....ผองเพื่อนเคืองขัดข้าฯ.....หรือไร

                ยามเช้าวันนี้ระทมหนัก พร้อมพรักงานรักงานศพเคล้า

                หนึ่งนั้นสุขชื่นรื่นเคล้า หนึ่งเศร้าสร้อยหงอยเหงาใจ

                ใช่ป่วยด้วยโรคาดั่งผองเพื่อน สติสั่นให้ฟั่นเฟือนแล้วหนอคน

                เปรี้ยง เปรี้ยง โป้ง ไข้ผีห่ามาพรากจิต หมู่ญาติมิตรมัวหมองโกลาหล

                พระยายมปลิดชีพชีวายวน สะสับสนสะใจแล้วใช่ไหม

                อรพิษว่าพิษร้ายในพงไพร ฤๅจะสู้ใจสัตว์มนุษย์ผี

                เหยียบย่ำกันเข่นฆ่าไร้ปรานี อยากจะหนีสู่แดนพระศรีอานย์ฯ...

 โคลงดั้นวิวิธมาลี

....กรรมใดใครก่อไว้...............รับไป
ดีชั่วจักชักนำ.......................ประสบสิ้น
ผู้บาปหยาบย่ามใจ.................กูเก่ง
แท้มิอาจดิ้นพ้น....................ลับสูญ

....ทำดี ดีตอบแล้.................แน่นอน
หาใช่ทรัพย์เพิ่มพูน...............เกียรติก้อง
กายจิตสุขสงบ-พร.................เลิศประเสริฐ
ชีพดับดีป้องใกล้...................นิพพาน 

                        ยามดึก

      ยามดึกนึกเขนยแนบแล้ว ปู่สุนทร ว่าเอย

      สามฤดูต่อวันวอน เทพเจ้า

      บัดร้อนเดี่ยวหนาวอร อกสะอื้น 

      ฝนห่ามาตั้งเค้า ร่มนั้นกั้นไฉน