“ยุง”  

                                                              ............

   ฉวัดเฉวียนบินวนเวียนก่อรำคาญ              อารมณ์ฉันนั้นเดือดดาลเจ้ารู้ไหม

ปีกกางกล้ามาโอ้อวดความว่องไว                 หลบหลีกไกลร้อยดัชนีวิถีทาง

   ใกล้รุ่งเช้าถึงเย็นย่ำค่ำราตรี                      ตามราวีด้วยองอาจยกงวงหาง

ร้อยดวงตามองเห็นชัดหาเลือนราง                มืดสว่างกระจ่างเงาเจ้ายังบิน

   หวิวหวิวหวีดกรีดกรายช่างร้ายนัก             ฉันประจักษ์เจ้าดื้อด้านนะโฉมฉิน

ประกาศแจ้งแถลงไปให้ได้ยิน                      หากไม่สิ้นเจ้ามิตายหาวายยอม

   สิบนิ้วชิดวางประกบประนมมือ                 ฤาเราคือผู้พ่ายแพ้แม่นวลหอม

ส่งสารมาด้วยข้าหวังจะลอมชอม                  ขอนอบน้อมยอมจำนนเจ้าตัวดี

   หากเจ้าคงยังดื้อรั้นเจอดีแน่                      ฤทธิ์กระแสอานุภาพแผ่รังสี

สุดเหี้ยมโหดอำมหิตปลิดชีวี                       ไม้ตียุงมีขายเกลื่อนดาษเดื่อนเอยฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”