ช่วยคอมเม้นท์นะครับ

1. สรุปว่าจะใจโฉด หรือใจต่ำ เนื้อความ วรรคที่4 กับ 5 มันแย้งกันนะลูก

2. หมดทาง สว่างไสว เป็นลักษณะ "เร่หาสัมผัส"  กลอนลอย ๆ ถูกตัดคะแนนถ้าประกวด  ควรแก้เป็น  "แต่ที่ทำ เพราะขุ่นข้อง จิตหมองไหม้"

3. ที่พึ่งพักพิง -ความซ้ำ วนเวียนนะลูก ควรปรับเป็น "ขาดคนจะพักพิงร่วมจริงใจ"  ความจะไม่ซ้ำและเข้าใจทันที

4. คำว่าลูกปืนกลืนลงคอ มันยังดูไม่แรงนะ ถ้าจะจบให้รู้ว่า ฆ่าตัวตายประมาณนี้ หนูน่าจะจบทำนองว่า "ฉันจึงได้ ยิงกรอกปาก...ปิดฉากตน"  หรืออะไรแนว ๆ นี้นะครับ จะได้ดูสมเหตุสมผล และ แรงเข้ากับหัวข้อด้วย

5.  ชื่นชนนักเรียนที่เขียนมากนะครับ  น้องมีความกล้าที่จะคิดอะไรแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ครูขออวยพรให้ประสบความสำเร็จทุกสนามแข่งขันนะครับ

 ขอบคุณครับ แล้วจะเขียนมาให้คอมเม้นท์ใหม่นะะครับ

ขอร่วมเป็นกำลังใจให้ด้วยครับ

ผมก็แต่งกลอนไม่เก่งหรอก ชอบแต่อ่านของคนอื่นเขา

ตอกย้ำซ้ำซากเป็นพื้นฐาน ->กาลเวลาเป็นสิ่งสำคัญ ->บ้า อึด ฮึด ทน เป็นสิ่งจำเป็น

ถ้าคุณอยากจะเป็นในสิ่งใดหรือเป็นเช่นใด คุณก็จะได้สิ่งนั้นเช่นนั้น

ด้วยความชื่นชมครับ

ส.พิณแก้ว

ฝีมือดีทีเดียวครับ ยินดีกับอาจารย์ไพทูรย์ที่ได้ลูกศิษย์มีความสามารถอีกคนครับ

พระคุณครับพี่โกวิทย์เห็นอ.บ่นคิดถึงอยู่บ่อยทีเดียว

เดี๋ยวเจอกันที่ม.ธุรกิจบัณฑิตย์นะครับ

ลูกปืนนัดสุดท้ายปลายกระบอก

คือทางออกของชีวิตไร้สิทธิ์ถอย

เศรษกิจก่อเคราะห์กรรมมาซ้ำรอย

คนไม่น้อยหนีปัญหาฆ่าตัวตาย

ทางออกนั้นมีได้เมื่อใจเปิด

พอเพียงเถิดเป็นทางวางจุดหมาย

ลุกขึ้นสู้แม้ซานซมล้มละลาย

ลูกปืนนัดสุดท้ายอย่าใช้มัน