ช่างเป็นบทกวีที่สะท้อนความหวังของคนในชนบทได้ดียิ่งนัก

                                             ขอบคุณ คุณธนัฐ ครับ

ขอร่วมแบ่งปันตามประสาผู้มีหัวใจลูกทุ่งด้วยคนครับ

   หอมกลิ่นดินยินเสียงนกวิหคร้อง
มองเห็นท้องนาเขียวต้องเหลียวหลัง
แว่วเสียงขลุ่ยเห็นทุยเดินเพลินให้ฟัง
ซ้ำลมยังโชยอ่อนร้อนบรรเทา
แนวมะพร้าวยาวเหยียดสูงเสียดฟ้า
เมฆพัดพาหมอกฝนบนยอดเขา
แสนงดงามยามลมต้องล่องข้าวเบา
ไร้แสงเงาเมืองกรุงลูกทุ่งไทย
รู้พอเพียงเคียงชีวิตจิตสำนึก
ก็รู้สึกซึ่งความสุขทุกข์ไฉน
ถึงเรียบง่ายไม่เจริญเกินผู้ใด
แต่สุขใจในวิถีชีวิตตน

 ด้วยใจให้แด่คุณอักษรา..

....ด้วยศรัทธา ค่าแห่งครู..คือผู้ให้

...ด้วยหัวใจ  อุดมการณ์  สร้างทางฝัน

...ด้วยไฟรัก ทักทอแสง การแบ่งปัน

..ด้วยแรงฝัน ปลูกดอกไม้ ให้งดงาม.. 

   ขอบคุณ คุณธนัฐ และ คุณเงาเวลาแห่งรัตติกาล ครับ

   บทกลอนไพเราะครับ

 “นาข้าว”

ท่งนาน้ำแห้งขอด
ปลามุดจอดขี้ตมแห้ง
บ่แม่นยามหน้าแล้ง
เข้าเดือนเก้าต้นข้าวท้อง

เดือนสิบเอ็ดเกี่ยวข้าวดอ
ฮักเคลียคลอกับนวลน้อง
ห้องฮักพี่จับจอง
เบิ้ดทุกหม้องแห่งห้องใจ

ปุ๋ยดีข้าวกะงาม
เติมฮักตามลงไปใส่
แม้อ้ายเมาเมรัย
นอนซบตักซิได้บ่

ฟากฝั่งคูคันนา

เด็กเฝ้าฝันอ้อนวอนขอ

ความหวังยังคอยรอ

งดงามแท้อักษรา

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”