เ เ ส ง เ ช้ า

... แสงเงารางรางทางขอบฟ้า สันฐาณการฟันฝ่าเริ่มเคลื่อนไหล เมื่อลมโชยโรยชัดระบัดไกว ก้อนหัวใจจึ่งรับรู้ฤดูกาล นกน้อยเดินทางระหว่างเช้า ทะเลโอบขุนเขากล่อมประสาน สายฝนร่วงรินฝากดินดาน แดดส่องคล้องความหวานแด่มวลพฤกษ์ รวงข้าวเฝ้ารอเจ้านกทุ่ง ปรนปรุงรุ่งสางบางรู้สึก เช้าใหม่ไหวล้ำห้วงสำนึก ปลิวว่อนตะกอนผลึกเต็มรายทาง แสงสายสลายแผลอันแลชัด ผูกมัดโยนหมองเปื้อนจากเรือนร่าง โบยบินเถอะหัวใจดวงบอบบาง สว่างแล้วหนอชีวานาทีนี้ ดอกไม้เบ่งบานแย้มขานรับ กรุ่นซึมซับจิตวิญญาณการเคลื่อนที่ ทิ้งเก็บงำช้ำหลากซากธุลี โบยปีกตีเถิดฟุ้งหายกลางสายลม นั่นน้ำค้างล้างเถ้าเมื่อเช้าตรู่ จางหดหู่จงตื่นฟื้นจากขื่นขม เสียงหัวใจยังไหวร้องก้องระงม ออกชื่นชมฟ้าสล้างอันกว้างไกล แสงเงารางรางทางขอบฟ้า ร่ำเรียกเพรียกหาปลุกหวังใหม่ ฝันซุกซ่อนดอนดงลึกพงไพร มา กวักมือเรียกหัวใจของเจ้าแล้ว !!! ...

ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-08-22 02:42:41

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (3705924)
...ทุกทุก ทิวาวาร      สุรีย์ขาน ขับแสง สำแดง หน้าที่ตน       บบ่น บ่เลิกรา ผาสุก มอบทุกผู้       รอบรู้ ฤ โง่เขลา เทาเทา ฤ ขาวดำ      รวยล้ำ ฤ สุดจน เตือนคน รู้หน้าที่       สละพลี กายกมล ทุกข์พ้น สิแน่แท้       ละเลิก กิเลสแล้ ตัดสิ้น "ตัวกู"
ผู้แสดงความคิดเห็น share วันที่ตอบ 2014-09-15 15:53:51

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *
ผู้แสดงความคิดเห็น  *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล