ชมนาง ด้วนนานาฉันท์

ชมนาง ด้วนนานาฉันท์
ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒ ๏ อุราไหวฤทัยรอน มิอาจถอนฤดีไกล สะท้านขวัญประหวั่นใน ละม้ายใจจะขาดรอน ๏ ประสบพักตร์ประจักษ์โฉม ประดุจโคม ณ อัมพร ละออองค์อนงค์อร ผินางฟ้าวิลาวัณย์ ๏ พธูปรายชม้ายพักตร์ ก็นึกรักประจักษ์มั่น มนัสตรึงคนึงฝัน มิมีวันจะหันลา ๏ นรีใดมิหมายสิ้น จะมอบจินต์อภิญญา ฤทัยวางมิสร่างซา กระจ่างหล้าและฟ้าดิน๚ะ๛ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๏ เพียงยลกระวนวาย อุระชายมลายสิ้น เนตรปรายละลายจินต์ ศิขรินทร์ถล่มพลัน ๏ วงพักตร์ก็งดงาม นะจะหยามและเย้ยจันทร์ ไม่พบประสบขวัญ ศศินั้นสิบั่นทอน ๏ ยามยิ้มประพิมพราย ฤติวายสยบอร คิ้วโก่งขนงงอน ดุจะศรพระจักรา ๏ หากแม้นสุดาดวง จิตะพ่วงและห่วงหา ร่วมโศก ณ โลกหล้า จะละฟ้ามิอาลัย๚ะ๛ วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ๏ เพียงพบสบน้อง พี่ต้องหวั่นไหว ศรรักปักใน ดวงใจพี่ชาย ๏ ว้าวุ่นครุ่นคิด ด้วยจิตมุ่งหมาย อยากอยู่คู่กาย ไม่คลายสัมพันธ์ ๏ พี่นั้นมั่นคง ซื่อตรงไม่สร่าง หมายชวนนวลปราง ร่วมสร้างทางฝัน ๏ หากแม้นทรามวัย มีใจให้กัน จนสิ้นชีวัน รักมั่นเพียงเธอ๚ะ๛ อีทิสังฉันท์ 20 ๏โฉมสะคราญสราญถวิลจะเจอ มิพบอนงค์ก็หลงละเมอ เสมอไป ๏ เปรียบประดุจอรุณละมุนละไม ตะลึงตะลานและซ่านฤทัย ละออตา ๏ ภักดิ์จะมั่นจะหมาย ณ สายสุดา สุรางคะใดมิปรารถนา ณ ดวงมาน ๏ นัยะนาพะพราว ณ คราวประสาน นภากระจ่างสว่างตระการ สราญนัก๚ะ๛ ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒ ๏ คะนึงฝันก็หวั่นจิต นิรามิต ฤ ห้ามหัก สะพร่างใสประไพพักตร์ กมลปักลดาวัลย์ ๏ ระโหยอ่อนมิผ่อนคลาย ฤดีหมายจะครองขวัญ ชะรอยบุญ ณ ปางบรรพ์ มโนมั่นสวาทนาง ๏ ประจักษ์ในหทัยแล้ว ผิคลาดแคล้วสิวายวาง ศิโรราบบ่ห่อนจาง มิแรมร้างละนางไป ๏ เพราะใจรักตระหนักมั่น มิมีวันนิราศไกล จะหมายมาดสวาทใน พธูนั้นนิรันดร์กาล๚ะ๛ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๏ คิดถึงคะนึงหา นะยะนาประสบสาน เพลิงรุมประชุมมาน มนะซ่านสิรานรอน ๏ รักแท้มิแปรผัน จิตะมั่นมิสั่นคลอน ผูกพันนิรันดร อะนะธรมิห่อนคลาย ๏ อาวรณ์ฉะอ้อนฝัน อุระมั่นมิกลับกลาย ปักในหทัยชาย ฤติหมายบ่คลายปอง ๏ ประสบ ณ ภพใด หฤทัยสิหมายครอง ขอพบประสบคล้อง นุชะนารถมิคลาดไกล๚ะ๛ มาณวกฉันท์ ๘ ๏ พักตร์นฤมล วน ณ หทัย ชวนพิ-ศมัย นาถะนะรี ๏ พรรณะวิไล ในปฐพี ใครก็มิมี เทียบดุจะอร ๏ ทุกขณะคิด จิตก็สิหลอน ปานอุระรอน ราวมนะราน ๏ ใจปฏิพัทธ์ มัดศศิกานต์ ทุกทิวะวาร มั่นอภิรมย์๚ะ๛ (จาตนิน) กมลฉันท์ ๑๒ ๏ อภิธานกวีเทพ ฤจะเสพธุลีสม ระวิโชติกระไรชม สมนัยอนุชครอง ๏ ศศิพักตร์กระจ่างภพ ศิริกลบศจีหมอง กระจะทาบละอองทอง พสุไท้ประทานเธอ ๏ นขทารณ์มิปานเนตร ปรเมศวร์ตะลึงเผลอ ผิพิมานมิผ่านเจอ กลเท่ห์ถกลไกล ๏ รชะอ่อนลออคลี่ นลินีขจรไหว ปรทิพย์ปทุมใด ก็มิกรายนลินกร ๏ อุระอั้นประหวั่นอก ดุจนกตระหนกศร ระติร้าวผะผ่าวรอน สิธิดาเผดิมดิน ฯ (พรายม่าน สันทราย)
ผู้ตั้งกระทู้ จาตนิน ไม่สิ้น จินตนา :: วันที่ลงประกาศ 2011-06-06 10:15:25

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2184305)

` ความนี้ดี-มี ประโยชน์มากจริง

เรียบเรียงเพียงสิ่ง จำจารบทกลอน

เป็นแบบร่างอย่างลึก ทำให้นึกถึงผู้สอน

ผู้รักชอบตอบกลอน หายอาทรผ่อนอักขรา

จินตนาเพียงรูปเรื่อง ทำให้เฟื่องเรื่องภาษา

หลากรสนักมากลีลา พาให้ฉันมั่นคงกลอน

ผู้แสดงความคิดเห็น ประมุข วันที่ตอบ 2011-06-07 07:11:41

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล