มันมีสุขมีเศร้าก็เท่านั้น

มันมีสุขมีเศร้าก็เท่านั้น

จิตรู้ทันสติตื่นก็แตกดับ

มันหมุนเวียนเปลี่ยนวนจนเกินนับ

จงกำชับการตามความรู้ตัว

มันจะเกิดจะดับนับไม่ถ้วน

ใจอย่าด่วนอย่าล้าอย่าเกลือกกลั้ว

เห็นคือรู้ รู้แค่เห็นไม่หมองมัว

รู้สึกทั่ว กาย-จิตสนิทนัย

สติตามรู้ตัวทั่ว กาย-จิต

หากพินิจก็เพียงเห็นเป็นขุ่นใส

มีรูป-นาม ความปรุงแต่งเปลี่ยนแปลงไป

มันเคลื่อนไหวในกายจิตอวิชชา

เห็นก็สักแต่ว่าเห็น

รู้ก็เป็นแก่นหลักสักแต่ว่า

มีทุกขังอนิจจังอนัตตา

เป็นมรรคาลมหายใจไม่เผอเรอ

มันมีสุขมีเศร้าก็เท่านั้น

ฝึกรู้ทันตามเป็นจริงสม่ำเสมอ

ไม่มีฉันไม่มีเขาไม่มีเธอ

อย่าพลั้งเผลอฝึกรู้จิตพิชิตมาร ฯ

ปรัชญ์  วลีพร