้

คอรัปชั่นครอบครองต้องทำใจ 

จะหาใครรับผิดชอบ ... ช่วยตอบที

         เมื่อเลือดไทยปะปนจนสีเปลี่ยน

ชั่ววนเวียนย้อมจิตคิดกลายสี

จะเรียกร้องร่ำหาความปรานี 

คงไมมีเยี่ยมเยือนเพื่อนใต้ตรม

ขออภัย

                  ความเห็นที่ 112 ข้อความหายไป 1 วรรค (เครื่องคอมฯขัดข้อง)

                 ขอเปลี่ยนเป็น ความเห็นที่ 113 ครับ

                                            ขอบคุณ

                                             ให้อภัยแล้วครับ...

      ราตรีพราวดาวเกลื่อนมาเยือนแย้ม

ม่านฟ้าแซมแสงเดือนเป็นเพื่อนสม

พิศเพลินดาวรายเรียงเคียงคู่ชม

อภิรมย์ร้อยคำจำนรรจา

     ร่วมเสนอนำสนองกรองคำขาน

มาสมานเพื่อนดาวพราวเวหา

สดับถ้อยร้อยสลักอักษรา

ซึ้งคุณค่าอรรถรสบทกวี

         เรียน ถึงคุณ สุภาพชน คนในเมือง

ขอแจ้งเรื่อง เรทติ้ง วิ่งเร็วถี่

ยอดคนคลิก หนึ่งสามสามสอง ต้องมีดี

หนึ่งหนึ่งหก ยกวจีมี ถึงคุณ

      อันความคิด ความฝัน พันผูกจิต

ได้ชื่นชิด ได้พบ ความอบอุ่น

ได้สัมผัสดมดอมหอมละมุน

จาก ถึงคุณ ส่งด้วยใจฝากให้มา

       เมื่อเยาว์วัยใฝ่เรียนเพียรค้นคิด

สิ่งถูกผิดไตร่ตรองมองปัญหา

พร้อมเหตุผลมุ่งมั่นด้วยปัญญา

จักช่วยพารู้จริงทุกสิ่งไป

      หากหลงผิดส่งผลให้ตนต่ำ

ชั่วจะนำพาแย่เกินแก้ไข

อนาคตหมดทางคิดอย่างไร

ตนนั่นไซร้เลือกระหว่างทางชั่วดี

        ปณิธานตั้งไว้ตามหมายมุ่ง

" เรียนให้รุ่งและรักในศักดิ์ศรี "

เป็นทางเดียวจำได้เมื่อหลายปี

จนบัดนี้อย่างไรก็ไม่เลือน

      " เกิดเป็นคน เตือนตน ให้พ้นผิด

ตนเตือนจิต ตนได้ ใครจะเหมือน

ตนเตือนตน ไม่ได้ ใครจะเตือน

ตนแชเชือน ใครจะช่วย ให้ป่วยการ "

.....  คือคำสอนของครูให้รู้คิด

เราเป็นศิษย์ต้องเพียรเรื่องเขียนอ่าน

อย่าบังอาจลบหลู่ครูอาจารย์

เชื่อฟังท่าน ย่อมอยู่รอด อย่างปลอดภัย.....

       ดินสอหิน กระดานชนวน ชวนให้คิด

ช่วงชีวิตเด็กย้ำยังจำได้

อดีตล่วงผ่านผันกับวันวัย

สำนึกในพระคุณอุ่นเมตตา

       ครูสอนอ่าน สอนเขียน เพียรฝึกฝน

เกิดเป็นคนมุ่งมั่นต้องฟันฝ่า

วิธีสอนแบบโบราณที่ผ่านมา

มีคุณค่ายิ่งล้ำผลอำไพ

      ปัจจุบันทันสมัยใช้แท็บเลต

แบบเบ็ดเสร็จเด็กประถมนี่ไฉน

ไม่ต้องอ่านและเขียนเรียนอย่างไร

โอ้ เมืองไทยมืดมนสิ้นหนทาง

      "แพรวพิรุณ" หล่นรายสาดสายขวัญ

ยังจำมั่นวันก่อนตอนรุ่งสาง

ถึงวันนี้คอยเพื่อนอย่างเลือนราง

ไยแรมร้างห่างไกลไม่กลับมา

       "ปิยมิตรเมืองอุบลฯ" ยลยินขาน

เชิญต่อกานท์คำคมสมคุณค่า

"พิรุณ" เริ่มโรยสายจากปลายฟ้า

รอเวลา ถึงคุณ อบอุ่นจินต์

        หลักธรรมหลอมชีวาคุณค่าเลิศ

สิ่งประเสริฐหลากล้วนชวนถวิล

เป็นแบบอย่างสร้างเสริมเติมชีวิน

มิสุดสิ้นใฝ่หาศรัทธาใจ

      "ปุณณมี" วจีงามความสามารถ 

ช่างเปรื่องปราดผลงานประสานสมัย

คือเพชรงามประดับ ถืงคุณ ไซร้

รองานได้ชื่นชมอุดมบุญ

      ราตรีพราวดาวเกลื่อนมาเยือนแย้ม

ม่านฟ้าแซมแสงเดือนเป็นเพื่อนสม

พิศเพลินดาวรายเรียงเคียงคู่ชม

อภิรมย์ร้อยคำจำนรรจา

     ร่วมเสนอนำสนองกรองคำขาน

มาสมานเพื่อนดาวพราวเวหา

สดับถ้อยร้อยสลักอักษรา

ซึ้งคุณค่าอรรถรสบทกวี

                                        ราชาวดี

     แต่วันนี้เงียบเหงาแสนเปล่าเปลี่ยว

เดือนดวงเสี้ยวหลบไปไฉนนี่

ดาวลับลาฟ้ากว้างร้างชีวี

ลานกวีขวัญค้างหนทางใจ

     เพลงคิดถึงขับขานมานวาบหวิว

ฝากลมปลิวอิงแอบแนบชิดใกล้

หวังวันวานหวนคืนชื่นหทัย

ร่วมฝันใฝ่สืบสานงานที่รัก

     ปิยมิตร...........

ยังคงคิดถึงกันสัมพันธ์ประจักษ์

ยิ้มกับดาวเรียงรายมาทายทัก

ขอผ่อนพักตรงนี้ที่ตักดาว

         ในท่ามกลางราตรีไม่มีเมฆ

ความวิเวกทั่วฟ้าเวหาหาว

เป็นเวลากลางคืนที่ยืนยาว

น้ำค้างพราวจากห้วงหล่นร่วงพรู

       เห็นภาพเพื่อนเหนื่อยอ่อนมานอนพัก

อยู่แทบตักน้องดาวราวหดหู่

ตื่่นเถอะเพื่อน ชมดารา อันน่าดู

โปรดรับรู้ ว่ามีเพื่อน มาเยือนแล้ว...

         เพื่อนชวนเพื่อนดูดาวอันพราวพริ้ม

บวกรอยยิ้มแจมเจือเหลือจักกล่าว

ยังหยอกล้อต่อเนื่องเป็นเรื่องราว

เหมือนหนุ่มสาวเพิ่งพบประสบกัน

          แม้พบเพียงชั่วคราวจนดาวคล้อย

สองดวงใจน้อยน้อยก็สุขสันต์

หนึ่งในความสนุกความผูกพัน

แห่งวงวรรณ ผู้รักรส...บทกวี...

           อธิษฐานโดยสังเขปกับเทพน้ำ

"ขอจงนำรักเดียวที่เหนียวแน่น

แปลงเป็นทิพย์มาลัยคล้องใจแฟน

เพื่อทดแทนกระทงน้อยลอยกับเธอ"

       ขอขมาทั้งเจ้าท่าแลเจ้าที่

"เคยย่ำยีสายน้ำแม้ยามเผลอ

ทั้งยามตื่นยามหลับกับละเมอ

ลูกเสนอ...โปรดให้...อภัยทาน...."

           วโรกาสเฉลิมพระชนมพรรษา

เหล่าปวงข้าฯน้อมสลักลายอักษร

ตั้งดวงจิตกราบก้มประนมกร

เพื่อองค์พระภูธรสุขพระทัย

        ร่วมกันร้อยกรองกานท์เป็นงานเขียน

ต่างธูปเทียนแพทองประคองไหว้

ถวายแด่พระบิตุรงค์พระทรงชัย

สำนึกในพระมหาเมตตาคุณ

       แปดสิบห้าพรรษามหาสวัสดิ์

ทั้งราษฎร์รัฐ ร่วมบรรจบ จัดอบอุ่น

สมพระเกียรติพระองค์ทรงการุณย์

หลายงานบุญเทิดพระบารมี....

.

                                               ทรงย้ำเรื่องความถูกต้องผองประชา 

                                                                                    ศูนย์ศึกษาการพัฒนา ในชนบท

         ณ โค้งฟ้าดาวระยับประดับฟ้า

ทอแสงมาแอบชมสมประสงค์

ดาวเริงรื่นแต่เราเฝ้าพะวง

ด้วยจำนงครองดาวพราววิไล

        แม้วันเคลื่อนเดือนเวียนมิเปลี่ยนรัก

คอยทายทักดาราคืนฟ้าใส

เพียรคว้าดาวมาครองสู่ห้องใจ

จะอีกนานสักเท่าใด...ได้ครองดาว

                 ณ โค้งเขา รายรอบ ติดขอบทุ่ง

งานเคยยุ่ง ปลายฝน เริ่มต้นหนาว

เกือบครึ่งเดือน ห่างหาย งดร่ายยาว

เสร็จเรื่องราว ความคิด เหมือนอิดโรย

          เร่งร่อนเร่ แรมรอน และนอนดึก

ความรู้สึก ครึ่งค่อน อ่อนระโหย

กระฉับกระเฉง อีกหน คืนฝนโปรย

พบเพื่อนโรย มาลีรัก อักษรา

         ยังฝันครอง เดือนดาว เหมือนคราวก่อน

ยังอาวรณ์ รัญจวน คร่ำครวญหา

ขอให้เพื่อน สมถวิล จินตนา

ได้ดารา กอดเกย ชิดเชยชม....

       รำลึกถึงมวลมิตรเคยคิดฝัน

นั่งนับวันกลับคืนชื่นสุขสม

มาเรียงร้อยอักษราต่อคารม

คิดคำคมด้วยใฝ่มิตรไมตรี

       ณ บัดนี้ ปี่ กลอง ร้องรำ เริ่ม

เพื่อนมาเสริม เรทติ้ง วิ่งเร็วรี่

หนึ่งพันแปดร้อยยี่สิบหก ตัวบ่งชี้

หนึ่งร้อยสี่สิบสี่ เข้ามาดู

       มาเถิดมา  มาร่วมกันสรรค์สร้างงาน

ร่ายเพลงกานท์อักษราขวัญมาสู่

สุภาพชน คนในเมือง เฟื่องขั้นครู

ขอรับรู้ว่ายินดีปรีดิ์เปรมจินต์

       กลับจากงานบวชหลานสราญรื่น

แสนปลาบปลื้มบุญกุศลผลถวิล

ยลใบหน้าเปี่ยมสุขทุกชีวิน

มิลืมถิ่นกำเนิดที่เกิดมา

      สืบพระศาสน์ตามรอยพุทธองค์

มุ่งประสงค์ครองธรรมนำรักษา

บุญกุศลอวยสวัสดิ์วัฒนา

สิริพาสบสุขทุกคืนวัน

         ขอผลบุญพุ่งพรวดจากบวชหลาน

จงสุขศานติ์อิ่มเอมเกษมสันต์

ราชาวดีมั่นคงในวงวรรณ

ยังขยันฉายเดี่ยวไม่เดียวดาย

         ทะยอยส่งสำนวนเชิญชวนมิตร

ร่วมลิขิตกล่อมเกลาสู่เป้าหมาย

เรทติ้งขึ้นเกินร้อยมีน้อยราย

แต่เครือข่ายราชาวดีนั้นถี่จริง...

                สื่อบนโลกออนไลน์ทำให้รู้

มีเพื่อนหมู่หญิงชายมากมายยิ่ง

ถือโอกาสทายทักได้พักพิง

ดีกว่านิ่งดั้นด้นอยู่คนเดียว

          เช่นแลกเปลี่ยนความคิดลิขิตไข

อาจถามไถ่เรื่องงานหรือการเที่ยว

เริ่มต้นเป็นสังคมอย่างกลมเกลียว

บ้างข้องเกี่ยวเป็นเพื่อนรักรู้จักกัน...

        หยุดโลกไว้ในมือเราถือสิทธิ์

เพียงแค่คลิกข้อความตามใจฝัน

จริงอย่างที่เพื่อนกล่าว   เรื่องราวนั้น

เหมือนมุ่งมั่นทันสมัยในสิ่งดี

       จะค้นคว้า  อ้างอิง  สิ่งประสงค์

หลักฐานบ่งเรียนรู้อยู่ที่นี่

จอสี่เหลี่ยมคอมฯ   ช่วยหาพาเปรมปรีดิ์

ทุกคนมีใช้งานประสานสัมพันธ์