[มันคือศิลปะ]

๐ สัจธรรมนำชีวิตครวญคิดใคร่
ใครเป็นใหญ่ในเรือนเพื่อนสหาย
ชนะรบครบสิบทิศสถิตย์กาย
สร้างชื่อไว้มากมายเยี่ยงชายชาญ

๐ ชาติอาชาม้าศึกรบมิพบพ่าย
อริร้ายตายสิ้นทุกถิ่นฐาน
เยื้องย่างก้าวห้าวคะนองลำพองการ
พสุธาบาดาลวิมานกลัว

๐ อันเชิงชั้นขั้นฝีมือระบือนาม
มารเกรงขามสามภพสยบทั่ว
เหนืออีสานผ่านใต้ไว้ลายตัว
เป็นแนวรั้วหัวหน้านำพาคน

๐ บนวิถีที่ย่างเดินเผชิญพบ
ชนเคารพประนบไหว้ไม่หมายผล
ต่างสรรเสริญเยินยออ้อล้อตน
ดุจวีรชนคนกล้าอาชาไนย

๐ กลับถึงเรือนเหมือนลูกแหง่โอ้แม่เอ๋ย
ไฉนเลยเคยองอาจวางมาดใหญ่
พอพานพบสบตาแลแม่ศรีไพร
ก้อนหัวใจไปตาตุ่มพ่อพุ่มพวง

๐ ศิลปะละเลงไหลในห้วงภพ
ยกมือนบประจบนางอำพรางสรวง
คอยเร่งรีบบีบนวดเคล้าเอาใจดวง
มิตะขิดตะขวงหน่วงรั้งสักครั้งเอย

เทพสุรา ผู้ไร้รัก
๑๙ มีนาคม ๒๕๕๘