คอยแต่เธอ... หลงละเมอเพ้อคอยเพรียกหา.....

สะใจตอนท้ายนะ ขอลอกมาวางอีกทีละกัน

"แหวนสักขี ที่ให้ ก่อนไกลบ้าน

วันนี้ถูก ผูกห้อย ร้อยประจาน

บนคอหมา หน้าลาน วัดบ้านเรา"

นี่แน่ะ.... ปลอยให้คอยอยู่ด้าย....

ไปรอทำไมนานขนาดนั้นนะ เฮ้อ

 ชอบบทกลอนของท่าน victoria"s secret  มาก ๆ ครับเสียดายไม่มีที่ให้กดไลค์ จะติดตามอ่านผลงานท่านตลอดไปครับ

         งานพี่หนักน้องเอ๋ยยากเปรยเปรียบ

นายพี่ใช้ให้เหยียบแทนนวดเขา

ถ้าใช้มือจะไม่จ้างเพราะบางเบา

ต้องใช้เท้าสองข้างวางบนตัว

       นายพี่เป็นหญิงแขกแปลกประหลาด

ฉวยโอกาสจ้องหม่ำพี่ทำผัว

ซึ่งบางครั้งพี่เองยังเกรงกลัว

นางยิ้มยั่วตาเหลือกเห็นเหงือกแดง

      พี่ต้องทนเหนื่อยล้าจนขาสั่น

เพราะมุ่งมั่นไม่ช้ากลับมาแต่ง (งาน)

น้องอย่าคิดหมายมาดหวาดระแวง

ผิวจะแห้ง หัวหงอกบ้าง...ก็ช่างมัน

        ใครจะแต่งก่อนเราช่างเขาเหอะ

พี่หวังเก็บเงินเยอะจึงขยัน

เหนื่อยแค่ไหนขอยืนหยัดทนกัดฟัน

แต่ไม่ยอม กัดนางนั่น ที่เป็นนาย

        ขอบใจมาก ฝากหมา รักษาแหวน

อุตส่าห์แขวนคอมันหวั่นจะหาย

พี่รู้นะ น้องรักพี่ มิมีคลาย

รอจนใกล้ชีพวายแต่ละวัน

      พี่สัญญา ปีหน้า กลับมาแน่

อย่าเพิ่งแย่น้องจ๋าอย่าอาสัญ

อยู่ซาอุ รู้ไหม ห่างไกลกัน

แต่อย่าหวั่น..สุดที่รัก...ยังภักดี

ชื่นชมทั้งผู้ตั้งกระทู้และผู้ต่อกระทู้ (ความเห็นที่ 4)ครับ  เขียนดี  อ่านสนุก ครับ

น่าสงสาร น้องน้อย ต้อยตีวิด

อนาถจิต รักเรา เขาวิ่งหนี

เฝ้าแต่รอ ผ่านไป หลายสิบปี

แม้ไม่มี ความหวัง ยังตั้งตา

จะไปรอ ทำไม ให้หนังเหี่ยว

โลกใช่มี มณีเดียว ให้เทียวหา

การคัดเลือก คู่ครอง นะน้องยา

อย่าเชื่อหน้า เชื่อแหวนหมั้น มันโบราณ

ต้องดูที่ ผลงาน อลังการสร้าง

ยกตัวอย่าง พี่เอง เก่งทุกด้าน

รื้อหน้าจั่ว หน้าบัน ยันขื่อคาน

พี่เชี่ยวชาญ กว่าใคร ในโลกา

ไม่เคยมอง หญิงไหน เป็นนายพี่

รอเพียงเอก สตรี ที่เสาะหา

จนกระทั่ง ได้พบ ได้สบตา

ใครนะผูก คอหมา ณ วันนั้น

ประหนึ่งเป็น บุพเพ สันนิวาส

ดุจภาพวาด หญิงงาม ในความฝัน

ตาสบตา หัวใจ ก็ใกล้กัน

เชื่อพี่เถิด หมามัน เป็นพยาน

หากแหวนเก่า คนเก่า พาเฉาจิต

พี่อาสา เนรมิต ปาฏิหาริย์

นำขันหมาก ทองม้วน ชวนแต่งงาน

อุ้มน้องนาง ลงคาน นะหวานใจ

มาอ่านครับ ยังแต่งหวานขนาดนี้ไม่เป็น ... ชื่นชมครับ

       @ เพื่อนส่งข่าว ทองม้วน มาป้วนเปี้ยน

ต้องรีบเขียน วิงวอน เกรงอ่อนไหว

ต้อยตีวิด อาจสลัด ตัดเยื่อใย

หมดอาลัย ในพี่ แล้วหนีจร

       @ ได้โปรดเถิด ที่รัก จงหักจิต

ต้อยตีวิด แห่งฉัน อย่าขวัญอ่อน

จากน้ำคำ พี่ม้วน ควรสังวร

เขากะล่อน กลิ้งกลอก เพียงหลอกนาง

       @ หากเขาได้ น้องแล้ว ไม่แคล้วทิ้ง

น้องเป็นหญิง อย่าหลง จงห่างห่าง

รักของพี่ ยาวยืด ไม่จืดจาง

ปีหน้าว่าง จะขยับ กลับมาเอง

       @ รอพี่บน คานนิเวศน์ วิเศษแล้ว

อย่าเพิ่งแจ้ว เร่ให้ ใครข่มเหง

เชื่อพี่ม้วน วิมานน้อง ต้องโตงเตง

แล้วพี่เอง จะพูดไป ให้ใครฟัง...(ล่ะจ๊ะ)

          น้องหนูต้อยตีวิดคงคิดหนัก

เมื่อคนรักยอดชู้รู้เบื้องหลัง

หรือเจ็่บป่่วยดวงจินต์ใกล้ภินท์พัง

หรือพลาดพลั้งพิโรธโดดน้ำตาย

        เงียบกริบไม่สื่อสารเหมือนวานก่อน

หรือเจ้าหล่อนเคียดแค้นแกะแหวนขาย

ถูกหมากัดทำให้ไม่สบาย

หรือพี่ม้วนข้างกายเอาใจเธอ

           เราคนกลางคอยนานอยากอ่านต่อ

จึงร่างข้อเสวนามาเสนอ

กระทู้รักแนวหวานนานนานเจอ

แทบละเมอ...ร่วมด้วย...ช่วยอีกแรง

        ส่วนดิฉัน  คนริม  ยืนยิ้มอยู่

เปิดอ่านดู  ปิ่มปิ่ม  ยังยิ้มแฉ่ง

รัก,ตลก,หวาน, ซึ้ง, หึง, ระแวง

นึกอยากแย่ง แหวนหยกเขียว ซะเดี๋ยวนี้.

ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด

ต้อยตีวิดนิ่มน้องอย่าหมองศรี

อย่าลังเลสับสนนะคนดี

ฟังคำพี่อีกหนเถิดคนงาม

พี่เป็นคนจริงแท้มาแต่ไหน

ย่อมมิให้เสียชื่อมือที่สาม

ลืมเถิดแหวนแขวนคอหมาหน้าอาราม

ลืมเถิดความหลังเก่าแสนเศร้านั้น

แหวนทองม้วนหลอดนี้พี่มอบให้

ยอดดวงใจสวมแน่นแทนแหวนหมั้น

หากน้องหิวแทะได้ไม่ว่ากัน

ทั้งหวานมันต้อยตีวิดจะติดใจ

หากชอบพี่จะยกให้ไปทั้งปี๊บ

ตั้งใจจีบขนาดนี้หาที่ไหน

เชื่อทองม้วนเถิดหนาอย่าเชื่อใคร

ชีวิตม้วนมอบไว้ในมือนาง

           เปิดดูข่าวช่องสามสรยุทธ

ต้องสะดุดเรื่องเล่าที่เขาอ้าง

มีศพสาวขึ้นอืดระหว่างทาง

จากรูปร่างไฉไลสวยไม่เบา

        เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ตรวจพบ

กลายเป็นศพล่องลอยคอยวันเผา

บัตรประจำตัวเธอเห็นเพียงเงา

 แต่ชื่อเจ้าต้อยตีวิดติดชัดเจน

             สันนิษฐานฆ่าตัวโดยโดดน้ำ

หรือถูกปล้ำเสียท่าโดนฆ่าเข่น

มีแหวนหยกสวมนิ้วเปื้อนดินเลน

 นับเป็นเวรเป็นกรรมใครทำเธอ

            บอกประกาศญาติใครโปรดไปรับ

เจ้าหน้าที่ฝากกับสัปเหร่อ

ในเขตวัดชื่อดังหลังอำเภอ

ถ้าอยากเจอเชิญที่อยุธยา

           ศพหญิงสาวคราวนี้เริ่มมีกลิ่น

ญาติได้ยินไปรับกลับเถิดหนา

อยู่ในโลงผุขาดอุจาดตา

ไม่ทราบว่าถิ่นฐานอยู่บ้านใด

         เจ้าหน้าที่ฝากฉันหลายวันแล้ว

กลัวหมาแมวมีมากจะลากไส้

หรือจะปล่อยลอยน้ำก็ตามใจ

ฉันคงไม่รับปากฝากอีกนะ...

        (....เหม็นทนไม่ไหวแล้วจ้า !.... )