 |
| หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
 | |
ปฐมบท ๏ ในฟ้าครามน้ำใสไสวคลื่น ในความชื่นตื่นตาของฟ้าใหม่ ในความฉ่ำน้ำครามกว่าน้ำใด ในความใสในมหาอันดามัน ฯ ๏ ในรอยยิ้มพริ้มใจประไพเพื่อน ในอุ่นเยือนเอื้อนแย้มแกมสีสัน ในวันหนีวันหนาวของเขานั้น ในประเทศเขตขัณฑ์อันอุ่นชื้น ฯ ๏ ในวันมิตรคริสต์มาสไม่พลาดท่อง ในวันของครอบครัวระรัวรื่น ในชายหาดฟาดฟองละลองคลื่น ในรสชื่นกลืนลิ้มชิมเด็ดจาน ฯ ๏ ในร้านค้าป้าหาบและราบริม ในกูบช้างนั่งนิ่มชิมละหาน ในหมู่ปลาปะการังดั่งนิทาน ในฉ่ำหวานพร้าวหอมล้อมพฤกษ์พรรณ ฯ ๏ ในนี้...ในกล่องนี้มีความหมาย ในนี้มีความหมายในซองฉัน ในตู้นี้ตรงนี้สามัคคีปัน หลังวันนั้น, วันนี้ร่วมระทม ฯ สะบัดสะบิ้ง ๏ ปลุกดวงเนตรเทศทุ่งระลุงระรัว ครามนั่นคร้ามห่ามเหินหัวถาทั่วถาถม รอยกลบกวาดบาดอกระหกระบม ร้อยกลบขมกลมกมลดำกลดำรง ฯ ๏ แสงระยิบประทีปอุ่นการุณย์กาชาด ส่องระยับสมมาตรประสาทประสงค์ ไทยวิเทศเททบบรรจบบรรจง น้ำใจตรงส่งค้ำน้ำสาดน้ำซัด ฯ ๏ ละอัตตาเอื้ออัตรามาช่วงมาช่วย โอบอำนวยหาดเกาะสมเคราะห์สมบัติ ส่งสายใยไยญาติอุบาทว์อุบัติ เพื่อนผองพลัดรัฐเรารัฐเขารัดรึง ฯ ๏ หูรู้ซึ้งจึ่งหัตถีรู้รี่รู้เร้า นางฟ้าเยาว์* ป่าวโปรดรู้โทษรู้ถึง แต่คนจรห่อนรู้คะนึงคะคึง ดับก้นบึ้งปึงกระอักทะลักทะเล ฯ ๏ คือกรุณาทะยาทะแยแส ถึงดวงแดแพ้พลัดตุหรัดตุเหร่ ไทยไป่พลาดยักโย้กะโรกะเร ไทยแอลเอไทยวิเทศวิเศษวิสุทธิ์ ฯ เมขลาโยนแก้ว ๏ คือชาวบ้านคร้านนายทุนหนุนกระแส กระแสแพรแผ่ฟ้า-มหาสมุทร สมุทรประจิมพริ้มตระกลผุด ตระกลผุดบุษบกทรายพรายธุลีดาว ฯ ๏ ธุลีดาววาวมณีที่ล่อฟ้า ล่อฟ้าท้าธาราช้างเผือกหาว เผือกหาวเนาตรีคูณบรรจบท่าว บรรจบท่าวราวสรรค์สร้างเพื่อลางคน ฯ ๏ ลางคนรี่ตีขลุมคุมทรายขาว ทรายขาวพราววาวระยับจับเวหน เวหนใครใครก็แหนแดนของตน ของตนหล่นบนกลเกมล่าวิมาน ฯ
พยัคฆ์ข้ามห้วย ๏ พระแม่ดินธรณีศรีแดนดิน พระแม่สิ้นดินช้ำระยำสิ้น อานนท์ปลิ้นผินคามคำรามปลิ้น ส่งสะเทือนเขยื้อนดินดิ้นสะเทือน ฯ ๏ ระดับเลื่อนเคลื่อนกระฉอกระลอกเลื่อน ใต้พื้นเหมือนเถื่อนบ้าหาใดเหมือน สัญชาติเตือนมัจฉามาป่าวเตือน นิมิตลางหลากเลื่อนเพื่อนรู้ลาง ฯ ๏ ในกูบช้างนั่งนิ่มชิมหลังช้าง ในรูปหางช้างสั่นประหวั่นหาง หูรู้ทางอย่างหัตถีรู้รี่รู้ทาง ซู่ถลำขย้ำช้างล้างถลำ ฯ ๏ คือกระทำธรรมชาติพินาศทำ งานอิ่มหนำร่ำลาอย่างบ้าหนำ ยุติธรรมคว่ำคนดี-ที่อธรรม สงสารคน “สงสาร” น้ำมาย่ำคน ฯ ระลอกแก้วกระทบฝั่ง ๏ มณีล่อมือหนอร่วงห้วงกระแทก ก่อคำรนกรากข้นแหลกแรกหาด-ถนน เม็ดผืนทรายหมื่นพรายซ่านพานดอนดล เม็ดผืนคนหมื่นพลครัวมัวมุงกราย ฯ ๏ เยาว์นางฟ้าหยัดหน้าฟ้องร้องผู้คน อลวนอึงลนวิ่งชิงก่อนสาย น้ำกรรมหลากหนักกรากไหลทะลายทลาย ฉ่ำพร้าวหายฉีกพ่ายห่ามหาคลื่น ฯ ๏ แล้งนางฟ้า, ไร้นาฝน---ฟ้าบนแจ้ง ฟ้าสีแห้งฟาดแสงห้าวร้าวขมขืน ไหนนิทานน้ำน่านถั่งปะการังครืน ป้าร้านหาบเปิงราบหืนกลืนน้ำตา ฯ สุภาพ ๏ ปลุกดวงเนตรเทศตรึกทะทึกทะท้าว ครามนั่นคร้ามห่ามเหินหาวท่าวถลา รอยกลบกวาดบาดอกสะทกบ้า กบน้ำตากเฬวรากซากจาบัลย์ ฯ ๏ ในนี้...ในกล่องนี้มีความหมาย ในนี้มีความหมายในซองฉัน ในตู้นี้ตรงนี้สามัคคีปัน หลังวันนั้น, วันนี้ร่วมระดม ฯ ๏ ปลุกดวงเนตรเทศทุ่งระลุงรัว ครามนั่นคร้ามห่ามเหินหัวทั่วถาถม ร้อยเก็บกวาดราดกำสรดให้หมดซม ร้อยกลบขมกลมเกลียวใจได้แบ่งปัน ฯ ปัจฉิมบท ๏ แสงระยิบประทีปวับทรัพย์ค่าคุ้ม เลยตีขลุมกุมหัตถ์สมบัติฉัน เลยตะแบงตะแคงลิ้นมาปลิ้นปั้น เมาโมหันธ์บั่นสมบัติซัดศรัทธา ฯ ๏ ใจตระหนี่ขี้ฉลอกุศลมูล เปรียบดั่งศูนย์คูณอะไรก็ไร้ค่า จะหมื่นแสนแค้นรันทดสลดนานา ไม่ยี่หระอุราผิวผู้หิวเงิน ฯ ๏ เอาอัตตาอุบอัตรามากั้งคอก แล้วมาหลอกบอกเขาเอาสรรเสริญ แล้วล้อเล่นกับน้ำตาล้ายับเยิน แล้วห้อเหินเชิญตนอยู่หนใด ฯ ๏ ฤๅว่ากรรมคำสอนมันห่อนค่า เลยด้านหน้าหาไม่ฤทัยไหว ฤๅจรวดชวดฝ่อบ่ทันใจ ฤๅจัญไรไฟนรกโกหกนิทาน ฯ ๏ จิกกบาลหันดูผู้อาภัพ กล่นกองดับทับท่าวร้าวสงสาร หามีไม่ในญาติมิตรสนิทท่าน มิสะท้านเพราะหลานเหลนเว้นรายชื่อ ฯ ๏ เนื้อหัวใจในท่านนั่นคือโคลน- ที่แฉะโชนคลุมหาดญาติใครหรือ ชะรอยใจไร้กุศลมิสนสื่อ ทุจริตคือธรรมเนียมหากเตรียมดี ฯ ............................................. ............................................. ............................................. ............................................. ๏ สีครามไทยหมายว่าประพาวิเศษ แต่วิเทศหมายดลว่าหม่นศรี แต่ครามใดไม่หม่นเท่าคนอัปรีย์ แยบช่องยลบนนาทีที่ครามทลาย ๚ะ๛ หมายเหตุ * “นางฟ้าแห่งผืนหาด” คือ ด.ญ.ทิลลี สมิธ (Tilly Smith) วัย ๑๑ ปี จากเมืองเซอร์เรย์ ประเทศอังกฤษ ผู้ช่วยชีวิตคนบนหาดไม้ขาว จ.ภูเก็ต กว่า ๑๐๐ ชีวิต เมื่อครั้งเกิดภัยพิบัติสึนามิ วันที่ ๒๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๗. ** “ซัลมาน” เป็นชื่อตัวละครเอกจากเรื่องสั้น “โลกใบเล็กของซัลมาน” ซึ่งได้รับรางวัลช่อการะเกดประจำปี พ.ศ. ๒๕๓๓ และได้รวมอยู่ในชุดรวมเรื่องสั้น “สะพานขาด” เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๔ เขียนโดยนักเขียนรางวัลซีไรต์ “กนกพงศ์ สงสมพันธุ์”. | |
ผู้ตั้งกระทู้ ไวกูณฐ์ มาลาไทย :: วันที่ลงประกาศ 2011-12-26 12:32:39 |
| [1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (2242304) | |
หลายอารมณ์ หลายกลบทดีครับ เสียดายกลอนดี ๆ ไม่น่าแต่งมาโพสท์ทิ้งๆขว้างๆตามเว็บเลย แต่ก็ขอขอบคุณที่แบ่งปัน | |
ผู้แสดงความคิดเห็น น้ำท่วมใต้ วันที่ตอบ 2012-01-02 18:36:20 | |
ความคิดเห็นที่ 2 (2242381) | |
อย่าเรียกว่าโพสต์ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ เลยดีกว่านะครับ ถ้าใช้ว่าแบ่งปันจะชื่นใจมากกว่าเนอะ
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ไวกูณฐ์. มาลาไทย วันที่ตอบ 2012-01-03 10:09:44 | |
| [1] |
| Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
| Visitors : 869699 |
 |