ลมหนาวแรกแทรกผ่านม่านผืนหมอก
เหมือนอยากบอกให้มองฟ้าว่าสดใส
เมฆสีขุ่นหมุนเคลื่อนเลื่อนลับไป
ฟ้าละไมลมละมุนมาอุ่นอิง

.
ล่วงค่ำคืนยืนจ้องมองแผ่นฟ้า
ดาริกาสุกสว่างกระจ่างยิ่ง
ฟ้าหนาวหากดาวอุ่นแอบหนุนพิง
ลืมความจริงรอบกาย-โลกถ่ายเท

.
สิหนาวแรกแหวกม่านให้พานพบ
วาดแววตาเพ่งสบ...มิหันเห
เหมือนร่างหนึ่งเอนลงตรงผืนเปล
จ้องดาวเห่กล่อมรักเพื่อพักกาย

.
เถิดดาวอุ่นหนุนนำค่ำคืนหนาว
เป็นเพื่อนยามปวดร้าว...อย่าห่างหาย
โลกนี้ยังความจริงสิ่งวุ่นวาย
หากความฝันนั้นให้พรายคล้ายพร่างดาว.

ต้อนรับสายลมหนาวแรก
2 พฤศจิกา 2552
อ่อนนุช กทม.18.55 น.