ผู้ขวางแสงอรุณ

ผู้ขวางแสงอรุณ
ผู้ขวางแสงอรุณ อุษาสายระบายทางทอด...บางเช้า ตัดหมอกหนาวมอดสลายด้วยพรายแสง เสียงนกกาดังอ้อยสร้อยค่อยสำแดง ฉาบใบไม้อันเว้าแหว่งเป็นสีทอง ........................................................ ใหญ่ยิ่งหนอ ยิ่งใหญ่ใดในมนุษย์ อหังการ์ถึงที่สุดประกาศก้อง เหยียบย่ำไว้ซึ่งโลกาอ่าลำพอง เกริกเกียรติป้องโดยอำนาจฉกาจฉกรรจ์ พิสูจน์ภาพอาทิตย์เหนือเมื่อเช้านี้ ประจันแสงก่อนสุรีย์เบิกสีสัน ฝ่าพื้นผิวพรายสีทองผ่องอำพัน เห็นเงาร่างตนเองนั้นเริ่มทอดยาว ยาวเหยียดดั่งอัตตาใดในใจมนุษย์ แรงต่อแสงอันพิสุทธิ์อาทิตย์กร้าว แรงต่อฟ้า-ก้องตำนาน-ล้านดวงดาว เหยียบโลกไว้ใต้ฝ่าเท้าอารยธรรม ไยไม่หยุดเล่าตะวันอันองอาจ ยอต่อเสียงสีหนาทประกาศพร่ำ ให้ข้าเก็บภาพท่านไว้ในทรงจำ ข้าผู้ครองผืนลำนำแห่งภพนี้ ........................................................ อุษาสายระบายทางทอด...บางเช้า ตัดหมอกขาวให้หายไปทุกถิ่นที่ แดดเริ่มสูงเงาหดสั้นลงทันที ไยสุรีย์ไม่สนใจ...ในความเป็นมนุษย์ !
ผู้ตั้งกระทู้ กระบี่ใบไม้ :: วันที่ลงประกาศ 2012-04-21 20:58:10

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2268125)
เชิญทุกท่านวิพากษ์วิจารณ์ได้ตามอัธยาศัยครับ คิดเสียว่าแลกเปลี่ยนกันครับ ^______^
ผู้แสดงความคิดเห็น กระบี่ใบไม้ (rainny4111-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2012-04-21 21:02:18

ความคิดเห็นที่ 2 (2268149)

อรุณรุ่งอโณทัย อัสนี สาดส่องพสุธา

มวลหมู่ผองผกา เร่รอน ไร้รังคอน

วิหคน้อย หวนคืนถิ่น ยามตะวันรอน

บุปผาชาติซ้อน เบ่งบาน ร่วงโรยอัสดง

ปุถุชนมากกิเลส ยิ่งใหญ่ คับนภา

สี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้างยิ่งกว่า ผืนป่าพง

กว้างยาวใหญ่ เที่ยงแท้ อยู่ดำรง

สุดท้ายลง เข้าโลงเหลี่ยม เท่าเทียมกัน

ธรณีกริ้วพิโรธ มืดครึ้ม ผืนโลกา

อินทิรา เปล่งปลั่งรัศมี ผ่องผุดสุดนที

จิตหยั่งลึก สุดหมั้นหมาย ดั่งดุจสายวารี

ยากยิ่งย้อน หวนกลับ ลาลับล้างยากยิ่ง

ว่างวายจิต สิ้นไร้ตัวกาย หมายพิสุทธิ์

อุตลุดอุปทาน ยึดติด สรรพสิ่ง

รุ่มร้อนรอนดิ้น สิ้นสูญ ยังไหวติง

บ่หยุดนิ่งไขว่หา เป้าหมาย ตามกมล

ลดละเลิกแล้ว ปล่อยวาง กำพืดในสันดาน

ดารากาล พริ้งแพรวประกาย ทั่วแห่งหน

มืดมิดบอด บ่แจ่มแจ้ง เส้นทางแห่งมรรคผล

ใจไร้สัปดน จริตก้าน ธาตุแท้ซึ่งตัวตน

อรุณรุ่งอโณทัย อัสนี สาดส่องพสุธา

เจิดจ้าจำรัส ส่องสว่าง หายสับสน

สมาธิภาวนา ฝึกหมั่นตั้ง ดวงกมล

เปรียบประดุจมรรคผล ด้วยธรรมมา สู่นิพพาน

ฯลฯ

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-21 23:21:22

ความคิดเห็นที่ 3 (2268150)

(ขอจัดวรรคใหม่ให้สวยงาม)

อรุณรุ่งอโณทัย อัสนี สาดส่องพสุธา

มวลหมู่ผองผกา เร่รอน ไร้รังคอน

วิหคน้อย หวนคืนถิ่น ยามตะวันรอน

บุปผาชาติซ้อน เบ่งบาน ร่วงโรยอัสดง

ปุถุชนมากกิเลส ยิ่งใหญ่ คับนภา

สี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้างยิ่งกว่า ผืนป่าพง

กว้างยาวใหญ่ เที่ยงแท้ อยู่ดำรง

สุดท้ายลง เข้าโลงเหลี่ยม เท่าเทียมกัน

ธรณีกริ้วพิโรธ มืดครึ้ม ผืนโลกา

อินทิรา เปล่งปลั่งรัศมี ผ่องผุดสุดนที

จิตหยั่งลึก สุดหมั้นหมาย ดั่งดุจสายวารี

ยากยิ่งย้อน หวนกลับ ลาลับล้างยากยิ่ง

ว่างวายจิต สิ้นไร้ตัวกาย หมายพิสุทธิ์

อุตลุดอุปทาน ยึดติด สรรพสิ่ง

รุ่มร้อนรอนดิ้น สิ้นสูญ ยังไหวติง

บ่หยุดนิ่งไขว่หา เป้าหมาย ตามกมล

ลดละเลิกแล้ว ปล่อยวาง กำพืดในสันดาน

ดารากาล พริ้งแพรวประกาย ทั่วแห่งหน

มืดมิดบอด บ่แจ่มแจ้ง เส้นทางแห่งมรรคผล

ใจไร้สัปดน จริตก้าน ธาตุแท้ซึ่งตัวตน

อรุณรุ่งอโณทัย อัสนี สาดส่องพสุธา

เจิดจ้าจำรัส ส่องสว่าง หายสับสน

สมาธิภาวนา ฝึกหมั่นตั้ง ดวงกมล

เปรียบประดุจมรรคผล ด้วยธรรมมา สู่นิพพาน

ฯลฯ

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-21 23:27:37

ความคิดเห็นที่ 4 (2268170)

สุดท้ายปลง เข้าโลงเหลี่ยม เท่าเทียมกัน

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-22 02:21:20

ความคิดเห็นที่ 5 (2268182)

คุณกระบี่ใบไม้ครับ ขอบคุณนะครับที่นำกลอนเพราะ ๆ มาให้อ่าน เป็นกลอนระดับฝีมือทีเดียวเชียว

เพียงแต่สงสัยนิดหนึ่งน่ะครับ "ผืนลำนำ" คืออะไรครับ?

คุณทรชนฯ ครับ สุดท้ายแล้วไม่ได้เข้าโลงเหลี่ยมทุกคนนะครับ ดูในราชพิธีนะครับ ไม่มีโลงเหลี่ยมนะครับ

(สิบอกให่ อิอิ)

ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-04-22 08:16:55

ความคิดเห็นที่ 6 (2268190)

ขอบคุณ คุณราศีพิจิก ที่กรุณาถามครับ

ลำนำ ความหมาย น.บทกลอนที่ใช้ขับร้อง ได้แก่บทละคร สักวา เสภา หรือบทดอกสร้อย

ผมใช้ ลำนำ ในที่นี้เป็นความหมายเปรียบเทียบ คล้ายๆ กับชีวิตเป็นเหมือนละครโรงใหญ่นั่นแหละ "ข้าผู้ครองผืนลำนำแห่งภพนี้/ ข้าผู้ครองความเป็นใหญ่ ณ โรงละครแห่งชีวิตที่เรียกว่าโลก"

จริงๆในความคิดของผมนะ ภาษากวีหรือภาษาร้อยกรองก็ไม่ได้เที่ยงตรงเหมือนกับหยิบจับคำจากในพจนานุกรมออกมาได้หรอกนะครับ มันเป็นการผสมคำเพื่อให้เกิดจินตนาการ บางครั้งก็มีคำแปลกๆที่ไปเปิดในพจนานุกรมไม่เจอ อย่างเช่น ลำนำความคิด ลำนำชีวิต ฯลฯ ซึ่งกวีต่างหยิบมาใช้เพื่อสร้างภาพในจินตนาการของผู้อ่านให้ได้มากกว่าคำธรรมดา นั่นเองครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น กระบี่ใบไม้ (rainny4111-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2012-04-22 09:02:04

ความคิดเห็นที่ 7 (2268198)

ท่านอาจารย์ ราศีพิจิก โอ้ยหนอ อันนี้ข้าน้อยขอยอมรับผิดขอรับ อิๆๆ

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-22 09:40:38

ความคิดเห็นที่ 8 (2268211)

ผมเคยอ่านงานเขียนของท่าน " กระบี่ใบไม้ " มาบ้างนะครับ จากที่อื่น

ท่านเขียนในตรรกะที่ค่อนข้างลึกนะ บางครั้งผู้อ่านก็เข้าใจได้ยากเหมือนกัน

^o^ ผมขอชื่นชมครับ ^o^

ผู้แสดงความคิดเห็น " ธรรมดา " วันที่ตอบ 2012-04-22 10:06:29

ความคิดเห็นที่ 9 (2268227)

กระบี่หนอกระบี่ใบไม้

สำแดงเมื่อไหร่ก็เห็นเป็นกระบี่

คมในฝักชักมาฟาดหวาดทุกที

หวาดว่ามีซ่อนเล่มใหม่ในใจมัน

ผู้แสดงความคิดเห็น สมศักดิ์ ศรีเอี่ยมกูล นักกลอนครับ (somsak-poet-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2012-04-22 10:53:24

ความคิดเห็นที่ 10 (2268286)
ขอขอบคุณคุณกระบี่ใบไม้เป็นอย่างยิ่ง ที่ได้กรุณาอรรถาธิบายอย่างละเอียดถี่ถ้วน สมกับคำที่ว่า "กวีเป็นนายของภาษา" กวีย่อมหยิบภาษามาใช้ได้ดังใจ บางทีคนอ่านก็ต้องขบต้องคิดต้องเคี่ยวให้ผลึกความคิดสว่างกระจ่างใสหลากแง่หลายมุม ที่จะเกาะกุมหัวใจแห่งบทกวีได้ ถึงบางทีไม่อาจมีโอกาสถามผู้รจนาก็ตามที อิอิ บทกลอนของอาจารย์สมศักดิ์ ฉายภาพกระบี่เป็นร้อยเป็นพันสาดซัดเข้ามาประดุจตาข่ายฟ้าที่ไร้ตะเข็บ น่ากลัวจิน ๆ อิอิ กระบี่ใบไม้พริ้วไหวสงบ ประกายสยบกระบี่สวรรค์ แกร่งซ่อนอยู่ในพริ้วไหวอนันต์ ดาบเดียวสะบั้นหมื่นพันริปู (เอิ๊ก) คุณทรชนบ้านนอกครับ บางครั้งคนแต่งกลอนก็ต้องคิดมากกว่าคนธรรมดา ไม่ปล่อยให้หลุดแม้คำง่าย ๆ (นะสิบอกให่ อิอิ)
ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-04-22 15:27:23

ความคิดเห็นที่ 11 (2268406)

สมมุติเทพ ศักดินา ฐานันดร

ยอยกกร อภิวาท ขึ้นเหนือเศียร

พระราชพิธี บรรพกาล กฎมณเฑียร

มิอาจเปลี่ยน เหนือยิ่ง สามัญชน

แลโลงเหลี่ยม ปุถุชน เพียงสมมุติ

คราสิ้นสุด ลมหายใจ ไม่สับสน

เหลี่ยมโลงเล็ก เรียวกลมกลึง ถึงทุกคน

แลมรรคผล นั่นที่ต่าง กระจ่างใจ

ฯลฯ

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-23 10:12:47

ความคิดเห็นที่ 12 (2268444)
ใช่ครับ สัจธรรมที่ทุกคนรู้ดีว่า "ทุกชีวิตจะต้องลิ้มรสความตาย" ที่ผมแซวคุณทรชนบ้านนอกว่าทุกคนไม่ได้เข้า "โลงเหลี่ยม" นั้นเพราะอยากบอกว่าเวลาเขียนกลอน เราจะต้องพิถีพิถันในการเลือกใช้คำครับ การใช้ "โลง" แทนสัญลักษณ์ "ความตาย" นั้นนับว่าพอยอมรับได้ แต่ "โลง" มิได้เป็นเหลี่ยมทุกโลง, ที่ใส่ศพคนเชื้อจีน หรือโลงจีน ดูออกจะกลม ๆ ไม่เหลี่ยม, ที่ใส่ศพข้าราชการชั้นสูง ไม่ใช่โลงแต่เป็นพระโกศ รูปร่างออกกลม ๆ, ที่ใส่ศพเจ้านายอาจจะเป็นเหลี่ยมไม่เรียกโลง แต่เรียกพระโกศ นอกจากนี้ประเพณีทำศพของต่างศาสนาก็ต่างออกไปอีก ผมไม่แน่ใจว่าพิธีศพอิสลามใช้ "โลง" หรือเปล่า? เพราะเคยได้ยินว่าเขาห่อศพแล้วก็ฝังเลย ที่อินเดีย ชุมชนริมแม่น้ำคงคาก็ไม่ได้มี "โลง" แต่เขาห่อผ้าศพ เผาริมแม่น้ำ และก็เขี่ยเถ้าลงแม่น้ำคงคาเลย ฯลฯ ดังนั้นคำว่า "โลง" กับ "เหลี่ยม" รวมกัน มันเป็นคำที่มีความหมายแคบ ไม่ได้แทน "ความตายที่ทุกชีวิตต้องประสบ" อย่างที่ตั้งใจ การใช้คำให้เหมาะเจาะได้ ต้อง "อ่าน" เยอะ ๆ ครับ และการเขียนกลอนต้องสร้างให้คนอ่านเห็นภาพตาม จึงต้องพิถีพิถันในการเลือกคำครับ คัดคำ กรองคำ ให้ชำนิ ตรองตริ ตรองตรึก นึกให้จัด คนเขียน คนอ่าน ผ่านคำชัด เอาอยู่ อยู่หมัด ฟัดกับกลอน ผมเป็นอาจารย์ที่จุกจิกใช้ได้หรือยังครับ ถ้ายังก็เขียนมาเยอะ ๆ ครับ มือใหม่อย่างนี้ล่ะมีที่จะจุกจิกได้อีกเยอะ (สิบอกให่ อิอิ)
ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-04-23 12:45:25

ความคิดเห็นที่ 13 (2268458)

ยิ่งจุกจิก พิถีพิถัน คัดสรรค์คำ

หมายเตือนย้ำ จำใส่ใจ จึงได้สอน

ศิษย์น้อมรับ ปรับปรุงไว้ ใส่บทกลอน

หานิ่งนอน วอนอภัย ให้เมตตา

(น้อมคารวะ)

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-23 13:17:19

ความคิดเห็นที่ 14 (2268533)

“ทรชน บ้านนอก” นี้ น้อมใจ ด้วยศรัทธา

จำนรรจา ถ้อยความคำ พร่ำอักษร

เรียงร้อยใจ เสพสู่สม อารมณ์กลอน

ไม่ร้าวรอน แต่เกินงาม ตามดลใจ

แลหยุดตั้ง การกระทู้ สู่สายชน

ด้วยเหตุผล เกินมากความ งามสดใส

จำฝีกปรือ เขียนกลอนงาม ตามอักขระไทย

แต่หาไม่ เย้ยหยามใคร ด้วยใจตน

หนึ่งบทกลอน ที่เรียงร้อย ในชีวิต

ก่อนไร้คิด ฉันทลักษณ์ ประจักษ์ผล

เสียงสูงต่ำ ตรีจัตวา พากมล

ราศีพิจิก พลิกดลใจ ในบทกลอน

คมกระบี่ ที่พลิ้วไหว ให้ข้อคิด

กลอนวิจิตร ลึกเลิศล้ำ ท่านพร่ำสอน

อักขระ เสียงประสาน งานสุนทร

อุทาหรณ์ ย้อนย้ำเตือน อย่าเลือนราง

ฯลฯ

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-23 16:23:35

ความคิดเห็นที่ 15 (2268540)

ความเห็นที่5

ปัจจุบัน โลงที่ใช้ใส่ศพข้าราชการชั้นสูง ขึ้นไป ที่ใส่ศพจริงๆ คือโลงสี่เหลี่ยมมักวางไว้ด้านหลัง ส่วนโกศทรงกลมที่วางให้เห็นด้านหน้า

เป็นการวางโชว์เพื่อประดับเกียรติยศของผู้ตาย มิใด้บรรจุศพจริง ส่วนศพในกรณีอื่นๆ เช่นมุสลิมหรือจีนข้าพเจ้าไม่สันทัด แต่เข้าใจว่า โลงศพ

คนจีนรูปทรงมนยาวแนวนอน น่าจะมีโลงเล็กสี่เหลี่ยมซับในอยู่อีกชั้นหนี่ง เพื่อสะดวกในการเคลื่อนย้าย กรณีศพมุสลิมตอนตายใหม่ๆจะวางไว้

ในโลงสี่เหลี่ยม ก่อนหรือไม่ไม่ทราบ แต่ดอนฝังในกุโบร์ ขุดเป็นรูปสี่เหลี่ยมแน่นอน ส่วนกรณีศพชาวฮินดูริมฝั่งแม่น้ำคงคา ใครเห็นก็พูดเสียง

เดียวกันว่าอนาถไม่ได้รับการยอมรับกันเป็นสากล แต่เข้าใจว่าสำหรับศพฮินดูที่มีฐานะน่าจะมีการผ่านการบรรจุโลงสี่เหลี่ยมก่อนจะยกเฉพาะ

ศพห่อผ้ามาเผาที่ริมฝั่งคงคา อันนี้กะๆเอานะ จากสมมุติฐานว่าในเรื่องหลักๆ แล้วมนุษย์จะมีวัฒนธรรมร่วม ส่วนระบบภาษากวี ส่วนหนี่งจะเป็น

ภาษาอารมณ์ ภาษาสัญลักษณ์ ไม่มีความตายตัวแน่นอน

ผู้แสดงความคิดเห็น กาหลง วันที่ตอบ 2012-04-23 16:31:37

ความคิดเห็นที่ 16 (2268666)

เห็นต่างกัน เป็นเรื่องธรรมดาครับ

ไม่ผิดหรอกครับ

เห็นเหมือนกันน้อยกลอนก็นิยมในวงแคบ

เห็นเหมือนกันมาก ๆ กลอนก็จะถูกกระจายในวงกว้างขึ้น

เท่านั้นเองครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-04-24 11:08:55

ความคิดเห็นที่ 17 (2269487)

เรียน คุณกระบี่ใบไม้

ได้อ่าน "ผู้ขวางแสงอรุณ" แล้ว ประทับใจมาก เนื้อหาเยี่ยม วรรณศิลป์งดงาม ชอบครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น วิวัฒน์ บัตรเจริญ วันที่ตอบ 2012-04-27 19:01:12

ความคิดเห็นที่ 18 (2269560)

ขอบคุณครับ

มีความยินดียิ่งครับ ที่เลือดเทพสตรีด้วยกันมาเยี่ยมเยียน ^^

ผู้แสดงความคิดเห็น กระบี่ใบไม้ วันที่ตอบ 2012-04-28 09:13:05

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล