มิตรภาพที่ไร้ใจ

[มิตรภาพที่ไร้ใจ]   ๐ สุดซาบซึ้งถึงไมตรีที่คอยอ่าน ทุกผลงานสานศรัทธากล้าเปิดเผย คนขี้เมาเกลากลอนหยอกหลอกเช่นเคย พจน์เฉลยเอ่ยอ้างจากข้างใน   ๐ เรื่องอักษรกลอนกาพย์โคลงจรรโลงเรื่อง ไสขัดเครื่องเฟื่องฟุ้งผดุงไส ไกลห่างคิดมิตรต่างอยู่ห่างไกล ดำรงไว้ให้ลูกหลานสานดำรง   ๐ สานดำริติเตียนเพียรขยัน เพียรขยายตะกายฝันอันลุ่มหลง อันลุ่มไหลไมตรีที่มั่นคง ที่มั่นรักภักดีตรงดุจหงส์งาม   ๐ วิ่งไล่เห่าเฝ้ากระแสแปรสมัย ทุกที่ใดไปตามติดคิดไถ่ถาม สลับร่างพรางรุกรับกับนิยาม ถูกประณามหยามหมิ่นกลิ่นน้ำเมา   ๐ มิตรภาพซาบซึ้งถึงไลค์หาย น่าเสียดายคล้ายหมางเมินเดินต่างเขา แต่ทุกอย่างอ้างประเด็นเป็นตัวเรา จึงไม่เศร้าเหงาทรวงอย่าห่วงเลย   ๐ จะบากบั่นปั้นเรื่องเฟื่องแผ่นดิน โปรยระรินศิลป์ศาสตร์มิอาจเฉย ถ้อยดำรงคงคุณค่ามาเปรียบเปรย เหมือนที่เคยเอ่ยอ้างเอาทุกเช้าเย็น   ๐ คนเขียนกลอนนอนดึกคึกคะนอง ลำนำล่องคลองกานท์ขับขานเข็น ร่ำสุราเย้ยฟ้างามยามเดือนเพ็ญ ทุกประเด็นเป็นอักษรอ้อนทรามวัย   ๐ กลอนกระดากถากถ่มคอยบ่มเพาะ ไม่ไพเราะเพราะพริ้งสิ่งสงสัย กลอนเสนียดกระเดียดละเมียดละไม ต่างเขาใครในพจน์มิงดงาม   ๐ เมื่อความเมาเข้าเยือนคอยเตือนจิต ร่ายนิมิตลิขิตร่างพรางหาบหาม ฝากจารึกผนึกชื่อระบือนาม ฝังนิยามงามอักษรกลอนสุรา   ๐ เมาเพื่อคิดลิลิตร่ายตะกายฝัน เมาเพื่อดันขันแข่งตะแบงหา เมาเพื่อหวนชวนคนึงถึงเวลา เมาเพื่อคว้าปราชัยไว้เชยชม   ๐ ถ้อยคารมคมปากกระชากจิต อย่าตะขวิดตะขวงใจให้ขื่นขม รสน้ำเมาเกลากล่อมย้อมอารมณ์ เชิญชวนชมคมกวีคนขี้เมา   ๐ ขอขมาว่าไว้ในสิ่งอ้าง หากขวางทางต่างคิดผิดจากเขา กลบทรสกลอนสะท้อนเงา เผยโง่เขลาเราเป็นเห็นทุกวัน   ๐ สรรพสิ่งจริงแท้ ฤ แปรเปลี่ยน หมุนวนเวียนเพี้ยนผิดมิปิดกั้น ธรรมดาตาเห็นเช่นไรกัน สุดท้ายนั้นมันแค่คราบภาพมายา   ๐ มิตรภาพกาพย์โคลงจรรโลงอักษร มากร้าวรอนกลอนกระบอกขี้ครอกบ้า แต่เปี่ยมล้นบนเส้นทางสร้างศรัทธา คงคุณค่าภาษาตัวชั่วชีวี   ๐ มีรักแท้แค่เหล้าไหที่ใจภักดิ์ รักเสียหลักพักวางนางหน่ายหนี ร้อยอักษรอ้อนผูกปลูกไมตรี เมินนารีที่เคยรักสลักใจ   ๐ ถึงเมาเหล้าเง่าบ้างเป็นบางครั้ง เรื่องความหลังฝังอกนรกไหม้ มีบางอย่างพรางแอบแนบเนื้อใน ปล่อยทิ้งไปใส่ไหเหล้าลืมเจ้าลวง   ๐ วิบากกรรมซ้ำซากลำบากนัก ทั้งเรื่องรักหักสวาทดุจบาศบ่วง โชคชะตาฟ้าสังหารเผาพลาญทรวง ลับลาล่วงดวงแขแม่เนื้อนวล   ๐ กอดเหล้าไหไม่ช้ำชอกดอกสหาย เดี๋ยวก็ตายวายชีวาอย่าโหยหวน วิปโยคโศกศัลย์ร้าวรัญจวน สรรพสิ่งจริงล้วนคำธรรมดา   ๐ รู้จักตนบนวิถีที่เป็นไป ปล่อยวางไว้ไหลรินรดจนหมดค่า เหลือแต่ดีที่เคี่ยวเข็นเช่นสุรา เป็นดังยาฆ่าพยาธิประหลาดคน   ขอน้อมคารวะจากใจ ทรชนบ้านนอก ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๘

ผู้ตั้งกระทู้ ทรชนบ้านนอก :: วันที่ลงประกาศ 2015-06-06 06:58:27

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *
ผู้แสดงความคิดเห็น  *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล