ภาษาเฉกอาภรณ์อันบรรเจิด

งดงามเลิศจรุงจิตพิศมัย

สืบเบื้องบรรพ์สรรค์สร้างแนวทางไว้

ภาษาไทยส่อวัฒนธรรมล้ำตำนาน

ภาษาพูด นำมาเขียน  อาจเปลี่ยนแบบ

เพื่อให้แนบ เนียนกระจ่าง  ต่างสืบสาน

พจนานุกรม  ราชบัณฑิต เป็นทิศกาล

เขียนตามท่าน  ถือว่าถูก  ปลูกฝังจำ

คือภาษาดนตรีคีตศิลป์

ยามได้ยินสำเนียงเสียงสูงต่ำ

และใช้เป็นสื่อกลางสร้างศีลธรรม

ทุกถ้อยคำภาษาไทยสอนใจคน

ภาษาไทยเป็นเลิศประเสริฐศรี

พยัญชนะมีสระอย่างกับย่างหน (ย่างแปลว่าเดิน หนแปลว่าทาง หมายความว่าจะอ่านไปทางใหน)

ยังผันด้วยวรรณยุกต์อยู่บ้างบน

ภาษาคนทั้งโลกเลียนเขียนได้สบาย

ร่วมรักษาภาษาไทยให้คงอยู่

สถิตย์คู่เคียงขวัญไทยไม่เลือนหาย

ใช้ให้ถูกควรนิยมคำคมคาย

ก่อนสูญหายจากไปไม่กลับคืน

             เรื่องอ่านเขียนให้ถูกต้องปลูกฝัง

ที่พลาดพลั้งเผลอไผลปลุกให้ตื่น

ผิดเพี้ยนปล่อยพลอยพังไม่ยั่งยืน

ควรต้องฝืน เตือนบ้าง อย่า...." ช่างมัน "

    ขอบคุณ... คุณมดตะนอย ที่มีความคิดสร้างสรรค์เปิดประเด็น เสริมสร้างสามัคคีในหมู่เพื่อนนักกลอน ...

ผู้ใหญ่ ควรเป็นอย่าง ให้ทางเด็ก

จะผิดเล็ก ผิดน้อย อย่าพลอยขัน

เขาจะใช้ ผิดผิด ติดตามกัน

ที่สำคัญ ผู้ใหญ่ ไม่ผิดนำ 

                 เอกลักษณ์อักษราภาษาชาติ                   ก้องประกาศเกียรติกวินถิ่นสยาม

           ภาษาไทยฟูเฟื่องเลื่องลือความ               สมญานามเอกทรัพย์สินแผ่นดินไทย

                 พ่อขุนรามทรงประดิษฐ์คิดลายสือ     ให้โลกลือหลักศิลาแถลงไข

           ควรธำรงให้คงอยู่มิเสื่อมไป                     ประดับไว้ให้คงมั่นยั่งยืนยง

ประมุข มีคำสัมผัสซ้ำ...คำว่า "คน"    (คห.4)

เพราะ ไชยเชษฐ์ ลงท้ายคำว่า "คน" ในบทข้างบนไว้ เมื่อเราแต่งกลอนต่อ พยามยามหลีกเลี่ยงคำซ้ำกันไว้

อาจจะเผลอไปก็เป็นได้ ต้องระวังหน่อย

ไม่ได้ผิดมากมายอะไร ท่านสุนทรภู่ก็ยังมีสัมผัสซ้ำ

แต่ในสมัยนี้เขาไม่นิยมกัน

..........

เด็ก อ.ทูรย์ สัมผัสซ้ำ คำว่าหาย (ใบบทเดียวกันเลย) (คห.5)

พยายามอย่าใช้คำสัมผัสซ้ำ ต่อไปจะเขียนดีขึ้น

.................

จีระวัฒน์ (คห.8)

ใช้คำสัมผัสเสียงสั้น-ยาว ปัจจุบันเขาไม่นิยมใช้กัน (ใช้กันมากเฉพาะกลอนลิเก-กลอนเพลงพื้นบ้าน)

เราเขียนกลอนสุภาพ ไม่ควรใช้คำสัมผัสเสียงสั้น-ยาว

บทกลอนข้างบนลงสระ อำ ไว้ ควรใช้สระ อำ สัมผัส (นอก)

อย่าใช้เสียงยาวสัมผัส (-าม)

แต่ถ้าใช้สัมผัสภายในวรรคเดียวกัน ใช้ได้จ้า....

...........

          ลงหลักอักระไว้    คงสยาม

โลกร่ำบันลือนาม        แน่วน้อม

พากย์พจน์บทกวีงาม     มากค่า

รักษ์มั่นปานชีพพร้อม     พฤติสู้แหนหวง

(โคลงร้อยสัมผัสกับบทกลอน คห.8)

มดตะนอย

อักระ  แปลว่าอะไร

น่าจะเป็น อักขระ นะ

555 ตัวเองเขียนก็ไม่ได้ตรวจทาน

        ภาษาเก่าเริ่มกร่อยรอยผุกร่อน
โลกมิห่อนหลากเห็นแม้นเป็นห่วง
หากมิปล่อยวางปลงลงทั้งปวง
โลกอาจลวงให้เลื่อนในเลือนลาง
        อนุรักษ์เจียนจักหรือรักษ์ไว้
ภาษาไทยสุดสงวนหรือควรสร้าง
นั่นก็ทาง นี่หรือ ก็คือทาง
ทุกก้าวย่างสั้นยาวทุกก้าวย้ำ

ขอบใจมดดำที่ช่วยบอก...แก้ไงล่ะทีนี้...

เว็บนี้ไม่มีช่องให้แก้ไขซะด้วย...

เอาเป็นว่าตั้งใจจะพิมพ์ อักขระ ก็แล้วกันนะ

แก่แล้ว เรื่องหลงลืมผิดตก เป็นเรื่องธรรมดา เมื่อวานยังซุ่มซ่ามทำจานทัปเปอร์แวร์แตกไปใบนึง...เฮ้อ...

        คำโคลงอย่ารักษ์ไว้    เพียงคิด

กลอนกร่อนห่อนลื่นติด      ต่างหน้า

เพียรหมายมุ่งลิขิต         เขียนหมั่น  เสมอนา

ถูกผิดจงกลั่นกล้า          กล่อมเกลี้ยงเกลากานท์

อยากให้ประมุขมาอ่านของมดตะนอยบ้าง

ว่าโคลงดีดีเขาเขียนกันยังงี้

เบื่อตาประมุข ทุกครั้งที่เขียนผิด เกือบทั้งนั้น

ผิดยังไม่เท่าไร แต่ดันไม่รับความเห็นมาปรับปรุงตัว

เนื่องจาก คห.15 และ คห.16 ไม่ได้ทำตามวัตถุประสงค์ ที่วางไว้ ตาม คห.1 

เกรงว่าจะมีการกระแนะกระแหนใน คห.อื่นๆตามมาอีก

จึงขอยุติ กระทู้ต่อโคลงกลอน นับแต่บัดนี้ ....

ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้ร่วมกันแต่งโคลงกลอนต่อๆกันมาด้วยดี

ขอบคุณ เด็ก อ.ไพฑูรย์, พรกมล, ไชยเชษฐ์ นครศรี, ประมุข, ผู้ใหญ่รุ่นเก่า, ผู้ใหญ่รุ่นเดอะ. จีระวัฒน์ เทียนทับ และ ราศีพิจิก

หวังว่าคงจะได้ร่วมกันสร้างสรรค์งานเขียนโคลงกลอนกันอีกในโอกาศต่อไป

บัดนี้ มดตะนอย ขอลา

จบข่าว

เห็นด้วยกับ "มดตะนอย" นะ

สมาคมนักกลอนน่ะ ควรจะเก่งการแต่งกลอน ไม่ใช่เก่งการกระแนะกระแหนกระทบกระเทียบเปรียบเปรย ฯลฯ

พฤติกรรมเน่าๆ แบบนี้น่ะ เลิกเสียทีเถิด!!!

เขียนบทกลอนสอนใจให้คนอื่น

ผ่านวันคืนพร่ำเขียนมิขืนขม

เขียนกลอนไว้ให้ใฝ่ดีมิทุกข์ตรม

ใยคุณไม่เพาะบ่มสอนตนเอง

เขาต่อกลอนกันดี ๆ ยังมากระทบกระเทียบแดกดัน คนอื่น

ให้เสียรูปเรื่อง

เอาเป็นว่าผมจะคอยชมผลงานของทุกท้านที่ติติงมา

จะคอยดูว่าเจ๋งขนาดไหน

เสียใจด้วยนะ กับผู้เปิดกระทู้ ที่กระทู้เละแล้ว

ถ้าไม่มีคุณประมุข ก็ไม่มีใครมาทำผิดวัตถุประสงค์หรอกครับ

จะบอกให้ก็ได้ว่าคุณประมุข ดัง จนคนจับตามองเลยละครับ

เรียน คุณเสือนักกลอน

         ผมขอประกาศ ผมจะไม่แต่งโคลงสี่อีก แต่จะแต่งตามสไตร์ของผม

คุณอย่าเอาโคลงสี่มาเพียบแล้วกัน

         ประมุข

(ความคิดคนของคนอื่นที่แสดงความคิดเห็นต่อคุณประมุขและเชื่อว่าเป็นความคิดของใครอีกหลายๆคนถ้าได้อ่าน)

แบบว่าจนปัญญาแต่งอ้ะครับ ฉันทลักษณ์มันยาก

แถมเป็นศิษย์นอกครู ตรัสรู้เองดีกว่าครับ

ใครบอกก็ตะแบง แถมยังกล่าวหาว่าศิลปินแห่งชาติแต่งไม่ตรงตำแหน่ง

ทั้งที่ตัวเองไม่รู้เรื่อง ไม่ศึกษา เป็นบัวใต้น้ำจริงๆ เลย

คนอย่างนี้ไม่ควรค่าแก่การยกย่อง แก่แล้วแก่เลย แก่กะโหลกกะลา

ถ้ายังเป็นเด็กก็ค่อนข้างปัญญาอ่อนสอนยาก

ทางที่ดีอย่ามาวุ่นวายให้คนที่เขียนร้อยกรองฉันทลักษณ์เขารำคาญเลย

จะไปมุดไหนก็ไป อย่าเสนอขี้หน้าเขียนโชว์ความไม่เข้าท่า อย่าอวดรู้แบบผิดๆ

โดนใจมากครับ เห็นด้วยทุกประการ

อยากชมผลงานของคุณเสือนักกลอนบ้าง

จะหาอ่านได้ที่ไหนหนา

ช่วยแนะนำด้วยจักเป็นพระคุณยิ่ง

เสือนักกลอนน่าจะแต่งร้อยกรองได้ดี

ไม่งั้นไม่ได้เป็นเสือนักกลอนหรอก

แต่เราจะพอรู้ว่า เขาคงไม่อยากให้ประมุขอ่านหรอกมั้ง

เพราะเดี๋ยวประมุขไม่รู้ภาษา ไปวิจารณ์ว่าเขาเขียนผิดที่ผิดตำแหน่ง ไม่ตรงเป๊ะ

เหมือนที่ไปวิจารณ์ อ.เนาวรัตน์ น่ะ มันจะยิ่งอับอายกันไปอีกรอบหนึ่ง 555

เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา แม้นพูดดีมีคนเขาเมตตา จะพูดจาจงพิเคราะห์ให้เหมาะความ