อีกชีวิต ที่ดับสิ้น เพราะขลาดเขลา
ทุกข์หมองเศร้า เอาความตาย แก้ปัญหา
เหมือนชีวิต ที่เกิดมา ช่างไร้ค่า
ด้อยปัญญา สิ้นอับจน หมดหนทาง

ไยไม่มอง หลายชีวิต กี่ล้านแสน
มีมือแขน ตีนเดิน ไยไม่สร้าง
ก่อกำเนิด เกิดเป็นคน ย่อมแตกต่าง
ทุกข์สุขบ้าง จึงเรียกว่า นี้ล่ะคน

มีปัญญา ไร้สติ และความคิด
ใจมืดมิด สิ้นหวัง และสับสน
ทำอัตวินิบาตกรรม กับตัวตน
เพื่อหลุดพ้น ลมหายใจ ที่เคยมี

สิ้นสุดแล้ว ชีวิต ที่ผิดพลาด
น่าอนาถ แสนเศร้า กับเขานี้
ไฟนรก คงสุมอก ตกอเวจี
คงไม่หนี กฎแห่งกรรม ที่ทำมา

ขออาลัย กับชีวิต ที่คิดสั้น
ไม่เย้ยหยัน แต่แสนเศร้า เป็นหนักหนา
เกิดเป็นคน แต่ตัวเขา ไม่รู้ซึ่งคุณค่า
สุดท้ายมา เหลือน้ำตา คนเบื้องหลัง

ขอให้หลับ สู่สุขคติ นี้ด้วยเถิด
แลไปเกิด ในชาติภพ ที่มีหวัง
บุญเคยทำ บาปเคยก่อ ที่พลาดพลั้ง
ในครั้งนี้ คนทุกคน อโหสิกรรม

ฯลฯ