-๓-

๏ เป็นรุ้ง ปรุงสี พิสุทธิ์

ประดุจ สุดตา ผกาแถว

เรียงรงค์ ตรงเด่น เป็นแนว

เมฆน้อย ลอยแจว ทุ่งผกา... ฯ

๏ หน้าต่าง พ่างกรอบ ขอบภาพ

ยินสาป หลาบจำ ห้ามหนา

นิ้วชี้ ชี้ไป ในนภา

นิ้วข้า ไม่สน หล่นกระเด็น ฯ

-๑-

๏ เมื่อครา ฟ้าฝน หล่นคลั่ง

ตรงดั่ง ชั่งมาตร คาดเห็น

แม่ค้า ปูเสื่อ เมื่อเย็น

ฝนเข็ญ ปูพรม ข่มกัน ฯ

๏ เช้าร้าย บ่ายร้อน ...เย็นตก

ชินตา ฟ้านรก ผกผัน

แม่ค้า ปูเสื่อ เบื่อพลัน

แม่มึง ไยหมั่น กลั่นกู ฯ

๏ ควบมวล ครวญฝน ล้นหลาก

เคลื่อนยาก มากรถ อดสู

พอดึก นึกสงบ อบอู้

เป็นอยู่ ลำบาก ยากจริง ฯ

๏ หน้าต่าง พ่างกรอบ ขอบภพ

สงบ กลบทุกข์ ทุกสิ่ง

ในรถ กดคลื่น ชื่นสตริง

พักพิง นิ่งแน่ แอร์โชย ฯ

๏ นิ้วชี้ ชี้ไป ในตลาด

นิ้วข้า ไม่ขาด ไห้โหย

แม่ค้า หน้าดำ น้ำตาโรย

หลั่งแข่ง แรงโปรย ฝนพรำ ฯ

-๒-

๏ หน้าต่าง พ่างกรอบ ขอบภพ

สงบ กลบทุกข์ สุขหนำ

เพลงจบ พบข่าว... อ้าว! กรรม

อ่านพร่ำ คำมาก ลากยาว ฯ

๏ ในโลก ในกรอบ ขอบรถ

สบถ คลื่นระยำ ทำข่าว

อัดทุกข์ กว่าทุก ทุกคราว

บ้างหาว แทนทำ ทำนอง ฯ

๏ ฝนหยุด ฉุดรุ้ง ปรุงสี

แม่ค้า ยิ้มปรี่ ขายของ

รุ้งวาด ตลาดรมย์ สมปอง

ในรถ สบถก้อง จังไร !