--ต่อจากจุดกำเนิดชีวิต--

เมื่อกายเกิดกำเนิดเป็นเช่นกรรมเก่า

มาคลุกเคล้าเจ้ากรรมรํ่าเรียกหา

ตกลงไปในบ่วงดวงชะตา

ดั่งมายามาแกล้งเสแสร้งเอา

พันชีวิตติดตมพรมลิขิต

ยากจะคิดบิดเบือนเหมือนความเขลา

ต้องต่อสู้อยู่ไปไม่อาจเดา

ดั่งมีเงาเฝ้าตามทุกยามไป

ต่างแหวกว่ายซ้ายขวาหาอาหาร

เพื่อบันดารการคงอยู่ดูรื่นไหล

ต่างอิ่มหนำสำราญบานหทัย

ดูว่องไวไปมาช่างน่ามอง

ทุกวี่วันผันเวียนเปลี่ยนวิถี

ทุกชีวีที่เวียนวนมิหม่นหมอง

ต่างแหวกว่ายร่ายรำตามทำนอง

นั่งตรึกตรองจ้องดูอยู่ทุกวัน

ต่างเป็นสุขทุกชีวีที่มองเห็น

นํ้ากระเซ็นเป็นไปไม่แปรผัน

บ้างหยอกเย้าเฝ้าแหย่ตอแยกัน

น่าขบขันมันเป็นสุขสนุกจัง

จากตัวนิดผิดไปตัวใหญ่เพิ่ม

ทุกอย่าเริ่มเติมต่อก็เฝ้าหวัง

แต่ที่เห็นเป็นไปให้ระวัง

ไม่เหมือนครั้งยังเยาว์ที่เฝ้าดู

บ้างโตใหญ่ไม่เหมือนกับเพื่อนพ้อง

รูปกายฟ้องพองตัวทั้งหัวหู

เริ่มเกี่ยวกาดฟาดฟันพร้อมพันตรู

ทั้งที่รู้อยู่เห็นๆทำเย็นใจ

ไม่จำแนกแยกไว้ให้เป็นที่

ดูว่าพี่มีน้องมองเห็นไหม

ปล่อยให้อยู่ดูเล่นจะเป็นไร

ปล่อยมันไปในตู้ดูสันดาน

เจ้าตัวใหญ่ใจโหดเริ่มโลดแล่น

ตัวเล็กแจ้นแอ่นตัวกลัวประหาร

ตกกระใจไหวตัวกลัวลนราน

รีบวิ่งพ่านพานหลบพบร่มเงา

ดูวุ่นวายย้ายยักมิจักหยุด

บ้างว่ายมุดรุดหนีที่หินเสา

วันทั้งวันขยันไล่ไม่ยอมเบา

ไล่กินเอาเข้าไปไม่ยอมพอ

ความเมตตาหามีที่ในสัตว์

กิจวัตกัดกินหมดสิ้นหนอ

ตัวที่ใหญ่ได้ทีไม่รีรอ

ขยํ่าคอล่อสิ้นมิยินยล

ดูปลาใหญ่ไล่ล่าปลาตัวน้อย

ใจเลื่อนลอยพลอยให้ใจสับสน

โธ่เวรกรรมชํ้าใจในตัวคน

ที่ทำตนบนสันดานเดรัจฉานเอย..

--------------------------- 

จบ