๏ โหยอำมฤตน้ำ                                         บึงสวรรค์

หวังเสพทิพย์มณีอัน                                        ลึกหล้า

โหยอักขระฉกรรจ์                                            ปูชิต

หวังเสพเวทกถากล้า                                       ลึกล้ำสถิตกาย ฯ

๏ โหมอัคคีคุเชื้อ                                               ปิดควัน

เสกโบกขรพรรษ์                                              ปิดฟ้า

ดอมปาริชาตสวรรค์                                         ปิดสุ-   รโลก

ซบธรณีหล้า                                                    ปิดพื้นปูพรม ฯ

๏ โคลงโลกนิตินี้                                               คือไฉน

ตติยภูมิกระไร                                                  ร่วงจ้าว

สุภาษิตสอนใคร                                              หญิงปุจ-   ฉาเอย

เมินเทศน์ห่วงเหน็บร้าว                                    หัตถ์ไหว้กระดิกตีน ฯ

๏ ประวัติศาสตร์วาดเส้น                                  ท่านทแยง

ปราชญ์กล่าวปัญญาแจง                                ท่านหว้า

ศิลปศาสตร์แสดง                                            ท่านฉีก

จารึกบัญญัติหน้า                                            ท่านล้างลมเขียน ฯ

๏ หวังอะไรในชีพนี้                                           วงจร

หวังเสพทินกร                                                  โชติฟ้า

หวังหยัดนิรันดร                                               ไตรโลก

โหม-เสก-ดอม-ซบ ล้า                                      สั่นเนื้อตะแบงตัว ฯ

๏ ผาสูงลมโกรกเกรี้ยว                                     ผกาบาน

ล่วงลึกสุดบาดาล                                            สัตว์หว้าย

ทรายแล้งทึ่งรอยคลาน                                    ปรากฏ                       

สองหัตถ์สองบาทผ้าย                                     จิตแจ้งธรรมเดียว ฯ

๏ กะลาอาจครอบซ้อน                                     กะลา

หากสู่พสุธา                                                     ช่วงแฉล้ม

อำมฤตแห่งชีวา                                               ท่านเสาะ   นั่นฤๅ

เพียงเซี่ยวผกาแย้ม                                         ท่านร้องอัศจรรย์ ๚ะ๛