"รอยไม้เรียว"

...........

รอยไม้เรียวยังฝังรอยก้นกบน้อย

งามพร่างพร้อยรอยสลักประจักษ์ผล

ทั้งด่างมลปนสีสุขทุกข์ทุกคน

ครูดาลดลเพียรสรรสร้างวางทางดี ฯ

.........

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

 สั้น แต่คมคาย ขอรับ

                                   ด้วยความรำลึกถึง กระบี่ใบไม้ ห่างหายไปหลายวัน

   รอยไม้เรียว

เจ็บแต่จำ รักเคารพคุณครูทุกท่านตลอดมา 

ขอบคุณบทกลอนเตือนตนถึงครูคนสอนค่ะ

                ...รอยไม้เรียว...

  เพียงแค่เงา ไม้เรียว เสียวสันหลัง

    ฝากรอยฝังก้นฉันสุดหวั่นไหว

    เพราะความเก โง่เขลา ครั้งเยาว์วัย

    ดื้อตาใส จึงพา น้ำตาเล็ด

             พูดพล่ามแซว ส่อเสียด รวมเกียจคร้าน

   ทำการบ้านอะไรก็ไม่เสร็จ

   ชกต่อยเพื่อน ตัวงอ จนคอเคล็ด

   ซนสะเด็ด สมัย ช่วงวัยเรียน

    แขนงไผ่ ของจริง กิ่งมะขาม

   ครูหวดปราม ลดเหิม เริ่มอ่านเขียน

   สยบพวก ตัวแสบ ได้แนบเนียน

   ทำพวกเซียน สลด เลวลดลง

   มิเช่นนั้น อนาคต ต้องหมดหวัง

  อาจภินท์พัง ยับยุ่ย เป็นผุยผง

  ถึงจะเจ็บ ฉันก็ปลื้ม ลืมไม่ลง

                            ยังมั่นคง ขอเชิดชู ครู-ไม้เรียว.

                                   คมคำ สุภาพชน คนในเมือง เยี่ยมจริงๆ

                                   ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือน

                                   คำกลอนบทนี้เคยได้รับรางวัล จากนิตยสารฟ้าเมืองไทย รายสัปดาห์ เสียดายปัจจุบันได้เลิกจัดทำไปแล้ว

 ขอบคุณ..ราชาวดี...ที่ชม ...ครับ (ติบ้างก็ได้นะ  เดี๋ยวจะเหลิงไปใหญ่)...

  ถ้าว่างจะมาเยี่ยมอีก...

                                    เรียน คุณสุภาพชน คนในเมือง

                                             เชิญแวะไปที่กระทู้ ถึงคุณ หน่อยนะ 

.

    ...รอยหยิก...

   ตามตัวฉันไม่น้อยมีรอยหยิก

มิใช่กิ๊กที่ไหนทำให้เสียว

เป็นจารึกตั้งแต่เล็กเด็กเลยเชียว

เผลอแผล็บเดียวบัดนี้…หลายปีแล้ว

ฉันจดจำได้ว่าเจ็บหน้าจ๋อย

โดนบิดบ่อยด้วยไงถึงใจแป้ว

เพราะปากเสียอย่างซ่าส์บวกกล้าแซว

ชม“ครูแก้ว”ว่าสวย เหมือนหมวยจัง

เพิ่งเจอครูแสนสวยแบบหมวยดุ

ถูกเพื่อนยุพล่ามไปตามใบสั่ง

คุณครูโกรธแทบเขวี้ยงส่งเสียงดัง

เรียกไปนั่งหน้าชั้นหยิกทันที

หยิกเราสิบ เล็บรวด สุดปวดร้าว

เจ็บร้อนผ่าวฉันยังนั่งขยี้

คือผลลัพธ์…พูดมาก ปากไม่ดี

แม้หลายปีจำได้ยังไม่เลือน…

เพราะมีครูกำกับระงับบท

                                    จึงได้ลดหลีกถอยความถ่อยเถื่อน

                                    ขอบคุณครูอย่างยิ่งคอยติงเตือน

                                    ศิษย์แชเชือนหลุดโลกอย่างโชกโชน

เจ็บแล้วจำฝังใจแต่ได้คิด

                                    รู้ตนผิดตลอดถอดหัวโขน

                                    อยากบอกครูกู่ก้องร้องตะโกน

                                   " พวกทะโมนคนหนึ่งซึ้งแล้วครู "

รอยไม้เรียวถูกเคี่ยวเข็ญเป็นเรื่องกล่าว

ถึงเรื่องราวชี้เช่นเป็นคุณหนู

ไปโรงเรียนเพียรค้นคว้ามาเรียนรู้

ท่อง อ่าน คู่ ขีดเขียนเจียนเป็นลม

เมื่อวัยเด็กควรคำนึงถึงความพร้อม

รู้ถนอมบทนิยาม ความรัก บ่ม

ฝึก ะเบียบ วินัย น้อมพร้อม อบรม

จักเหมาะสมจะเล่าเรียนเขียนอ่านตาม

มาเป็นครูรู้ซึ้งถึงหน้าที่

ทุกสิ่งมีคุณค่าน่าเกรงขาม

คือ วินัย คุณธรรม นำทุกยาม

สง่างามสมสมญา .... คำว่า ครู

รอยไม้เรียว ..... เพียงรอยนิดศิษย์จำมั่น

รอยไม้เรียว ....... รังสรรค์สิ่งเลิศหรู

รอยไม้เรียว .........ศักดิ์สิทธิ์พินิจดู

แล้วจะรู้ ....... ผลลัพธ์นับอนันต์

       การศึกษาคู่กายขวนขวายเถิด

ผลบังเกิดเติบใหญ่ได้แม่นมั่น

อันความรู้คือทรัพย์นับอนันต์

หลอมชีวันยืนยงดำรงนาน