เกลือผสมเข้าผสานการพอเหมาะ

สูตรจำเพาะซากชีวาปลาในไห

หมักเป็นปีเป็นตำรับกับเป็นไป

เปิดคราใดได้เป็นต่อนสะท้อนเวลา

รุ่นสู่รุ่นลูกหลานเหลนไม่เร้นลับ

ใจจึงจับจรรโลงใจให้รักษา

เป็นปลาร้า ปลาแดก ถึงแปลกตา

เป็นคุณค่าไหชีวิตสิทธิ์ทำกิน

ปรุงน้ำพริก น้ำแกง แต่งรสชาติ

ครัวไม่ขาดความเป็นของคู่ท้องถิ่น

ไปเยี่ยมกรุงมุ่งโลกกว้างยังบ่ายบิน

ไม่เคยสิ้นเสียงสับต่อนสะท้อนไกล

ต่างนิยม ส้มตำ ขยำครก

ต่างยอยกแซ่บอีหลีวิถีสมัย

ต่างชนชั้นก็เชื่อมชั้นขั้นบันได

ต่างจิตใจก็เชื่อมใจผูกไมตรี

มาผูกเกลอผูกเสี่ยวมาเกี่ยวก้อย

ลิ้มอร่อยร้อยเป็นแรงแห่งศักดิ์ศรี

ไหชีวิตปั้นชีวิตสิทธิ์เสรี

มาวันนี้จึ่งรู้จำคือกรรมกร

ทุกตรอกทุกซอกซอยทุกรอยครก

ต่างมาตกวิบากขยักขย้อน

หอมสิห่อนหายหอมตรอมใจจร

ทุกข์สะท้อนเส้นทางต่างอกตรม

ต่ำยิ่งต่ำติดดินกินอยู่ต่ำ

ตำยิ่งตำให้ทุกข์แตกแหวกทุกข์บ่ม

เม็ดเหงื่อตกใส่ครกตำจำคำคม

เถิดประชานิยม สมใจปอง

มือสากสาก ล้วงไหให้รสเลิศ

กลับบ้านเกิดนาก็แล้งน้ำแห้งหนอง

ตำน้ำตาใส่ส้มตำจำทุกข์ครอง

เคาะไหให้เสียงก้อง ร้องแผ่นดิน

ไหชีวิต หมื่นแสนคือแก่นสาร

จิตวิญญาณแห่งของแท้แก่ทรัพย์สิน

คำผู้แทนแค่มายาพายลยิน

เล่ห์ร้อยลิ้น ฤาจักสู้ กูทำเอง

ภูวดล  ภูภัทรโยธิน  ผู้ประพันธ์

E-mail :    pphoovadol@yahoo.com