เศษหอยหินดินทรายกระจายเกลื่อน

เป็นเพราะเขื่อนจีนกั้นจึงพลันโศก

เขาเก็บกักน้ำไว้ให้วิโยค

เห็นแต่โคกแนวเนินเกินบรรยาย

ขออภัย ท่านผู้อ่าน  .... ขอเปลี่ยนแปลงตัวอักษรใหม่  เพราะตัวอักษรในความเห็นที่ 1  ต่างขนาดกันอ่านยาก จึงขอเขียนใหม่ดังนี้

      เศษหอยหินดินทรายกระจายเกลื่อน

เป็นเพราะเขื่อนจีนกั้นจึงพลันโศก

เขาเก็บกักน้ำไว้ให้วิโยค

เหลือแต่โคกแนวเนินเกินบรรยาย

สัตว์ใหญ่น้อยพลอยลำบากต้องยากเข็ญ

น้ำใสเย็นเต็มคงคามาเหือดหาย

ทั้งกุ้งหอยปูปลารอลาตาย

อีกช้างม้าวัวควายไม่เว้นคน

        เกษตรกรช่วงนี้เห็นทีแย่

ต้องชะแง้เหงาหงอยรอคอยฝน

น้ำหมดทุกข์กระหน่ำสู้จำทน

เทพเบื้องบน โปรดอำนวย ช่วยประทาน

         ให้ฝนหลวงฝนหลงจงมาสู่

ตกพรั่งพรูเต็มหนองคลองละหาน

เมื่อพืชผลผลิดอกออกตระการ

ชาวอิสานหน้าใสร้องไชโย

เสียงท้ายวรรคผิดมาตั้งแต่บทแรกเลยไอ้น้อง....

น่าจะทักท้วงตั้งแต่แรก....นิ่งดูอยู่ได้......งั้นก็ปล่อยเลยตามเลยไปเฮอะ .....ท่านพี่ ....... แต่เขาก็มีปัญญาต่อกันนะ....ช่างเขาเถอะ

บทหลังๆ คนต่อๆมา เขาพยายามทำให้ถูกอยู่แล้ว......นายมาก็ต่อเลยซิ.....อย่ามัวแต่ติแบบไม่สร้างสรรค์...เชิญ...ต่อซะ  ....ง่ายกว่าเขาอีก.

     นั่นมันกลอนนะ  ไม่ใช่คณิตศาสตร์ มันมีผิดมีถูกด้วยหรือ เขาก็บอกอยู่ทนโท่ว่าไปไม่เป็น  นายก็ต่อให้เขาหน่อยเถอะ 

       ช่างกล้าติแต่ว่าไม่กล้าต่อ

ท่านรูปหล่อ"นายมา"วางท่าโก้

แค่ท้ายวรรคเพี้ยนนิดคิดคุยโว

เขาก็บอกทนโท่ไปไม่เป็น....

      อย่าตำหนิติกันหุนหันโกรธ

เป็นเพียงโจทย์ที่ไว้ให้ท่านเห็น

อ่านแล้วคิดต่อติดไปให้กานท์เพ็ญ

โปรดใจเย็นดูสิ่งแฝงแต่งในกลอน

      ความตั้งใจอยากให้นำจิตสำนึก

เพื่อตรองตรึกแม่น้ำโขงโยงอักษร

จงเรียงร้อยถ้อยนำคำอาทร

เป็นเครื่องสอนสติคนค้นความดี....

แต่งยากจริงๆนะครับ หาคำท้ายวรรคสัมผัสกับ ( โ - ก )เสียงตรี มารองรับในวรรครองบทที่สอง ให้อยู่ในแบบของประพันธ์ยากจริงๆ

รอแม่โขงเมื่อไรจะไหลล่อง

เคยขุ่นข้องแห้งขอดจอดแล้วนี่

อาจต้องคอยโขงเคลื่อนนับเดือนปี

สายนทีแห่งโขงโค้งคดจริง

       ของคดเคี้ยวเลี้ยวลดเลาะคดโค้ง
นทีปริ่มคันโขงขอบตลิ่ง
ผู้คนเขาเนาแนบอุ่นแอบอิง
เคยพึ่งพิงอาศัยใช้ดื่มกิน

       เมื่อคราครั้งโขงเคยไหลละล่อง
ยังยืนมองสองฝั่งไม่สุดสิ้น
แบ่งสองฟากถิ่นทองสองแผ่นดิน
เหมือนสายสิญจน์มงคลคล้องเชื่อมสองเรา

       โขงเคยรับรู้เห็นเป็นพยาน
ในรักหวานหว่านวอนแต่ก่อนเก่า
แอบร่มไม้หลบลมเป็นร่มเงา
ตะวันคล้อยลอยเฝ้าเจ้าเอียงอาย

       มินานนักรักเร้นเปลี่ยนเป็นอื่น
ในค่ำคืนเพ็ญนั้นพระจันทร์หงาย
ปล่อยทิ้งคนคอยน้องอยู่หนองคาย
เจ้าเลือนหายลอยลับกับจันทร์เพ็ญ

       น้ำโขงสิ้นใจคนยิ่งทนแล้ง
น้ำเหือดแห้งขอดของให้มองเห็น
น้ำใจคนเหมือนหลักไม้ปักเลน
น้ำลดลงคงเอนโงนเงนโงก...

ขอโทษ..มันลงตัวพอดีอ่ะ  หนุกๆ

     โขงคร่ำครวญขมขื่นครั้นคืน - ค่ำ

แล้วร้องร่ำร่ำลือระบือโลก

เมื่อโขงแห้งแล้งกระหายกลายเป็นโจ๊ก

เป็นโคลนตมถมโศกวิโยคนัก

     จากดินโคลนแห้งกรังกลายเป็นพื้น

ทิ้งมนุษย์กล้ำกลืนตื่นตระหนัก

โอ้ ! โขงเอย โขงนี้ที่ข้ารัก

ถูกตวง ตัก วัก ใช้ ไม่ปรานี

     "เห็นแก่ตัว" ทำลายธรรมชาติ

เพราะมนุษย์มีอำนาจ + ฆาตวิถี

ไม่เพียงพอ ไม่พอเพียง ไม่พอดี

จึงต้องใช้อัปรียวิธี "ที่สบาย"

ไร้เสียงครวญ  ชวนเศร้า  เหงาดวงจิต

ฟ้าลิขิต  ผิดไป  พาใจหาย

สร้างปัญญา  มาไว้  ให้ทำลาย

จนวอดวาย  ย้ายโยก  โลกใบกลม

ไร้เสียงครวญ  หวนหา  คราน้ำไหล

เสียงน้ำใส  ไร้ดัง  นั่งขื่นขม

ยามสิ้นเสียง  เรียงรับ  กับโศกตรม

นั่งจ่อมจม  ขมขื่น  ฝืนชีวิต

      เคยเอาความ ขมขื่น มายื่นให้

เททิ้งไป เมื่อตอน สะท้อนจิต

โขงพัดพา ระทม จนจมมิด

ยังครุ่นคิด คะนึง ถึงทุกครา

     ณ บัดนี้ หน้าแล้ง โขงแห้งเหือด

ดุจสายเลือด ชีวัน เกิดปัญหา

ใครเล่าจะ อำนวย ช่วยเยียวยา

ต่อชีวา พืชสัตว์ ได้หยัดยืน

รู้ว่าโขงขอดแห้งหน้าแล้งนี้

แต่ไม่มีผู้ใดได้ช่วยเหลือ

ชาวบ้านอาจดับดิ้นกินก้อนเกลือ

เพราะไร้ผู้จุนเจือเอื้อดูแล

ไปหวังรัฐตอนนี้ดีไหมเนี่ย

ก็พวกเหี้ยอยู่เต็มกรุงมคงยุ่งแย่

คงไม่มีเวลามาปรับแปร

คนริมโขงควรแก้กันเองเอย

โห  เขาแต่งกันมาตั้งนาน   ผ่านมาปิดเลยเหรอ

          ไปไม่เป็น ..ในที่สุดก็ไปไม่ได้...จบเห่ไปแล้ว..กล่อมมาลีเอ๊ย!

ผ่านมา ...มาแป๊บเดียว ฟาดไปเรียบร้อย...555

อุ๊ย...ขอโทษทีครับ...กลอนพาไป

555++  อย่างน้อยก็สามารถบอกได้ว่า  ถึงแม้คนในบ้านเมืองจะคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่นักกลอนสามารถสื่อสารกันได้ด้วยบทกลอนสั้นๆง่ายๆ เหมือนเจ้าตูบกับเจ้าเทาที่บ้านที่เห่าโฮ้งเดียวก็รู้กันแล้ว 

โครงการเอเชียตะวันออกเฮียงใต้ศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ร่วมกับ กลุ่มสห+ภาพ ชุมชนฅนถ่ายภาพ

ขอเชิญชมนิทรรศการภาพถ่ายเนื่องในโอกาสครบรอบ 10 ปี โครงการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ระะหว่างวันที่ 1-13 มิถุนายน 2553 ณ ชั้น L หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร (สี่แยกปทุมวัน)

Southeast Asian Studies Program in cooperation with Union of photographer community

Present Photo Exhibition due to the celebration of the 10^th anniversary of Southeast Asian Studies Program

During 1-13 June 2010 on the L floor at Bangkok Art and Culture Centre (Pathumwan Intersection)

SEE SEA : Southeast Asia’ Spirit     ทัศนาอุษาคเนย์ : ร้อยเรื่องราวชาวอาเซียน

พบกับภาพถ่ายจำนวน 100 ภาพ จากศิลปินและแขกรับเชิญร่วม 30 คน

อาทิ         Benedict Anderson

                เสกสรรค์ ประเสริฐกุล

                ชาญวิทย์  เกษตรศิริ

                จิระนันท์ พิตรปรีชา

                วรรณี ชัชวาลทิพากร

                ธีรภาพ โลหิตกุล

                เกรียงไกร ไวยกิจ

                อภินันท์ บัวหภักดี

                ฯลฯ

และขอเชิญร่วมงานเปิดนิทรรศการ และเสวนาภาพถ่ายกับวิทยากรจาก สห+ภาพ

ในวันที่ 1 มิถุนายน 2553 เวลา 15.00 – 18.00 น. ณ บริเวณงาน

สนับสนุนโดย

สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย กระทรวงวัฒนธรรม

หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร

สมาคมอาเซียน-ประเทศไทย

บริษัท บิ๊กคาเมร่า

บริษัท ไอ คิว แล็ป

    แม่โขงเอ๋ยเคยอยู่เป็นเพื่อนข้า

     กาลเวลาพาเจ้าไปให้ถวิล

     ทุกข์สุขร่วมอยู่กับเจ้าเป็นอาจิณต์

     ข้าเคยกินนวลเจ้าเคล้าโซดา

      มาบัดนี้ไม่มีเจ้าให้เห็น

     เปลี่ยนมาเป็นแบลนเนมอื่นกันแล้วหนา

      ข้าครวญคิดถึงเจ้าทุกเวลา  

     ค่อยยังชั่วสองแปดห้ามาทดแทน

humanhairwigs hair costumes It s so time-consuming for you to make wigs wig every day human hair is the best choice human hair wigs clip hair extentions.