เป็นคนไทย ไยหยามเหยียด เกียรติของกัน
น่าแสบสัน หมิ่นค่าคน เพราะคิดต่าง
คนรากหญ้า ใช่กินหญ้า อย่าถากถาง
คนรากหญ้า ก็สร้างบ้าน และแปลงเมือง
คนคือคน ค่าเท่ากัน มันน่าอาย
แสนเสียดาย มีปัญญา หาปราดเปรื่อง
แยกไม่ออก ค่าของคน กับการเมือง
ใช่แค้นเคือง แต่ละอาย ในใจตน
คนเหมือนกัน คิดต่างกัน ผิดตรงไหน
แล้วอะไร ที่ว่าถูก อย่าสับสน
คนดี คนเลว คนรวย หรือคนจน
ต่างเป็นคน คือคน ไม่ใช่ควาย
คนเหยียดหยาม ประณามคน หาใช่คน
ธรรมะสอน ให้หลุดพ้น ทุกข์ระทวย
คำหยามเกียรติ หมิ่นเกียรติ คงจะซวย
ถึงมากด้วย มีปัญญา หาเป็นคน
มีสมอง ลองตรองคิด ดูเถิดท่าน
ว่าสันดาน ในจิตใจ ที่สับสน
เหยียดหยามกัน แค่คิดต่าง อย่างชั้นชน
สัปดน ในสันดาน ที่พึงมี
ผมไม่เข้า ข้างฝ่ายใด เลือกมักชอบ
แต่ขอตอบ ภาพที่เห็น น่าบัดสี
หนึ่งในนั้น พ่อแม่ท่าน อาจจะมี
อันคนดี คนเลวนั้น ปนกันไป
หากตัวท่าน อ้างตน ว่าเจริญแล้ว
คงไม่แคล้ว มีความคิด ที่สงสัย
ต่างความคิด ใช่แตกต่าง ความเป็นไทย
แต่จัญไร หยามหมิ่นเกียรติ ค่าของคน
การเหยียดหยาม ส่อสันดาน ในธาตุแท้
มันช่างแย่ ที่จิตใจ นั้นหมองหม่น
มองไม่เห็น ตามืดบอด ในกมล
เอาตัวตน หยามเกียรติคน น่าละอาย
คนก็คน เหมือนกัน ก็กินข้าว
รู้ไหมจ้าว ข้าวที่แดก นะสหาย
คนที่ปลูก ให้คุณกิน จนวันตาย
เห็นความหมาย ค่าของควาย แล้วหรือยัง
ควายอดทน แต่ดีกว่าคน สมองควาย
คิดห่วยห่วย เอาตัวเอง เป็นที่ตั้ง
ถึงคิดต่าง แต่ทุกอย่าง ยังมีหวัง
จงยับยั้ง ชั่งหัวใจ ก่อนหยามกัน
ปัญญาชน มีความรู้ การศึกษา
ชาวนา ชาวไร่ ก็มี แค่ความฝัน
กินดีอยู่ดี มีสุข ในทุกวัน
แล้วท่านนั้น ต่างกับเขา ที่ตรงไหน
สังคมแตก เพราะคนเรา นั้นเขลาขลาด
อวดฉลาด ความคิดตน มาเป็นใหญ่
คนคิดต่าง มันช่างชั่ว แสนจัญไร
หารู้ไหม เขาก็คน เหมือนกับท่าน
สร้างรอยร้าว ฝังหยั่งลึก มองด้านเดียว
โดยไม่เหลียว มองอีกมุม และอีกด้าน
เหรียญหนึ่งเหรียญ ลองมองดู และวิจารณ์
ตามองผ่าน เห็นกี่ด้าน ให้คิดดู
เกิดเป็นคน ดีเลวนั้น มีเหมือนกัน
อย่าเย้ยหยัน ค่าของคน มันอดสู
ดี แล ชั่ว ในตัวคน ปนกันอยู่
พุทธทาส ท่านสู้ สอนให้รู้
"เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนดี เขามีอยู่
เป็นประโยชน์ ต่อโลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย
จะมองหา คนมีดี แต่ฝ่ายเดียว
อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนค้นหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริงฯ”
ฯลฯ
| 
